در بالا: یک بار دیگر ، یکی یکی از پرخطر ترین مذاکرات در ژئوپلیتیک خاورمیانه در این شهر ساحلی ساحلی بدون آسمان خراش انجام می شود. در مسقط ، پایتخت عمان ، واقع در دامنه های سنگ و سنگ بلند ، ایران و ایالات متحده برای اولین بار از ابتدای ریاست جمهوری دوم دونالد ترامپ در برنامه هسته ای تهران مذاکره می کنند.
در مرکز این تحولات ، عمان ؛ یکی یکی از آخرین پادشاهان جهان در حاشیه شرقی شبه جزیره سعودی. تاریخ منحصر به فرد ، مردم ویژه آن و نزدیکی جغرافیایی آن با ایران ، این کشور را به یک عمل اساسی از غرب تبدیل کرده است ، زیرا بارها و بارها مکالمات غیر رسمی برای جمهوری اسلامی ایران انجام داده است. اما این دور مذاکرات که ترامپ ناگهان در دفتر بیضوی اعلام کرد ناگهان عمان را به روشی بی سابقه قرار داد. آنچه این کشور معمولاً از آن جلوگیری می کند.
چرا عمان همیشه امن ترین مکان برای مذاکره است؟
رویداد 1 می نویسد: تاریخ روابط ایران -بسیاری از دوره های باستان باز می گردد. اما در دوران صفوی ، پرتغالی ها در مسقط حضور داشتند و گاهی اوقات با نیروهای ایرانی روبرو می شدند. بعداً در دولت نادر شاه افشار ، ایرانیان مدتی سواحل عمان را گرفتند. این امر برای چندین قرن به ذهنیت منفی برای ایرانیان منجر شده است. اما دوران معاصر شاهد چرخش کلی در روابط دو کشور بود و نقطه عطف این چرخش به ظفر باز می گردد.
بلند کردن زفر ، که در سال 6 آغاز شد ، در ابتدا یک قیام کوچک قبیله ای بود که توسط جنبش آزادی ظفر علیه سعید بن تیمور ، پدر سلطان قابوس ایجاد شد. انگلیسی ها که 5 سال گذشته به سلطان عمان آمده بودند ، می خواستند دولت سلطان را حفظ کنند. اهمیت عمان نیز به دلیل ذخایر انرژی و موقعیت جغرافیایی وی بود. وضعیتی در ساحل جنوبی تنگه هورتوز. اما ، به طور کلی ، مداخله انگلیس در عمان هنوز محدود بود.
این داستان هنگامی خطرناک بود که کشور همسایه عمان اتفاق بیفتد ، یمن و دولت کمونیستی جمهوری دموکراتیک یمن مضطرب بودند که از شورشیان زفراری حمایت کنند و از آنها با سلاح ، منابع مالی و نیروی کار حمایت کنند. علاوه بر این ، جمهوری دموکراتیک مردمی یمنی نیز سعی در حمایت از سایر دولت های کمونیستی داشت. رهبران شورشی که در چین در چین آموزش دیده بودند ، و مشاوران چینی با شورشیان در عملیات نظامی همراه بودند. کره شمالی نیز به زافاری کمک کرد. اتحاد جماهیر شوروی و کوبا نیز برای آنها سلاح فرستادند.
در حقیقت ، این تأسیس جمهوری دموکراتیک یمنی بود که به طور اساسی ماهیت ایدئولوژیک جنبش چریکی زفر را تغییر داد. این تغییر در سالی که شورشیان نام خود را به “جبهه محبوب برای آزادی خلیج فارس” تغییر دادند ، علنی شد. این گروه دیگر از آزادی ظفر هیجان زده نبود ، اما قصد داشت کمونیسم را در سراسر خلیج فارس گسترش دهد. با دسترسی به سلاح های مدرن ، تعداد آن به حدود 5 رسیده است. در سال 2 ، درگیری های پراکنده بین نیروهای دولتی و شورشیان از یکی دو مورد در هفته به دو یا سه مورد در روز افزایش یافته است. جبهه محبوب … تا سال 3 ، تقریباً 2 درصد کنترل Zafo را کنترل می کرد ، و انگلیس شک داشت که سلطان می تواند استان را تا سال بعد حفظ کند.
در این مرحله بود که سلطان قابوس از ایران خواست تا کمک کند و ارتش ایران به سلطان رسید. سلطان قابوس رسما از ایران به صورت کتبی سؤال کرد و با بیش از 3000 نیرو ایرانی در عمان در سال جنگید. در میان آنها یک تیپ زرهی و چهار هواپیما بود. ایرانیان در مقایسه با نیروهای مسلح سلطان قابوس بسیار مجهز بودند.
اما چرا Qaboos از ایران کمک کرد و نه از کشورهای عربی؟ هنگامی که Qaboos از نظر دیپلماتیک بر تخت سلطنت عمان جدا شد ، از آنجا که بسیاری از کشورهای عربی در نظر گرفتند که سلطان یک عروسک انگلیسی است و بنابراین ، کمک اعراب به عمان پیچیده بود. فقط در مراحل پایانی جنگ زفر بود که دیپلمات های انگلیس و عمانی توانستند قابوس ها را با سعودی آشتی دهند و با عربستان سعودی ، عمان توانست در ماه سپتامبر به لیگ عرب و سپس به سازمان ملل بپیوندد.
نجات عمان توسط ارتش ایران
ایران در بهمن در سال 6 ، برای اثبات ظرفیت ارتش پیشرفته خود ، وی شش هلیکوپتر را به نیروهای مسلح سلطان قابوس فرستاد تا نیروهای مسلح سلطان Qaboos را تأمین کند. پادگان که در معرض شورشیان بود. این عملیات آغاز مداخله عمومی ایران در جنگ داخلی عمان بود.
این حمایت خارجی به Qaboos اجازه داد تا سرانجام روند جنگ را به نفع خود تغییر دهد. برای سال 3 ، سلطان قابوس تحت فرمان وی دو سرباز داشت. ابتکار عمل عملی که صحنه را به نفع نیروهای سلطان قابوس تغییر داد ، شکل گیری یک خط دفاعی به نام هورنبیم بود که با کمک مهندسان ایران و نیروهای ویژه ساخته شده است.
خط دفاعی شامل هشت موقعیت در اندازه انبه و شرکتی بود که از خلیج فارس به بیابان داخلی استخراج شد. انقلابیون مجبور شدند به جای کاروان های شتر ، از نیروی کار برای تأمین منابع و مهمات خود استفاده کنند. پس از موفقیت Hornbaim ، ایرانیان خط دفاعی دیگری را در جبهه غربی ، معروف به لیدیوند ساختند. علاوه بر این ، چتربوئیدهای ایران موفق شدند جاده ای را که استان ظفر را با بقیه عمان به هم وصل کرده بود ، باز کنند و سپس نیروهای ویژه اردن برای حمایت و حفظ این مسیر استراتژیک آمدند.
علاوه بر این ، ایران همچنین در بقای سلطان قابوس نقش دیپلماتیک ایفا کرد. با رهبری ایران ، مصر حمایت خود را از انقلابیون زفر در دوره ریاست جمهوری سادات واگذار کرد. عراق همچنین پس از امضای توافق نامه الجزایر با ایران در سال 6 ، حمایت از جنگجویان زفر را کاهش داد. چین همچنین به روند آموزش و ارسال سلاح به ظفر در تلاش برای بهبود روابط با ایران پایان داد.
پایان جنگ ایران -عراق و نقش فعال عمان در دیپلماسی ایران
پس از پایان جنگ ایران -عراق ، عمان سعی کرده است راه را برای بازگشت تدریجی ایران به روابط عادی با منطقه و جهان هموار کند. در حقیقت ، عمان معتقد بود که انزوا طولانی ایران می تواند منجر به تشدید تنش ها و صلاحیت های خطرناک شود و این که راه حل طولانی مدت برای امنیت خلیج فارس ادغام ایران در ترتیبات منطقه ای بود. در نتیجه ، مسقط در اوایل دهه 1980 از هرگونه گفتگوی گسترده با تهران استقبال کرد. هنگامی که برخی از اعضای شورای همکاری هنوز از نزدیکی ایران می ترسیدند ، عمان با تحریم های عمومی ایران مخالفت کرد. علاوه بر این ، سفرهای رسمی رهبران دو کشور نیز به میزان قابل توجهی افزایش یافته است.
در دهه های بعد ، موضوع برنامه هسته ای ایران و اختلاف بین ایران و قدرتهای جهانی به یک چالش کلی در عرصه بین المللی تبدیل شد و دوباره با اهداف مختلف ، در انزوا بین المللی قرار گرفته است. در این شرایط ، عمان با حفظ روابط نزدیک خود و از طرف دیگر ، ارتباطات ویژه با ایالات متحده به عنوان پلی بین ایران و بلوک وسترن معرفی شد.
در طی 1-8 سال ، مذاکرات محرمانه بین نمایندگان ایرانی و آمریکایی در مسقط صورت گرفت و عمان مذاکرات را ترتیب داد. گفته می شود که واسطه گری و اعتماد عمان از طرفین نقش مهمی در گفتگوی رسمی هسته ای رسمی داشتند. سپس ، فرایند مکالمات در چارچوب P5+1 ادامه یافت و سرانجام در سال 2 امضا شد. این یک نقطه عطف بود که اهمیت مسقط را به عنوان میانجیگری و تسهیل کننده دیپلماسی نشان می داد.
منبع:برترینها