اثاثه چه چیزی است که گاهی اوقات گاز گرفتن لایه های طلایی این شیرینی روغنی و روغنی و غرق شدن در افسانه ای که قرن ها در خمیر پیچیده شده است! دانمارکی ها با دست این هنرمند و سلیقه های ظریف تنها میزبان این شیرین بودند ، نه سازندگان آن.
به گفته بازتاب آنلاین ، داستان شیرینی دانمارکی ریشه در اتریش قرن هفدهم دارد ، جایی که نانوایی ها در حال عبور از هنر خمیر چند رنگ مانند یک گنج ارزشمند بودند. لایه های نازک ، کرم های شیرین و مربای معطر ؛ به نظر می رسد که هر قطعه از این شیرینی یک برگ طلایی از تاریخ اروپا را به ثبت رسانده است.
منشأ این شیرینی به اعتصاب کارگران نانوایی در دانمارک در سال 9 باز می گردد. این اعتصاب باعث شد صاحبان نانوایی کارگران خارج از کشور را استخدام کنند ، از جمله آنها نانوایان اتریشی. این نانوایی ها ، با آنها ، روش های جدیدی برای پخت شیرینی و نان به ارمغان آوردند.
طبق دستورالعمل این نانوایی ها ، شیرینی های اتریشی به سرعت در دانمارک رواج پیدا کردند ، اما پس از پایان درگیری های کارگران ، دانمارکی ها نه تنها هنر پخت شیرینی های اتریشی را فراموش کردند بلکه آن را به تمایل خود تغییر دادند. آنها در میزان روغن و تخم مرغ تغییراتی ایجاد کردند و آنچه امروز به عنوان شیرینی دانمارکی به دنیا آمد ، می دانیم.
در دهه 1980 ، موج مهاجرت دانمارکی به ایالات متحده و سایر کشورهای اروپایی شدت گرفت. آنها شیرینی های محبوب خود را به سرزمین های جدید بردند. از آن زمان ، شیرینی دانمارکی ادعا نکرده است که وارد رقابت جهانی شده و در بین مردم محبوب تر شده است.
شیرینی معروف ویلا خیابان به نام شیرینی دانمارکی
ورود این شیرینی خوشمزه به ایران به دلیل حضور یک فرد دانمارکی در تهران بود. در دهه 1980 ، یک بانوی دانمارکی به نام Analiza ، که در حال آموزش فرزندان یک مهندس دانمارکی در ایران بود ، یک شیرینی سازی کوچک را در خیابان تاکت جمشید (Taleghani در حال حاضر) اجاره کرد. او خمیر را با همان مهربانی می پزید که زمانی بچه ها را نوازش می کرد و شیرینی های پخته شده را با فشار و آب گلاب می پخت. مغازه او به آرامی رونق می گرفت و شیرینی های دانمارکی او از خیابان ویلا به پاسداران سوغات تهران شد.
در سال 3 ، آنالیزا ایران را ترک کرد ، اما میراث خود را به کارگر “خانکییشی آقاجی” واگذار کرد که از ابتدا با او بود. تا سال 3 ، شیرینی های دانمارکی به عنوان اولین طعم و گرما پخته می شدند. به نظر می رسد که هر لایه ای از این شیرینی ها داستانی از مهاجرت ، مقاومت و عشق به هنر شیرین داشته است.