هر کسی که تا به حال مجذوب دایناسورها شده باشد از خود پرسیده است: آیا برخورد یک سیارک یا فوران آتشفشانی باعث مرگ این موجودات غول پیکر شده است؟ اکنون یک تیم بین‌المللی از دانشمندان شواهد قانع‌کننده‌ای کشف کرده‌اند که می‌تواند در نهایت این معمای ماقبل تاریخ را حل کند و داستان پیچیده هرج و مرج آب و هوایی پیش از آن را آشکار کند. یکی برای کشف یکی از بزرگترین انقراض های دسته جمعی در تاریخ.
به گزارش ایسنا، محققان در یک مطالعه پیشگامانه که در مجله Science Advances منتشر شد، دریافتند که در حالی که فوران های آتشفشانی عظیم قبل از انقراض دایناسورها باعث تغییرات آب و هوایی قابل توجهی شده است، این اثرات زودتر از زمان ناپدید شدن یک سیارک مرگبار به زمین رخ داده است یافتن می تواند درک ما را بهبود بخشد یکی برای متحول کردن یکی از ماندگارترین رازهای دیرینه شناسی.
به گفته SF، این مطالعه نشان می دهد که فعالیت های آتشفشانی باستانی باعث نوسانات شدید دمای جهانی شده است. زمین در ابتدا در طول 100000 سال حدود 3 درجه سانتیگراد گرم شد، سپس به 5 درجه سانتیگراد کاهش یافت و در کمتر از 10000 سال به شرایط گرمتر بازگشت. این تغییرات دما حدود 30000 سال قبل از رویداد انقراض کرتاسه-پالئوژن در 66 میلیون سال پیش رخ داده است، زمانی که حدود 75 درصد از گونه های گیاهی و جانوری، از جمله تمام دایناسورهای غیر پرنده، از زمین ناپدید شدند.
لورن اوکانر از دانشگاه اوترخت در یک بیانیه مطبوعاتی می گوید: این فوران های آتشفشانی و انتشار دی اکسید کربن و گوگرد مرتبط با آن عواقب جدی برای زندگی روی زمین خواهد داشت. اما این رویدادها هزاران سال قبل از برخورد شهاب سنگ رخ داده و احتمالاً نقش کوچکی در انقراض دایناسورها داشته است.
تله‌های دکن، منطقه وسیعی از سنگ‌های آتشفشانی در غرب هند که در اثر یک سری فوران‌های عظیم ایجاد شده‌اند، مقصر این نوسانات دما هستند. این همه گیری ها شامل مقادیر زیادی است دی دی اکسید کربن آزاد شد که منجر به گرم شدن طولانی مدت زمین شد و ایجاد شد دی اکسیدهای گوگرد همچنین در زمان تبدیل شدن به آئروسل های سولفات در اتمسفر منجر به دوره های خنک کننده کوتاه اما شدید می شوند.
برای کشف این داده های آب و هوایی باستانی، محققان زغال سنگ فسیل شده (معروف به lignite) را در دو مکان در داکوتای شمالی و کلرادو، در فاصله حدود 750 کیلومتری (466 مایلی) از هم تجزیه و تحلیل کردند. این مکان‌ها داده‌های دقیقی را در مورد تغییرات دما از طریق بقایای باکتری‌هایی که غشاهای سلولی خود را با شرایط محیطی تطبیق می‌دهند، ارائه می‌دهند، که اساساً یک دماسنج ماقبل تاریخ ارائه می‌کنند.
با تجزیه و تحلیل ترکیب این مولکول‌های حفظ شده در رسوبات باستانی، محققان توانستند یک جدول زمانی دقیق دمایی برای سال‌های قبل از انقراض دایناسورها ایجاد کنند که می‌توان آن را با سابقه فسیلی برای درک زمان نسبی رویدادها مقایسه کرد.
چیزی که این کشف را بسیار مهم می کند این است که نشان می دهد آب و هوای زمین قبل از برخورد سیارک به آن تثبیت شده بود.
در مقایسه، برخورد سیارک زنجیره‌ای از بلایای طبیعی، از جمله آتش‌سوزی‌ها، زمین‌لرزه‌ها، سونامی‌ها و «زمستان مهیب» را آغاز کرد که نور خورشید را مسدود کرد و اکوسیستم‌ها را نابود کرد. رودری جرت از دانشگاه منچستر به این نتیجه رسید که برخورد سیارک در نهایت باعث مرگ دایناسورها شد.