به منظور بررسی ظرفیت و پتانسیل سرمایه گذاری در ایران ، طبق اخبار ، ما باید به تجربه میدانی دو دهه گذشته اشاره کنیم.
نگاهی گذرا به گذشته نشان می دهد که تجربه ایران نه تنها در سرمایه گذاری های خارجی در آسیای میانه و نفوذ سیاسی آن شکست خورده است ، بلکه با چالش های عمیقی در جذابیت سرمایه گذاری های خارجی که فراتر از سیاسی و تحریم است ، به وجود آمده است.
تجربیات ناموفق در هضم و سرمایه گذاری
پس از امضای بریگام در سال دوم ، انتظارات از سرمایه گذاری های خارجی در ایران به اوج خود رسید. ادعاهایی مطرح شده است که ایالات متحده به مدت 5 سال در ایران ، 5 میلیارد دلار در سال در ایران سرمایه گذاری خواهد کرد. این ادعا که اول است یکی از دیپلمات های ایرانی ، این به سرعت در رسانه ها و افکار عمومی منعکس شد.
مشابه این موضوع ، در سال 2007 اعلام شد که برنامه همکاری چین باید در بخش های زیرساخت های نفت ، گاز ، پتروشیمی و حمل و نقل سرمایه گذاری کند. توافق 2 میلیارد دلار آمریکا با روسیه گازپروم در سال دوم و پیشنهادات بی شماری دیگر برای چین برای سرمایه گذاری های بزرگ و ناموفق نمونه هایی از این وعده های بزرگ بود. هیچ یک از این سرمایه گذاری های بزرگ نه تنها به سطح گوارشی و لباس پوشیدن نرسید ، بلکه در طی چند سال میزان سرمایه گذاری های خارجی در ایران حتی پایین تر از کشورهای کمتر توسعه یافته مانند افغانستان بود.
گزارش ها نشان می دهد که سرمایه گذاری های خارجی در ایران به بهترین وجه محدود به چندین میلیارد دلار است و عمدتاً توسط سرمایه گذاران کوچکتر مانند اتباع افغانستان انجام می شود.
این شکست ها سؤالات اساسی را در مورد دلایل موفقیت ایران در استخراج سرمایه گذاری های خارجی ایجاد می کند. در مصاحبه ای ، رئیس اتاق بازرگانی ایران ایران در مصاحبه ای در مورد دو دسته اصلی موانع برای استخراج سرمایه گذاری های خارجی: 1) زیرساخت های سخت افزاری (فیزیکی) و زیرساخت های 2- مؤسسه (نهادی). زیرساخت های سخت افزاری شامل مواردی از قبیل وسایل حمل و نقل کارآمد ، برق و دسترسی به آب و همچنین شبکه های جاده ای و ریلی است. بدون این زیرساخت ، سرمایه گذاری ها نمی توانند منجر به تولید پایدار و صادرات پایدار شوند.
بیان سرمایه گذاری ایران به شماره هایی مانند B. هزار میلیارد دلار آمریکا ، صرف نظر از توانایی جذب سرمایه ، در حالی که ایران از ضعف زیرساخت های لازم رنج می برد ، فقط یک معجزه و رویای غیرواقعی است. حتی کشورهای پیشرفته با زیرساخت های قوی به چنین ارقامی نرسیده اند. به عنوان مثال ، یک مطالعه پس از کارگزاری نشان داده است که ایران پتانسیل داشتن فرصت های تریلیون دلاری را دارد ، اما این پتانسیل تنها در صورت ایجاد زیرساخت ها و موانع نهادی قابل دستیابی است.
23302