با این 6 ریز مغذی از ریزش موهایتان جلوگیری کنید!

اگر ریزش مو دارید، یکی از دلایل این ریزش ممکن است کاهش تعدادی از ریزمغذی ها باشد. شما می توانید با رعایت برخی نکات و مصرف ریزمغذی هایی که بدنتان از دست داده است، از این امر جلوگیری کنید.

مو یک “رشته پروتئینی” است که از فولیکول های پوست رشد می کند. اگرچه مو یک بافت مرده است، اما فولیکول های مو سلول های زنده هستند و رشد و سلامت مو به سلامت این سلول ها بستگی دارد. مانند هر سلول زنده، فولیکول ها به مواد مغذی نیاز دارند. بنابراین کمبود مواد مغذی روی رشد و سلامت مو تاثیر می گذارد. اگرچه مطالعات مختلفی در مورد ارتباط بین سوءتغذیه به ویژه کمبود انرژی و پروتئین و ریزش مو انجام شده است، اما مطالعات در مورد کمبود هر ماده مغذی در افراد سالم هنوز کافی نیست.

ویتامین E

مطالعات ارتباط معنی داری را بین طاسی و استرس اکسیداتیو نشان داده است. به عبارت دیگر، ظرفیت آنتی اکسیدانی پوست سر به طور کلی در افراد مبتلا به طاسی در مقایسه با افراد دیگر کمتر است. در یک مطالعه بالینی، مشاهده شد که مصرف روزانه 100 میلی گرم مشتق از ویتامین E به مدت 8 ماه در بیماران مبتلا به مشکل ریزش مو باعث افزایش تعداد موها نسبت به گروه دارونما شد.

ویتامین های گروه B

– کمبود بیوتین یا ویتامین B7 با درماتیت (التهاب پوست)، ریزش مو و طاسی همراه است. اگرچه هیچ مطالعه بالینی برای بررسی تاثیر مکمل بیوتین بر درمان ریزش مو وجود ندارد، اما تامین نیاز روزانه به این ویتامین در جلوگیری از ریزش مو موثر است.

کمبود شدید نیاسین یا ویتامین B3 باعث بیماری پلاگر می شود. تورم، زخم های پوستی و ریزش مو از عوارض اصلی این بیماری است. مصرف کافی این ویتامین برای سلامت پوست و مو ضروری است. در یک مطالعه، مصرف خوراکی مشتقات نیاسین در افزایش رشد مو در زنان مبتلا به طاسی موثر بود.

– کمبود اسید فولیک یا ویتامین B9 می تواند تولید کلاژن در پوست و مو را مختل کند. کلاژن یک پروتئین سه رشته ای است و فراوان ترین پروتئین در بدن انسان است. اسید فولیک در همانندسازی DNA نقش دارد. تکثیر سلولی در سلول های پوست و مو بسیار زیاد است. اسید فولیک با انتقال گروه متیل در تولید اسیدهای آمینه حاوی گوگرد در ساختار کلاژن نقش دارد.

کمبود کوبالامین یا B12 می تواند باعث سفید شدن موها شود. به طوری که مصرف کافی این ویتامین باعث سیاه شدن موهای سفید به دلیل کمبود این ویتامین می شود.

روی

طبق تحقیقات، کمبود روی احتمالا یکی از دلایل ریزش مو است و روی می تواند در درمان ریزش مو در افرادی که دچار کمبود یا حتی کمبود این ماده معدنی هستند، موثر باشد. فرض بر این است که اثربخشی مکمل روی در ریزش مو در افراد بدون کمبود روی به این دلیل است که کمبود آن هنوز آشکار نشده است. روی تقریباً در تمام فرآیندهای متابولیک بدن به عنوان «کوفاکتور متالوآنزیم‌ها» نقش دارد و روی در رشد مو نیز مؤثر است.

روی همچنین نقش عملکردی مهمی در چرخه فولیکول های مو دارد. در یک مطالعه بالینی بر روی افراد مبتلا به طاسی منطقه ای با غلظت سرمی کم روی، مصرف مکمل 50 میلی گرم روی گلوکونات روزانه به مدت 6 هفته باعث افزایش غلظت روی سرم و درمان طاسی در 60 درصد از بیماران شد.

 مس

مس، مانند روی، کوفاکتور بسیاری از آنزیم‌های دخیل در متابولیسم فعالیت‌های بدن است، از جمله آنزیم لیزیل اکسیداز، که در تولید کلاژن نقش دارد. مس همچنین نقش مهمی در تمایز و تکثیر سلول های پاپیلای پوست دارد. این سلول ها فیبروبلاست های خاصی هستند که نقش مهمی در رشد فولیکول های مو دارند.

آهن

مطالعات زیادی در مورد رابطه بین کمبود آهن و ریزش مو وجود دارد. تقریباً اکثر این مطالعات بر روی زنان انجام شده است و بر ریزش مو با آسیب دائمی غیر فولیکولی (غیر سیکاتریسیال) تأکید می‌کند. کمبود آهن احتمالا با آلوپسی آره آتا، آلوپسی آندروژنتیک، طاسی کامل و ریزش موی گسترده همراه است.

طبق مطالعه‌ای که روی مردان و زنانی که ریزش مو را با آسیب دائمی فولیکولی و غیرفولیکولی تجربه کرده‌اند، مدت زمان درمان ریزش مو در افراد مبتلا به کمبود آهن بیشتر از سایر افراد بود. بنابراین کم خونی فقر آهن نیاز به درمان دارد. اگرچه این رابطه در بسیاری از مطالعات مشاهده شده است، اما علم هنوز نتوانسته است به طور قطعی ارتباط بین کمبود آهن و ریزش مو را اثبات کند.

اسیدهای آمینه

نقش آمینو اسیدهای ضروری در کم خونی به خوبی شناخته شده است، اما به گفته بخش توسعه تغذیه جامعه وزارت بهداشت، اثرات احتمالی آنها بر رشد مو هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است. احتمال کمبود نسبت به ذخایر اسید آمینه به طور کلی کم است، اما در این مورد “اسید آمینه لیزین” حذف می شود.

اسیدهای آمینه

به دلیل فراهمی زیستی کم این اسید آمینه در غذاها، احتمال کمبود آن وجود دارد. در لحظه کمبود، بدن تامین نیازهای بافت های لازم را در اولویت قرار می دهد و بافت های غیر ضروری مانند فولیکول های مو برداشته می شود. لیزین نقش مهمی در جذب روی و آهن دارد.

در زنان مبتلا به کم خونی فقر آهن، مصرف مکمل روزانه 1.5 تا 2 گرم لیزین و آهن به طور قابل توجهی باعث افزایش غلظت فریتین شد. سیستئین و متیونین اسیدهای آمینه ای هستند که گوگرد مورد نیاز بدن را تامین می کنند. گوگرد جزء اصلی پوست و مو است که آنها را قوی می کند. به همین دلیل این دو اسید آمینه در پروتئین های تشکیل دهنده بافت مو و پوست به وفور یافت می شوند و کمبود آنها استحکام و سلامت این بافت ها را به خطر می اندازد.