هواپیماهای جنگنده در تلاش هستند تا به اندازه کافی سریع، کارآمد و قدرتمند باشند تا ماموریت ها را با موفقیت انجام دهند. در حالی که بسیاری از هواپیماهای دارای قابلیت جنگی به اهداف مورد نظر خود می رسند، برخی از آنها شکست می خورند. چه به دلیل طراحی، عملکرد عملیاتی یا صرفاً شرایط محیطی (زمان بندی، پیشرفت های تکنولوژیکی و غیره)، برخی از هواپیماها ناگزیر از کار خواهند افتاد.
به گزارش روزیاتو، این مقاله به بررسی برخی از بدترین هواپیماهای نظامی می پردازد که شکست آنها به دلایل مختلف ثابت شده است.
1- Yakovlev Yak-38
هواپیمای شوروی
- طول: 16.37 متر
- طول بال: 7.32 متر
- ارتفاع: 4.25 متر
- حداکثر وزن برخاست: 11300 کیلوگرم
- نیروگاه: یک موتور تومانسکی R-28 V-300 جهت رانش توربوفن با نیروی رانش 66.7 کیلونیوتن (15000 پوند) هر کدام برای بالابر و کروز
- نیروگاه: دو موتور توربوجت RD-38 Rybinsk (RKBM)، هر کدام با نیروی رانش 31.9 کیلونیوتن (7200 پوند)
- حداکثر سرعت: 1280 کیلومتر بر ساعت
- برد: 100 کیلومتر
یاکولف یاک-38 یکی این یکی از آن هواپیماهایی است که در طول عمر خود دچار شکست های مختلف طراحی و عملیاتی شده است. این هواپیما توسط دفتر طراحی یاکولف اتحاد جماهیر شوروی در اواخر دهه 1960 طراحی شد و دارای یک موتور رانش دم بود. یکی به یکی از معایب اصلی آن تبدیل شد.
این هواپیمای عمودی برخاست و فرود (VTOL) مجهز به دو موتور توربوفن برخاست بود. این امر کنترل جت را بسیار دشوار می کرد. لازم به ذکر است که فن های آسانسور نسبت به گرد و غبار حساس بوده و به خصوص در شرایط کویری مستعد خرابی هستند. اگر یکی فن های شناوری از کار می افتادند، هواپیما از کنترل خارج می شد و سقوط می کرد.
این هواپیما با برد بسیار کوتاه 100 کیلومتری، تنها دارای چهار نقطه اتصال برای نصب سلاح بود. در حالی که این پروژه تنها هواپیمای تهاجمی عملیاتی اسکادران هوانوردی نیروی دریایی شوروی بود، پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی کاملاً رها شد.
۲- هاینکل او ۱۶۲
بیشتر از چوب ساخته شده بود
- طول: 9.05 متر
- طول بال: 7.2 متر
- ارتفاع: 2.6 متر
- حداکثر وزن برخاست: 2800 کیلوگرم
- نیروگاه: یک موتور توربوجت BMW 109-003E-1 یا BMW 109-003E-2 با نیروی رانش 7.85 کیلونیوتن (1760 پوند فوت)
- حداکثر سرعت: 840 کیلومتر در ساعت در ارتفاع 6000 متری (20000 فوت)
- برد: 975 کیلومتر
در حالی که آلمان برخی از بهترین هواپیماهای جنگنده را در طول جنگ جهانی دوم تولید کرد، برخی از طراحی های آن مانند Heinkel He 162 در پایان جنگ شکست خورد. He 162، همچنین به عنوان Volksjäger یا Volksjäger شناخته می شود، با عجله طراحی شد، عمدتاً از چوب، زیرا منابع فلزی اواخر جنگ برای آلمان بسیار گران بود و تولید کمیاب بود.
نازی ها در تلاش بودند تا اقتصاد جنگی خود را حفظ کنند و برای طراحی یک جنگنده جدید عجله کردند. تکمیل طراحی بیش از دو ماه طول کشید و آزمایشات بسیار محدودی را پشت سر گذاشت. اگرچه در پروازهای آزمایشی عملکرد ضعیفی داشت، اما مجبور به تولید انبوه شد.
سازنده حدود 300 عدد از آنها را تولید و به میدان جنگ تحویل داد، اما He 162 نتوانست تاثیر قابل توجهی در میدان نبرد بگذارد. با فروپاشی آلمان نازی، سرنوشت مشابهی در انتظار Heinkel He 162 بود.
3 – Vought F7U Cutlass
مدت خدمت: کمتر از هشت سال
- طول: 12586 متر
- طول بال: 12.1 متر; طول بال در حالت تا شده: 6.8 متر
- ارتفاع: 4.27 متر
- حداکثر وزن برخاست: 14353 کیلوگرم
- نیروگاه: دو موتور توربوجت پس سوز J46-WE-8B وستینگهاوس، هر کدام 4600 پوند (20 کیلو نیوتن) پیشران خشک و 6000 پوند (27 کیلونیوتن) با پس سوز
- حداکثر سرعت: 1122 کیلومتر در ساعت در سطح دریا با پس سوز
- برد: 1500 کیلومتر
این جت جنگنده و بمب افکن مستقر در ایالات متحده در اواسط دهه 1940 برای استفاده در ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی ایالات متحده ساخته شد. اولین هواپیمای بدون دم تولید انبوه در جولای 1951 وارد خدمت نیروی دریایی شد.
این طرح بدون هواپیمای بال کج شده بیشتر یک نسخه آزمایشی بود تا یک طراحی موثر و به همین دلیل با مشکلات زیادی مواجه شد. در حالی که این طراحی به هواپیما چابکی قابل توجهی می داد، سیستم های جدید و آزمایش نشده عملکرد آن را محدود می کرد. یکی دیگر از معایب بزرگ این هواپیما، موتورهای کم توان آن بود که باعث می شد خلبانان در حین انجام ماموریت در گرفتن نیرو دچار مشکل شوند.
مشکلات تعمیر و نگهداری و سیستم های پیچیده نیز منجر به حوادث بسیاری شد. بیشتر خلبانان از این هواپیما اجتناب می کردند که بر طول عمر آن تأثیر گذاشت. در حالی که قرار بود کاتلاس چندین دهه دوام بیاورد، عمر این هواپیما در سال 1959 تقریباً هشت سال پس از معرفی به پایان رسید.
4- د هاویلند سی ویکسن
سابقه خدمت: 12 سال
- طول: 16.94 متر
- طول بال: 15.54 متر
- ارتفاع: 3.28 متر
- حداکثر وزن برخاست: 21205 کیلوگرم
- موتور: دو موتور رولزرویس آون 208 توربوجت، هر کدام با نیروی رانش 11000 پوند (49 کیلونیوتن)
- حداکثر سرعت: 0.91 ماخ (1110 کیلومتر در ساعت)
- برد: 1270 کیلومتر
DH.110 Sea Vixen یک هواپیمای دو دم است که توسط شرکت هواپیماسازی de Havilland در اواخر دهه 1940 طراحی و ساخته شد. این هواپیما اولین پرواز خود را در سپتامبر 1951 انجام داد و در طول نمایشگاه هوایی فارنبرو در سال 1951 هنگامی که نمونه اولیه در هوا متلاشی شد و خلبان و 31 تماشاگر کشته شدند، یک برخاست فاجعه بار داشت.
نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا 145 کشتی دریایی را سفارش داد یکی او از هواپیمای حامل خود استفاده کرد. از این تعداد 55 نفر در تصادفات جان باختند. ظرفیت دو نفر نیز به این معنا بود که در هر حادثه دو خلبان جان خود را از دست دادند.
اگرچه در هیچ نبرد واقعی شرکت نکرد، اما هیچ یک از این جنگنده ها در میدان نبرد گم نشدند. این هواپیما یکی این یکی از بدترین جت های نظامی ساخته شده در بریتانیا است.
5 – Convair F-102 Delta Dagger
تعداد خودروهای ساخته شده: 1000 خودرو
- طول: 20.83 متر
- طول بال: 11.61 متر
- وزن: 6464 متر
- حداکثر وزن برخاست: 14288 کیلوگرم
- موتور: یک موتور توربوجت پس سوز پرت اند ویتنی J57-P-25، هر پیشران خشک 52 کیلونیوتن (11700 پوند)، 17000 پوند (76 کیلونیوتن) با پس سوز
- حداکثر سرعت: 1328 کیلومتر در ساعت در ارتفاع 40000 پا (12192 متر)
- حداکثر سرعت: 1.25 ماخ، 0.95 ماخ با مخازن سوخت اضافی
- برد: 2170 کیلومتر
F-102 اولین جنگنده مافوق صوت با بال دلتا و رهگیر مافوق صوت نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا (USAF) بود. این هواپیما که توسط Convair در اوایل دهه 1950 طراحی و توسعه یافت، اولین پرواز خود را در اکتبر 1953 انجام داد و در آوریل 1956 وارد خدمت شد. Convair بیش از 1000 F-102 ساخت.
این جت مافوق صوت با رسیدن به سرعت 1 ماخ به دلیل اصطکاک بسیار قابل توجه محور ایجاد شده در طول پرواز در معرض برخورد قرار می گیرد. بدنه این هواپیما برای حل مشکل اصطکاک دوباره طراحی شد. در حالی که این طراحی مجدد مشکل سرعت را حل کرد، مشکلات ساختاری و پایداری دیگری به وجود آمد.
F-102 یکی این یکی از بدترین رتبه بندی های ایمنی در هوانوردی نظامی است. از 1000 فروند هواپیمای ساخته شده، 259 فروند به دلیل سوانح حین پرواز از بین رفته و 70 خلبان کشته شدند.