در ماه های اخیر، بسیاری از پزشکان بریتانیایی از افزایش بیماری به نام گال خبر داده و آن را تهدیدی بزرگ برای سلامت عمومی توصیف کرده اند. گال یک بیماری بسیار مسری است که توسط نوع خاصی از کنه ایجاد می شود که باعث خارش پوست می شود. این بیماری از طریق تماس نزدیک با فرد بیمار منتقل می شود و به هر فردی قابل انتقال است. مهمترین راه پیشگیری از شیوع این بیماری، درمان سریع است.
حقایقی در مورد گال
گال یک درماتوز عفونی (بیماری پوستی) است که توسط کنه میکروسکوپی Sarcoptes scabiei ایجاد می شود. این کنه انگلی با فعالیتهای مختلف مانند ایجاد سوراخهای میکروسکوپی و تخمگذاری به پوست نفوذ کرده و باعث خارش، بثورات و قرمزی شدید پوست میشود. این کنهها معمولاً از طریق تماس نزدیک با فرد بیمار یا استفاده از لباسها و ملافههای آلوده از فردی به فرد دیگر منتقل میشوند.
بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO)، سرخک میلیونها نفر را در سراسر جهان بهویژه در جوامع پرجمعیت و حاشیهنشین مبتلا میکند. این بیماری بسیار مسری بیشتر در آب و هوای گرمسیری و مناطقی با بهداشت نامناسب شایع است. این بیماری به حدی جدی است که در سال 2017 توسط سازمان بهداشت جهانی به لیست بیماری های استوایی نادیده گرفته شده اضافه شد.
فراوانی گال در جهان
شیوع و بروز گال سالانه 300 میلیون نفر در سراسر جهان تخمین زده می شود. این بیماری به دلیل شیوع گسترده آن در بریتانیا، تهدیدی جدی برای سلامت عمومی محسوب می شود. به حدی که متخصصان پوست و پزشکان عمومی در بریتانیا سعی در درمان سریع بیماران گال دارند. بسیاری از کشورها و همچنین انگلستان با این بیماری دست و پنجه نرم می کنند، اما متاسفانه در بسیاری از آنها اقدامات جدی برای از بین بردن گال انجام نمی شود.
گال در ایران
کشور ما به دلیل ورود روزافزون مهاجران غیرقانونی و مسافران بی رویه از کشورهای عربی به ایران به شدت در معرض تهدید این بیماری قرار دارد. بر اساس مقاله ارائه شده در وب سایت معتبر NCBI (مرکز ملی اطلاعات بیوتکنولوژی) و در مجموع 943 مطالعه در این زمینه، صفرا حداقل در 22 استان ایران تحقیق و گزارش شده است. بیشترین بررسی ها در استان های تهران، خراسان رضوی، هرمزگان، فارس و گیلان انجام شد و نمونه های مثبت گال مربوط به انسان، گوسفند، بز، سگ، خرگوش، موش و آهو بود.
یک رویکرد جامع برای مقابله با بحران گال در ایران مورد نیاز است. غربالگری پناهندگان و مهاجران، نظارت قوی، ابتکارات آموزشی و مداخلات هدفمند بهداشت عمومی از جمله مواردی است که می تواند به کنترل و کاهش این بیماری عفونی کمک کند. علاوه بر این، اطلاعات مختلف در مورد انتقال این بیماری، آموزش روش های پیشگیری و اقدامات درمانی مناسب از جمله مواردی است که همه مردم کشور باید بدانند. همچنین در پاسخ به این سوال گال از کجا منشا می گیرد؟شایان ذکر است که گال ناشی از کنه گال است و فقط از فردی به فرد دیگر منتقل می شود بنابراین حشره یا ماده خاصی ایجاد نمی کند.
گیل در بریتانیا
پروفسور مابس چاودری، رئیس انجمن متخصصین پوست بریتانیا، در مورد اپیدمی گال در این کشور گفت: نبود روش های درمانی گال عاملی است که باعث شیوع بالای آن در جهان می شود و نیاز به توجه عاجل دارد. گال شیوع پیدا می کند. اگر بیماران تحت درمان قرار نگیرند، شیوع آن در سال های آینده افزایش خواهد یافت.» میزان بروز این بیماری در بریتانیا در ماه های پایانی سال 2023 به میزان قابل توجهی افزایش یافت و تنها در نوامبر 2023 تعداد افراد مبتلا به این بیماری دو برابر شد. . .
گول در هلند
اپیدمی گال تنها به انگلستان محدود نمی شود، موسسه ایمونولوژی و بیماری های عفونی آمستردام نیز هشدارهای جدی در مورد همه گیری گال داده است. گال در یک سال و نیم گذشته در هلند چهار برابر شده است. به همین دلیل، خدمات بهداشت عمومی (PHS) این کشور یک کلینیک ویژه در آمستردام برای تحقیق در مورد گال و روش های درمان آن ایجاد کرده است. پروفسور Henri de Vries متخصص پوست و مو در زمینه عفونت های پوستی و بیماری های مقاربتی درباره این همه گیری گفت: سال هاست که سرخک در کشورهای پردرآمد شایع بوده و جمعیت اصلی در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند. در میان افراد دارای فعالیت جنسی بالا، افراد بی خانمان، دانشجویان و کسانی که در بخش بهداشت و درمان مشغول به کار هستند.
گال در سایر قاره ها
علاوه بر کشورهای اروپایی، سایر قاره ها نیز به این بیماری مبتلا هستند. سرخک به عنوان یک بیماری بومی در آفریقا به ویژه در اتیوپی شناخته می شود و شیوع آن در این مناطق بسیار زیاد است. این بیماری در کشورهای آسیایی نیز شایع است. یکی یکی از مراکز اصلی آن افغانستان است. به گزارش مجله بین المللی پزشکی رازی، افغانستان نه تنها با گال بلکه هزاران مشکل مرتبط با آن دست و پنجه نرم می کند و دلیل اصلی این مشکلات بهداشت عمومی ضعیف است. بیثباتی اقتصادی، کمبود مواد غذایی، درگیریهای مسلحانه، خشکسالی و اثرات ماندگار همهگیری کووید-19 گسترش این بیماری را در افغانستان تشدید کرده و گروههای آسیبپذیر را به طور نامتناسبی تحت تأثیر قرار داده است.