غزل زیاری: در سه ثانیه اول پس از انفجار بمب اتمی بر فراز هیروشیما ژاپن، دمای هوا به 3870 درجه سانتیگراد رسید. برای درک گرانش این دما کافی است بدانیم که دمای گدازه های خارج شده از فوران آتشفشانی حدود 1315 درجه سانتیگراد است و فضاپیمایی که وارد مدار زمین می شود در معرض دمایی حدود 2200 درجه سانتیگراد قرار دارد. سطح خورشید تا 3315 درجه سانتیگراد سرد می شود.
در نتیجه، همه افراد در شعاع این انفجار فوراً جان خود را از دست دادند. ساختمان ها ذوب شدند و بیشتر شهر در طوفان آتش به ویرانه تبدیل شد. این انفجار عظیم برای شش درخت جینکو (جینکو بیلوبا) که تنها 1 مایل (1.6 کیلومتر) از مرکز زمین لرزه فاصله داشتند، رویداد دیگری بود که آنها بر آن غلبه کردند.
برگ های این درختان که از تنه جدا شده و در اثر انفجار سوخته بودند، در عرض چند ماه دوباره رشد کردند و از این چالش سخت جان سالم به در بردند. این تنها بخشی از حماسه شگفت انگیز درخت جینکو است. گونه ای که نه تنها از نابودی هسته ای جان سالم به در برد. اما عصر یخبندان، انقراض دسته جمعی و دوره های تغییرات محیطی را نیز تجربه کرده است.
فسیلی که منقرض نشده است
این درختان کهن بیش از درختان ساده، یادگارهای زنده و نمادهای انعطاف پذیری، تکامل و بقا محسوب می شوند.
درخت جینکو معمولاً به عنوان “فسیل زنده” نامیده می شود و دلیل این امر روشن است. پیدایش این درخت به بیش از 290 میلیون سال پیش و دوره پرمین برمی گردد. زمانی قبل از دایناسورها
درختان جینکو با برگ‌های فن‌شکل متمایز و ساختاری محکم، تقریباً برای هزاران سال بدون تغییر باقی مانده‌اند. در فسیل های دوره ژوراسیک، برگ هایی تقریبا شبیه به برگ های جینکوهای امروزی مشاهده می شود که نشان دهنده ثبات تکاملی این گونه گیاهی است. برای میلیون‌ها سال، جینکوها در سراسر لوراسیا (ابر قاره شمالی) رشد می‌کردند تا اینکه رویداد انقراض کرتاسه-پالئوژن دایناسورها و بسیاری از گیاهان و جانوران اطراف را از بین برد.
در طول این مدت، بسیاری از گونه ها در برابر این انقراض دسته جمعی تسلیم شدند، اما جینکوها ادامه یافتند. با این حال، با ظهور و تنوع گیاهان گلدار و رقابت شدید بین آنها و سایر گیاهان برای منابع و فضا، سلطه آنها در هزاره های بعدی کاهش یافت. در پایان دوره پلیستوسن، جمعیت جینکو وحشی کاهش یافت و تنها در بخش‌های پراکنده چین زنده ماند. این درخت زیبا حتی در خطر انقراض قرار گرفت، اما به لطف ترکیبی از انعطاف پذیری طبیعی و متحدی شگفت انگیز به نام انسان، توانست زنده بماند.
به مردم کمک کنید تا از جانگوها زنده بمانند
بسیاری از جینکوهای زنده امروزی فراتر از درختان زنده مانده اند. آنها واقعاً پیر هستند. در کوه‌های Xunnan چین، درخت گینکو با قدمت 1400 سال در نزدیکی معبد بودایی Gu Guanyin دیده می‌شود. این درخت در طول زندگی خود شاهد برخی از سرنوشت سازترین وقایع تاریخ بشر بوده است: ظهور و سقوط سلسله تانگ، ایجاد مسیرهای تجاری جاده ابریشم و تحولات جهانی انقلاب صنعتی.
زمانی تصور می‌شد که جینکوها در اوایل قرن بیستم در طبیعت منقرض شده‌اند، اما با گذشت زمان جمعیت‌های کوچکی از این درختان در مناطق دورافتاده چین دوباره کشف شدند. اکنون محققان بر این باورند که راهبان بودایی که به این درختان به دلیل زیبایی، انعطاف پذیری و خواص دارویی آنها احترام می گذاشتند، این درختان را برای حفظ آنها کشت می کردند. زیرا در زمانی که انسان ها اغلب مسئول تخریب محیط زیست هستند، ما نقش مهمی در نجات درختی داشتیم که قبل از ما میلیون ها سال از عمرش می گذشت.
امروزه درختان جینکو به دلیل انعطاف پذیری بالا و مقاومت در برابر آلودگی، آفات و آب و هوای سخت در خیابان ها، پارک ها و فضای سبز شهرهای مختلف دنیا دیده می شوند. یکی آنها یکی از جذاب ترین انواع شهرها هستند.
یک هدیه ژنتیکی
برخلاف بسیاری از موجودات زنده، جینکوها هیچ نشانه آشکاری از پیری را نشان نمی دهند. بر اساس مطالعه ای که در ژانویه 2020 منتشر شد، حتی درختان جینکو 600 ساله نیز مانند همتایان جوان خود سرزندگی و پاسخ ایمنی مشابهی دارند.
در سطح سلولی، این درختان در طول زندگی خود آنتی اکسیدان ها و ترکیبات ضد میکروبی تولید می کنند و از خود در برابر بیماری و عفونت محافظت می کنند. کامبیوم (لایه ای از سلول های بنیادی در تنه) فعال و قوی باقی می ماند و امکان رشد مداوم را فراهم می کند.
برخی از مطالعات نشان می‌دهند که جینکوهای مسن‌تر نیز ممکن است سریع‌تر از جینکوهای جوان‌تر رشد کنند، احتمالاً به دلیل قطر درخت بزرگ‌تر و توانایی ذخیره و انتقال موثر مواد مغذی. توانایی آن برای حفظ عملکردهای متابولیک و یکپارچگی ساختاری برای سالها شگفت انگیز است. علاوه بر این، جینکوها به خوبی تحمل می شوند. شما می توانید از آسیب (ناشی از بلایای طبیعی مانند انفجار هسته ای هیروشیما) بازیابی کنید. سیستم ریشه عمیق جینکو آنها را محکم در خاک نگه می دارد و به آنها امکان دسترسی به آب و مواد مغذی را حتی در شرایط سخت می دهد. این انعطاف پذیری با ضخیم شدن پوسته افزایش می یابد و مانعی طبیعی در برابر آفات، بیماری ها و تأثیرات شدید محیطی ایجاد می کند.
لازم به ذکر است که ترکیب ژنتیکی جینکو نقش مهمی در طول عمر آن دارد. طبق مطالعات، ژن‌های مربوط به مقاومت پاتوژن و پاسخ استرس حتی در نمونه‌های باستانی بسیار فعال باقی ماندند. این تولید مداوم مواد محافظ مانند یک سیستم ایمنی است که از کار نمی افتد و به همین دلیل است که این درختان در برابر پوسیدگی بسیار مقاوم هستند.
منبع: فوربس
۲۲۷۲۲۷