به گزارش بازتاب آنلاین، این نشست که در باشگاه اندیشه شبستان برگزار شد، در ابتدای جلسه با دعوت دکتر حسن رفیعی، روانپزشک و عضو کمیته روانپزشکی اجتماعی انجمن روانپزشکان ایران، خودکشی دستیاران مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
رفیعی اذعان داشت: نگرش به خودکشی مقیمی تا حد زیادی در قالب انکار است و باید به دنبال ابعاد دیگری غیر از نگرش پزشکی در این زمینه باشیم. وی خاطرنشان کرد: علت خودکشی در این جمعیت (ساکن و مددکاران و…) باید بررسی شود. این روانپزشک با استناد به داده های انجمن پزشکی آمریکا، به نرخ بالاتر افسردگی در میان کارکنان و کارکنان مراقبت های بهداشتی در مقایسه با جمعیت عمومی اشاره کرد.
او حتی در علت کلی این مشکل، خودکشی آنها را با تاکید بر ناهنجاری، فساد، رکود اقتصادی و نابرابری و همچنین کاهش مشارکت سیاسی و اتمیزه شدن جامعه توضیح داد. به نظر وی دسترسی به وسایل انتحاری و غیرخوراکی در سطح متوسط نیز موثر است. وی با استناد به متاآنالیز انجام شده در این زمینه، تاکید کرد که اقدام به خودکشی در بین افرادی که به تنهایی کار می کنند یا بنزودیازپین ها و داروهای مشابه مصرف می کنند، بیشتر است. وی همچنین با اشاره به پرخطر بودن این رشته از نظر محیط کار و مولفه های شخصیتی افراد جذب شده به این رشته به ارائه اطلاعات پرداخت. او معتقد بود که در سطح محل کار، استرس و قرار گرفتن در معرض اخبار بد، رنج و ناراحتی ناشی از بیماری و مرگ دیگران، دسترسی به دارو، انتظارات دیگران، عدم تعادل بین کار و زندگی و عدم رضایت شغلی باعث خودکشی پزشک می شود. . همچنین در سطح ویژگی های شخصیتی افراد جذب شده به این حوزه، کمال گرایی، احساس وظیفه، عدم تمایل به کمک گرفتن از متخصصان و توجه به جزئیات را پرورش می دهند.
مهمان دیگر این نشست مهرداد عربی، دکترای مردم شناسی بود. عربی بحث خود را با اشاره به این نکته آغاز کرد که صحبت هایش در مورد مواردی است که بستگی به شرایط دارد. او به بررسی‌های بین‌المللی پرداخت که نشان می‌دهد ایرانی‌ها از نظر شدت احساسات منفی مانند عصبانیت، استرس و تجربه شکست در رتبه‌های یک تا سه قرار دارند. اما وقتی صحبت از خودکشی ساکنان می شود، به این معنی نیست که این مشکل در میان طبقات دیگر رخ نمی دهد. این واقعیت که پزشکان از زمان‌های قدیم به دلیل جایگاه ویژه‌ای که دارند، سرمایه‌های انسانی مهمی به شمار می‌رفته‌اند به این معنی است که خودکشی مقیمی توجه بیشتری را به خود جلب می‌کند و درک ما را از شیوع اختلالات خودکشی و سوگیری‌های شناختی بهبود می‌بخشد.
وی با اشاره به در دسترس نبودن تجربه زیسته اقشار خاص و عدم وجود اطلاعات کامل در مورد علت شناسی، با فرض اینکه درک دقیق این مشکل در این قشر مشکل است، اشاره کرد. همچنین بدتر شدن وضعیت پزشکی در بین مردم و بدتر شدن وضعیت پزشکان و در دسترس بودن اطلاعات پزشکی و همچنین عدم نیاز نسبی این دسته از افراد به دلیل وجود فضای مجازی اطلاعات و ادغام طب سنتی و آموزش پزشکی (منجر به عدم تطابق با یک تازه وارد با انتظارات رشته از خودش و مواجه شدن با شرایطی که انتظارش را نداشت) باعث ایجاد حس نارضایتی و شکست در این گروه شده است.
دکتر. عباس وثوق، عضو هیأت علمی پژوهشکده سلامت کشور دانشگاه علوم پزشکی تهران و متخصص طب اجتماعی، دیگر مهمان این نشست بود. او با نگاهی به توسعه شبکه بهداشت جامعه از دهه 1940، خودکشی پزشک را مورد بحث قرار داد. دکتر. وثوق به این پرسش می پردازد که در این مورد اپیدمی وجود ندارد. وی با تاکید بر اینکه ما شاهد شیوع خودکشی هستیم، افزود: ضرورت این موضوع در دستور کار است.
اقدامات انجام شده در این زمینه شامل برنامه ملی سلامت روان است که تعهدات سیاسی و منابع مالی را در نظر گرفت و منجر به اضافه شدن دسترسی به روانشناس بالینی در شبکه بهداشت و درمان شد. با توجه به اعتماد، این مفید است اما کافی نیست. در این زمینه رویکرد سیستمی را در نظر بگیرید که به معنای تغییر سیاست ها و قوانین مانند ایالات متحده برای کادر درمان، تغییر بسته های ساختاری و به اشتراک گذاشتن اهداف و وظایف سه سازمان، نظام پرستاری، سیستم روانشناسی و غیره است. سیستم پزشکی کار می کند. از آنجایی که این سیستم مشکلات زیادی در جامعه پزشکی در سراسر جهان دارد و مداخله در آن دشوار است، ادامه آزمایش و آزمایش آزمایشی ضروری است.
حمید یعقوبی، دکتری. در روانشناسی بالینی و دانشیار روانشناسی بالینی دانشگاه شهید و رهبر جامعه علمی پیشگیری از خودکشی، سخنران دیگر نشست خودکشی درمانگران بود. وی در ابتدا به روند کاهشی نرخ خودکشی در سراسر جهان اشاره کرد و آن را با روند افزایشی در ایران طی 20 سال گذشته با آمار خودکشی و بحث داغ در مورد انگ خودکشی مقایسه کرد. وی به مطالعه ای اشاره کرد که در آن دسته بندی های مختلفی از مشکلات بین فردی، عوامل کلان اجتماعی و عوامل اجتماعی مرتبط با خودکشی مورد بحث قرار گرفت.
بر اساس این تحقیق، خودکشی را نمی‌توان تنها به فرد تقلیل داد، بلکه باید به مشکلات کلان اقتصادی نیز پرداخت. ضمن اینکه نگرش مردم نسبت به پزشکان نیز تغییر کرده و جایگاه آنها تضعیف شده است. با اشاره به مدل برنامه پیشگیری از خودکشی دانشگاه کالیفرنیا و اثربخشی این مدل در غربالگری منظم دانشجویان و دستیاران، مراجعه به پزشکان متخصص و سایر پزشکان، محدود کردن دسترسی به ابزارهای کشنده، آموزش پرسنل کلیدی و ارتقای شایستگی و علائم پیشگیری از خودکشی. بر اجرای طرح بتا (بپرسید، متقاعد کنید و ارجاع دهید یا Qpr) تاکید می کند. جلسه با پرسش و پاسخ سخنرانان به پایان رسید.
233217