به گزارش بازتاب آنلاین آنلاین، شاهنامه ویژگی های ادبیات کهن کشور را در اعصار مختلف نشان می دهد و در برخی ادوار با هم تفاوت هایی دارند.
شاهنامه از زمان نگارش خود همواره در تمام دوره های تاریخی مورد توجه مردم زمان خود بوده است، به طوری که در برخی از قرون این توجه رونق بیشتری یافت، اما به طور کلی استقبال مردم از شاهنامه پس از قرن پنجم هجری قمری. به این ترتیب با گذشت زمان رونق بیشتری یافت و این اثر بزرگ از محبوبیت و توجه ویژه ای برخوردار شد.
اما معمولاً شاهنامه، مانند دوران پیشین، وضعیت نیاکان را نشان می دهد. متأسفانه امروز شاهنامه چنان تحریف شده است که تحریف شاهنامه از زمان روی کار آمدن سلطنت پهلوی به تاکتیکی در مبارزه ایدئولوژیک به شکل کنونی تبدیل شده است.
خالقی، پژوهشگر شاهنامه در این باره در گفت وگویی می گوید: «متاسفانه نود درصد آثاری که در بیست سال اخیر درباره شاهنامه به زبان فارسی نوشته شده، فاقد ارزش علمی هستند، این مطالب یا مکررات رایج هستند یا مقالات ادبی که اغلب به جای تفسیر تاریخ، آن را تحریف می کنند.
وی ادامه داد: به طور کلی شاهنامه فردوسی توسط برخی کاتبان به روز می شد یا به عبارتی کلمات قدیمی را با کلمات جدید فارسی با عربی رد و بدل می کردند که مردم به راحتی می توانستند آن را بخوانند و بفهمند. یا برخی از آیات را حذف کردند یا خود برخی از آیات را نوشتند تا در جای خود قرار دهند و متأسفانه این تحریف است.
این شاهنامه پژوه افزود: وظیفه ما این است که شاهنامه را به شاهنامه اصلی نزدیک کنیم، یعنی اعتبار بخشیم و تحریف نکنیم. امروز شاهنامه را می خوانیم، اما دقیقاً آن را نمی فهمیم، گاهی به کلمه یا مفهومی برمی خوریم که نمی دانیم چیست؟
خالقی تصریح کرد: شاهنامه اخیراً در همه هنرها از جمله اپرا و یکی دو سال پیش به نظر من حتی در موسیقی سنتی شاهنامه قابلیت بازگشت به همه هنرها را دارد و وظیفه ما حفظ و حراست از آثار شاهنامه است.
به طور کلی پیشینیان ما سال ها شاهنامه را کم و بیش حفظ کردند تا به دست ما رسید و امروز وظیفه ماست که از این گنجینه ارزشمند پاسداری کنیم و در این میان نهادهای فرهنگی کار سختی بر دوش دارند.