در یک مطالعه جدید در هلند، دانشمندان راهی موفق برای رشد سبزیجات غنی از مواد مغذی با الهام از روش‌های کشاورزی باستانی مایاها پیدا کردند.
فرادید گفت که غذای کم آب به یک کالای رایج در ماموریت های فضایی تبدیل شده است، اما راه ایده آلی برای تغذیه مردم در دراز مدت نیست. این گونه غذاها مواد مغذی کمتری نسبت به غذاهای تازه دارند و وجود آنها برای ماموریت به مریخ غیرممکن است.
مأموریت های سنتی تحویل غذا نیز از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیستند و کشاورزی را به بهترین راه برای تغذیه مردم در مریخ تبدیل می کند. البته مریخ دارای اتمسفر 100 برابر نازک‌تر، حاوی دی اکسید کربن، نیتروژن و آرگون بیشتر از جو زمین است و محیط مساعدی برای محصولات ما نیست.
با الهام از مطالعات قبلی، دانشمندان به دنبال راه هایی برای بهینه سازی رشد گیاهان هستند. قرن ها پیش، مایاها شروع به استفاده از یک روش کشاورزی کردند که شامل کشت دو یا چند محصول در مجاورت یکدیگر بود.
نسل آنها امروزه نیز از این روش استفاده می کنند و مزارع آنها در برابر خشکسالی و بیماری مقاوم است. برخلاف کشت تک کشت، کشت مخلوط شامل کاشت چندین گونه گیاهی به طور همزمان در یک قطعه زمین است.
محققان سه محصول مختلف را با استفاده از دو روش کشت مخلوط و تک محصول در خاکی شبیه به خاک مریخ به نام “رگولیت” کاشتند و نتیجه را با همان گیاهان کاشته شده در دو نوع خاک مشترک زمینی مقایسه کردند.
گوجه فرنگی، هویج و نخود سبز به مدت 105 روز کشت و آبیاری شدند. این سه سبزی سرشار از مواد مغذی هستند که در فرآیند کم آبی از بین می روند. علاوه بر این، محققان معتقدند که آنها مکمل یکدیگر هستند.
گوجه فرنگی از رشد نخود سبز حمایت می کند و برای هویج های حساس به گرما سایه ایجاد می کند، در حالی که نخود سبز با تبدیل آن به آمونیاک که به غذای گیاهی تبدیل می شود، مشکل نیتروژن خاک را حل می کند. هویج همچنین خاک را تهویه می کند و جذب آب و مواد مغذی را بهبود می بخشد.
در مجموع، 60 گلدان گیاهی در گلخانه هایی مشابه گلخانه های ساخته شده در مریخ وجود داشت. سپس نتایج از نظر عملکرد و تراکم مواد مغذی اندازه گیری شد. همه محصولات در هر سه نوع خاک رشد کردند. گوجه‌فرنگی‌ها به‌ویژه در گلدان رگولیت با کشت مخلوط رشد کردند.
در میان گوجه‌فرنگی‌های آزمایش، زیست توده بالاتر و پتاسیم بیشتری داشتند. با این حال، نخود فرنگی و هویج موافقت نکردند که گلدان را با گوجه فرنگی در رگولیت به اشتراک بگذارند و بنابراین کمتر تولید کردند.
دلایل مختلفی برای این کاهش وجود دارد. گوجه فرنگی احتمالاً مواد مغذی خود را از نخود فرنگی و هویج دریافت کرده است. علاوه بر این، یک باکتری به نام Rhizobia به مناطق کشت نخود اضافه شد که به صورت همزیستی با هم کار می کند و نیتروژن را تثبیت می کند. در سنگ سنگی با pH بالاتر، ریزوبیا نمی تواند زنده بماند، در نتیجه نخود قادر به تبدیل نیتروژن به آمونیاک برای محصولات همسایه خود نیست.
با این حال، این مطالعه هنوز برای محققان امیدوارکننده بود، زیرا آنها اکنون معتقدند که می توانند راه هایی برای تطبیق سنگ سنگی با کاشت های مخلوط پیدا کنند. به عنوان مثال، پس از اولین برداشت، بخش های استفاده نشده از محصول را می توان برای افزایش ارزش غذایی سنگدان، کمپوست کرد.
این مطالعه شواهدی ارائه کرد که کشت مخلوط برای کشاورزی زمینی نیز مفید است. با تغییرات سریع آب و هوا، شرایط کشاورزی در حال تغییر است و خاک در برخی نقاط شنی تر می شود. گیاهانی که در شن و ماسه رودخانه ای استفاده شده رشد می کنند عملکرد بهتری نسبت به گلدان های تک کشت داشتند. نه تنها فضانوردان مریخ، بلکه بسیاری از جوامع روی زمین می توانند چیزهای زیادی از مایاها بیاموزند.
مقایسه روش های مخلوط و تک کشت در شبیه ساز سنگ سنگی مریخ. الف: روش کشت مخلوط (سمت چپ) و گوجه فرنگی تک کشت (راست). ب: روش کشت مخلوط (سمت چپ) و نخود تک کشت (راست). ج: روش کشت مخلوط (سمت چپ) و هویج تک کشت (راست). فلش ها به برگ های کوچک هویج از روش کشت پوششی اشاره می کنند. تصاویر در روز برداشت (روز 105) گرفته شده است.
مقایسه روش کشت مخلوط بین سه خاک. A: Sand B: Mars Regolith Simulator C: خاک گلدان.
گلخانه هایی که در وسط قرار می گیرند در خاک مریخ مانند رشد می کنند