چند سالی است که استفاده از گوشت بوقلمون در کشور ما رو به افزایش است. گوشت این پرنده دارای دو گوشت سفید و قرمز است.
65 درصد از گوشت بوقلمون سفید در ناحیه سینه و 35 درصد در ناحیه ران تیره است.
هر کدام از این نوع گوشت ها طعم متفاوتی دارند. گوشت سینه و بال آن سفید و لذیذ است، طعم آن شبیه گوشت گوساله است و گوشت قرمز که اغلب در ران ها یافت می شود، بسیار نرم و طعمی شبیه به گوشت پرندگان شکار یا شکار دارد.
بر اساس این گزارش مکتوب، گوشت بوقلمون بدون پوست به طور طبیعی کم چرب بوده و در هر 100 گرم آن تنها یک گرم چربی دارد.
تقریباً تمام چربی بوقلمون در پوست آن است و چربی گوشت تیره آن بیشتر از گوشت سفید آن است. بنابراین برای افرادی که چربی خون بالایی دارند بهتر است از گوشت سفید سینه این پرنده استفاده کنند.
گوشت بوقلمون سفید و بدون پوست حاوی چربی اشباع شده و کلسترول کمتری نسبت به گوشت مرغ و گاو است.
گوشت بوقلمون حاوی مقدار زیادی امگا 3 است که رگ های خونی بدن را باز می کند، سطح کلسترول را کاهش می دهد و از مزمن شدن بیماری ها جلوگیری می کند.
گوشت بوقلمون به دلیل نداشتن چربی میان بافتی و بافت خاص آن بر خلاف مرغ، گوساله و گوسفند در هنگام پخت حجمش کم نمی شود.
به دلیل داشتن پروتئین بالا، حداقل چربی اشباع شده، پایین ترین سطح کلسترول و کمبود چربی بینابینی، در مقایسه با گوشت قرمز بسیار مهم است و منبع خوبی از ویتامین های A، B1، B3، B6، B12 و مواد معدنی مانند سلنیوم است. منیزیم و مس ، آهن، روی، پتاسیم و اسید آمینه تریپتوفان.
اسید آمینه تریپتوفان برای فعالیت سلول های T ضروری است. سلول های T نوعی از سلول های سیستم ایمنی هستند که سلول های سرطانی را از بین می برند. اگر تریپتوفان وجود نداشته باشد، سلول های T فعال می میرند.
به دلیل وجود اسید آمینه تریپتوفان، این گوشت به ترشح بیشتر سروتونین کمک می کند و باعث می شود افراد در هنگام علائم موقت افسردگی احساس شادابی و آرامش کنند. علاوه بر این به دلیل تقویت سیستم ایمنی بدن، تریپتوفان می تواند علائم ام اس را تسکین دهد و نقش مهمی در خواب دارد. خواب را در بیماران مبتلا به بی خوابی مزمن بهبود می بخشد و اسید آمینه تریپتوفان در بدن به پروتئین تبدیل می شود که یک عامل شادابی است.
اسیدهای آمینه نقش بسیار مهمی در ترمیم سلول های ماهیچه ای و اندام های بدن، ناخن ها، پوست، مو و غدد ترشحی دارند و برای ورزشکاران بسیار مفید هستند. اسید آمینه موجود در گوشت بوقلمون می تواند از تجمع سرب و جیوه در بدن جلوگیری کرده و به کبد در دفع سموم بدن کمک کند.
یکی از ویژگی های متمایز گوشت بوقلمون نسبت به سایر گوشت های سفید ویتامین A و نقش مهم آن در تقویت سیستم ایمنی است که مصرف آن به ویژه در فصل سرما به کودکان و سالمندان توصیه می شود.
خوردن 150 گرم گوشت بوقلمون حدود نیمی از نیاز روزانه به اسید فولیک را پوشش می دهد و به طور موثری کم خونی را از بین می برد. مصرف مقدار متعادل آن برای زنان باردار منطقی است. بوقلمون ها به دلیل پاهای فعالشان دارای رگ های خونی زیادی در ران خود هستند.
این عروق حاوی هموگلوبین های حاوی آهن هستند که اکسیژن را به ماهیچه ها می رسانند. هر چه رنگ ماهیچه های ران تیره تر باشد برای افراد مبتلا به فقر آهن مفیدتر است. در مقایسه با سایر انواع گوشت، بوقلمون نه اوره دارد و نه اسید اوریک.
بوقلمون هایی که به صورت طبیعی و ارگانیک پرورش داده می شوند، هیچ هورمون و آنتی بیوتیکی در بدن خود ندارند. اگر این گوشت حاوی مواد هورمونی نباشد، می تواند سطح تستوسترون را در بدن مرد در حد مطلوب حفظ کند و منجر به افزایش عملکرد جنسی و افزایش گلبول های قرمز خون و پیشگیری از پوکی استخوان شود.
مهمترین مواد معدنی موجود در گوشت بوقلمون
فسفر
بر اساس آزمایش‌های انجام‌شده، میزان فسفر در بوقلمون چهار برابر بیشتر از میگو است که متعلق به غذاهای دریایی است. همچنین بهتر است بدانید که 80 درصد کلسیم استخوان های بدن فسفر است.
80 درصد کل فسفر موجود در بدن در استخوان ها و 20 درصد در سایر قسمت های بدن یافت می شود. عملکرد فسفر در استخوان به خوبی شناخته شده است، با کلسیم کریستال هایی تشکیل می دهند که در اسکلت پروتئینی استخوان قرار می گیرند و استخوان را قوی می کنند.
در سایر قسمت های بدن، فسفر به عنوان یک عنصر مهم نقش های زیادی ایفا می کند. فسفر در ساختار تمام کروموزوم های بدن ما وجود دارد. در غشای تمام سلول های بدن ما وجود دارد.
فعال شدن بسیاری از آنزیم ها از طریق اتصال یک مولکول فسفر انجام می شود و به حفظ سطح pH ثابت در خون کمک می کند، بنابراین از قلیایی یا اسیدی شدن خون بدن ما جلوگیری می کند. در نهایت، تمام مواد تولید کننده انرژی در بدن ما، مانند ATP و CP، انرژی را با اتصال مولکول های فسفر ذخیره می کنند. پس می بینید: بدون فسفر، زندگی ممکن نیست.