۶ نکته از زندگی سعید راد/ آخرین سکانس ضدقهرمان دهه ۱۳۵۰ و قهرمان دهه ۱۳۶۰

به گزارش خبرگزاری بازتاب آنلاین، پس از آن همه مرگ دلخراش در فیلم های سیاه و سفید، این بار مرگ در دنیای واقعی به سراغ سعید راد آمد و پس از آن همه مرگ های سینمایی، این بار ماجرا روی تخت بیمارستان به پایان رسید. جراحت، پروتزی که به خوبی از پشت ننشست و سکته، ماجرای این بازیگر خوش ذوق سینمای ایران را پس از نزدیک به یک سال بستری شدن به پایان تلخی رساند.

همشهری آنلاین نوشت: سعید راد یکی از نمادهای سینمای مختلف قبل از انقلاب بود. ستاره «جنبش سینمای خیابانی ارزان» دهه 50 که یکی از شاخه های موج نو بود. در تابستان 1350 و در روزهایی که «خداحافظ رفیق» آماده نمایش بود، دوستان مطبوعاتی امیر نادری سنگ تمام گذاشته بودند. روزهایی که سینمای خیابانی ارزان تیتر اول بود و سعید راد اولین عکس. در فاصله سال های 1350 تا 1352 استایل و شرق سعید راد به کمک فیلمسازان جوانی که زیر سقف موج نو جمع شده بودند تا داستان های تلخی را روایت کنند، آمدند.

سعید راد را با فیلم های سیاه و سفید دهه 50 به یاد می آوریم. راد در فیلم‌های «خداحافظ رفیق» (امیر نادری، 1377)، «صبح چهارم» (کامران شیردل، 1378)، «صادق کارده» (ناصر تقوایی، 1378) و «تنگانا» (امیر نادری، 1378) به عنوان یک بازیگر ظاهر شد. بازیگر موج نو سینمای ایران به شهرت رسید اما بعدها به چهره پرکار سینمای فارسی تبدیل شد. راد اندکی پیش از فروپاشی سینمای ایران در فیلم های «سفر به سنگ» (مسعود کیمیایی، 1377) و «ساخت ایران» (امیر نادری، 1378) ظاهر شد. قبل از انقلاب به اصل خود بازگشت.

راد پس از پیروزی انقلاب با بازی در فیلم «خط قرمز» (کیمیا، 1361) بهترین حضور مقابل دوربین را تجربه کرد. این فیلم البته اکران عمومی نشد به طوری که مهم ترین اتفاق دوران سینمایی او با حضور در فیلم «عقاب ها» (ساموئل خاچیکیان، 1363) رقم خورد. پرفروش ترین فیلم سال 64 با قدمتی نزدیک به 4 دهه عنوان پربیننده ترین فیلم سینمای ایران را به خود اختصاص داده است. سعید راد که در دهه 50 به نقش ضدقهرمان سینمای ایران هویت جدیدی بخشید، پس از پیروزی انقلاب بیشتر در نقش قهرمان ظاهر شد. از زمان بازگشت سعید راد به سینما پس از 2 دهه غیبت ناخواسته، بازی او در 2 فیلم دفاع مقدس «دوئل» و «چ» بیشتر به یادگار مانده است.

۲۲۰۵۷