اثاثه Kiomars احمد ، فیلمساز خاطرات روزهای خاکستری ، همان مردی است که با نسل های زیادی با “داستان های جادید” ، “اتوبوس شب” ، “خواهران عجیب” ، “شب یلادا” و “سرنخ” به تلویزیون کوبید. او نه تنها کارگردان بود ، بلکه خاطره روزهایی بود که تلویزیون هنوز داستان را بو می داد. همیشه سبز را به یاد داشته باشید.
به گفته بازتاب آنلاین ، ری احمد در ماه دسامبر متولد شد. او اولین قدم های خود را در دنیای هنر با نوشتن ماهانه در فیلم برد ، اما خیلی زود دوربین را گرفت و کار خود را در سینما با دستیار نادر ابراهیمی در سریال تلویزیونی “دود سیگار” آغاز کرد. در سال 5 ، او فیلمنامه “داستان خیابان لانگ” را نوشت. اثری که در زمان خود دیده نشده بود ، اما مهر این آغاز یک داستان بود.
در دهه 1980 ، آن را به تولید “تابستان تابستان بعدی” و فیلم یک ساعته “باران” که در جشنواره دوم فیلم فجر تقدیر شد ، جذب شد. اولین فیلم بلند او ، “Naters” نیز در همان دوره ساخته شد. فیلمی که موقعیت خود را به عنوان یک فیلمبرداری جدی ثابت کرد.
اما اوج کار فقیر احمد بدون شک “داستان های مجید” است. یک سریال بر اساس داستان های Houshang Moradi Kermani ، که در اواخر دهه 1980 ساخته شده و در اوایل دهه 1980 از شبکه One پخش شد. داستان یک پسر کنجکاو و شیطان ، مجید (با بازی مهدی باگبیگی) ، که در کوچه های اسفاهان زندگی می کند ، به همراه مادربزرگ محبوب خود (با بازی پاروین داکت یزدانیان).
جالب اینجاست که مادر احمد ، پاروین داکت یزدانیان ، با بازی در همان سریال به دنیای بازیگری آمد. او بعداً در فیلم هایی مانند “صبح روز بعد” و “شرم” بازی کرد و برای نقش خود در “صبح بعد” ، مدرک دیپلم بهترین بازیگر نقش مکمل زن را از جشنواره فیلم فجر دریافت کرد.
داستان های مجید با آن موسیقی جاودانه توسط ناصر چشم ، روایت ساده و صمیمی از زندگی بود. پر از لحظات شیرین ، نگرانی های کودکانه و رابطه گرم بین نوه ها و مادربزرگ. اگرچه این داستان از Kerman Moradi Kermani به Isfahan Pour Ahmad منتقل شد ، اما روایت جان و اصالت شخصیت ها حفظ شد.
Kiomars احمد و مادرش پاروین داکت یزدانیان (بی بی سی) را برای تمرین داستانهای مجید ریختند
“Tales Majid” نه تنها برای مخاطب مناسب است ، بلکه طبق بسیاری از منتقدین نیز به یکی این یکی از شاهکارهای بی نظیر تاریخ تلویزیون ایران شد. سریال که هنوز تازه و تماشایی است. همانطور که عباس کیارستامی گفت: “سرنوشت یک فیلم زمان را تعیین می کند. باید سی سال زندگی باشد تا دریابد که آیا هنوز هم دیدنی است.” همانطور که راوی او ، کیمارس احمد را می ریزد ، در قلب ما جاودانه می شود.