به گزارش خبرگزاری بازتاب آنلاین و بر اساس گزارش روزیاتو، صنایع سنگین میتسوبیشی پیمانکار اصلی و شرکت هواپیمایی لاکهید مارتین پیمانکار فرعی این پروژه است. F-2A نسخه تک سرنشینه و F-2B نسخه دو سرنشینه است.
آژانس دفاعی ژاپن در ابتدا قصد داشت در مجموع 130 فروند هواپیمای F-2 (83 هواپیمای تک سرنشین و 47 هواپیمای دو سرنشینه) با تحویل پس از سال 2010 خریداری کند، اما این تعداد در اوایل سال 2007 به 94 فروند کاهش یافت.
سفارش اولیه برای 81 هواپیما بود. پنج مورد دیگر در مارس 2007 در یک معامله 150 میلیون دلاری سفارش داده شد. در آوریل 2008، صنایع سنگین میتسوبیشی قراردادی به ارزش 250 میلیون دلار با لاکهید مارتین برای ساخت هشت اف-2 دیگر امضا کرد. این قرارداد دوازدهمین قرارداد سالانه ای بود که توسط صنایع سنگین میتسوبیشی به لاکهید مارتین اعطا شد.
ژاپن در حال حاضر در حال توسعه یک جت جنگنده پیشرفته جدید برای جایگزینی جنگنده پشتیبانی میتسوبیشی F-2 است.
برنامه و توسعه هواپیماهای جنگنده F-2
در سال 1987، نیروی هوایی ژاپن یک نوع از F-16C به نام FS-X ژاپن را برای جایگزینی میتسوبیشی F-1 انتخاب کرد. در سال 1988 میتسوبیشی به عنوان پیمانکار اصلی این هواپیما انتخاب شد که به F-2 معروف شد. این پروژه شامل انتقال فناوری از ایالات متحده به ژاپن و تأمین مالی تا 60 درصد از ژاپن و 40 درصد از ایالات متحده بود.
چهار نمونه اولیه و دو نمونه اولیه استاتیک برای آزمایش استاتیک و سایر آزمایش‌ها توسعه داده شد. آزمایش های پروازی نمونه های اولیه در سال 1997 با موفقیت به پایان رسید و این هواپیما در سال 1998 وارد مرحله تولید شد.
اولین هواپیمای تولیدی در مارس 2005 به آژانس دفاعی ژاپن تحویل داده شد. این هواپیما در کارخانه کوماکی جنوبی میتسوبیشی در ناگویا مونتاژ شد.
در ژوئن 2007، F-2 برای اولین بار در خارج از ژاپن در رزمایش مشترک ایالات متحده و ژاپن در پایگاه نیروی هوایی اندرسن در گوام مورد استفاده قرار گرفت. در طول این تمرین، F-2 برای اولین بار سلاح های خود را پرتاب کرد.
طراحی هواپیمای جنگنده F-2
برای جنگنده F-2، کاوازاکی مسئول ساخت بخش مرکزی بدنه و همچنین چرخ اصلی و درهای موتور بود. میتسوبیشی قسمت جلویی بدنه و گلگیرها را نیز تولید کرد.
فوجی سطح بالایی بال، بال فیرینگ، رادوم، فلاپرون و واحدهای ورودی هوای موتور و بخش دم را تولید می کند. لاکهید مارتین هوانوردی بدنه عقب، جعبه‌های بال پورت و لبه‌های لبه جلو را تامین کرد.
کابین خلبان
کابین خلبان مجهز به سه نمایشگر چند منظوره از جمله نمایشگر کریستال مایع از Yokogawa است. نمایشگر هدآپ خلبان توسط شیمادزو توسعه داده شده است.
سلاح های جنگنده F-2
سیستم یکپارچه جنگ الکترونیک هواپیما، کامپیوتر ماموریت و رادار آرایه فازی فعال توسط میتسوبیشی الکتریک توسعه داده شده است.
یک توپ 20 میلی متری Vulcan M61A1 در بال پورت نصب شده است. 13 نقطه سخت برای حمل و نقل سیستم های سلاح و انبارها وجود دارد، از جمله یکی در خط وسط بدن، یکی در نوک هر بال و در پنج نقطه زیر هر بال قرار دارد.
این هواپیما قابلیت شلیک موشک های هوا به هوای میان برد Rhyton AIM-7F/M Sparrow، موشک های هوا به هوای کوتاه برد Rhyton AIM-9L Sidewinder و هوا به هوای کوتاه برد صنایع سنگین میتسوبیشی AAM-3 را دارد. -موشک های هوایی برای استفاده
F-2 مجهز به موشک های ضد کشتی ASM-1 و ASM-2 است. در سال 1980، میتسوبیشی توسعه موشک های ضد کشتی سری تایپ 80، ASM-1 و ASM-2 را آغاز کرد که در اصل برای جنگنده F-1 بود.
این جنگنده همچنین می تواند بمب های 500 پوندی، بمب های خوشه ای CBU-87/B و راکت انداز را حمل کند.
اویونیک و کنترل پرواز
لاکهید مارتین مسئول سیستم های اویونیک است. سیستم پرواز با سیم دیجیتال این هواپیما توسط ژاپن الکتریک اویشن و هانیول بر اساس توافقنامه توسعه مشترک توسعه داده شد. حالت های Fly-by-wire شامل افزایش کنترل، تثبیت استاتیکی و کنترل بار در حین مانور است.
ارتباط
سیستم های ارتباطی نصب شده بر روی F-2 شامل یک گیرنده AN/ARC-164 که در باند UHF از Raytheon کار می کند، یک فرستنده گیرنده NEC V/UHF، یک سیستم تشخیص دوست یا دشمن Hazeltine و یک دستگاه HF است.
موتور توربوفن F-2
این هواپیما مجهز به موتور توربوفن پس سوز جنرال الکتریک F110-GE-129 است. این موتور 131.7 کیلونیوتون تولید می کند. سرعت این هواپیما 2 ماخ است.
مشخصات فنی عمومی F-2
- نوع: جنگنده تهاجمی
- سازندگان: میتسوبیشی از ژاپن و لاکهید مارتین از آمریکا
- طول بال: 10.8 متر
- طول: 15.52 متر
- ارتفاع: 4.96 متر
- وزن خالی: 12000 کیلوگرم
- ظرفیت سوخت داخلی: 3600 کیلوگرم
- حداکثر سرعت: 2 ماخ
- برد رزمی: 833 کیلومتر
۲۲۷۲۲۷