«عروس» به کارگردانی بهروز افخمی یکی از پرطرفدارترین و پرفروش ترین فیلم های دهه 60 بود که دو ستاره جدید را به سینمای ایران معرفی کرد. ابوالفضل پورعرب که بعدها به عنوان سوپراستار دهه هفتاد شناخته شد و نیکی کریمی از آن زمان یکی از ستاره های زن سینمای ایران هستند.
نیکی کریمی به مناسبت سی سالگی این فیلم یادداشتی نوشت و از ورودش به سینما با فیلم «عروس» و خاطرات خوشش از این فیلم گفت.
در یادداشت نیکی کریمی در روزنامه اعتماد آمده است:
«فیلم عروس برای من تصویری احمقانه و با طراوت از یک تابستان گرم و دلپذیر از نوزده سالگی است که مقدمه ورود من به دنیای بازیگری بود. من برخلاف برخی افراد در تبدیل شدن به سختی زیادی نداشتم. یک بازیگر و من مدت زیادی را صرف بازیگری نکردم، به راحتی می توانم بگویم شانس آوردم و سینما که به ادبیات مربوط می شود، علاقه ابدی و ابدی من است و در مسیر من اتفاق افتاد.
از آنجایی که پدر و مادرم مرا در این زمینه تشویق کردند، این کار را برایم آسان کرد.
بازی در فیلم عروس پر از خاطرات شیرین و خاطره انگیز اما سخت است. برای ضبط صحنه های این فیلم سه ماه در لوکیشن های مختلف و جاده های پر پیچ و خم و صعب العبور کار کردیم. از جایی که مستقر بودیم به سمت شمال و جاده هراز و جاده چالوس سه ماه پیاپی رفت و آمد داشتیم اما سختی کار با توجه به فضای فیلم چندان آزاردهنده نبود چون یک نکته مثبت مثال زدنی وجود داشت. . انرژی در طول فیلمبرداری و حتی تا پایان اکران جریان داشت که این فیلم را به خاطره ای شیرین تبدیل کرد.
بعد از بازی در عروس پیشنهادهای زیادی داشتم که قبول نکردم. شاید اگر بازیگر دیگری در نوزده سالگی نقش یک دوست دختر را بازی می کرد و فیلمش در همان سال پرفروش می شد، نمی توانستم در این حرفه دوام بیاورم، اما مراقب بودم و راه می رفتم. . آگاهانه و محتاطانه در راهی که انتخاب کرده بود و می‌دانست که می‌خواهد در سینما بماند، اما در زمان ساخت عروس، فیلم‌ها عمدتاً درباره جنگ‌ها و حوادث بودند و عروس در این میان طراوت و طراوت داشت که تماشاگران را به خود جذب می‌کرد.
تازگی مضمون این فیلم، داستان عاشقانه و لحن منحصربه‌فردش مخاطبان را به خود جذب کرد. اگرچه در آن سال ها فیلم های خوب زیادی ساخته شد، از جمله فیلم آخر واروژ کریم مشی یا فیلم های عباس کیارستمی، اما عروس با مضمون عاشقانه اش در ژانر خودش خاطره انگیز شد.
