تجربیات دوران کودکی ما تأثیر عمیقی بر زندگی بزرگسالان ما دارد ، به خصوص وقتی صحبت از عشق جسمی می شود. کسانی که به ندرت به عنوان کودک در آغوش می گیرند یا نوازش می کنند ، رفتارها و خصوصیات خاصی را در بزرگسالی نشان می دهند.
طبق دستورالعمل ها ، روانشناسی نظرات جالبی در مورد این رفتارها ارائه می دهد. این ویژگی ها همیشه منفی نیستند ، اما مطمئناً این افراد باعث می شوند افراد متفاوت از کسانی که عشق جسمی زیادی دارند.
در این مقاله ، ما به دنیای روانشناسی سفر خواهیم کرد و رفتار معمول افرادی را که کودکی بی عشق جسمی هستند بررسی خواهیم کرد.
1. سرگرم کننده در برقراری روابط نزدیک
در محیطی که عشق جسمی بسیار ناچیز باشد ، رشد تأثیر طولانی بر توانایی ما در برقراری روابط در بزرگسالی دارد.
روانشناسی می گوید کودکانی که به اندازه کافی پذیرفته نمی شوند در برقراری ارتباط عمیق در بزرگسالان مشکل دارند. این امر به این دلیل است که تماس فیزیکی در اولین تجربه ارتباطی ما نقش اساسی دارد. آغوش و نزدیکی جسمی به ما احساس امنیت ، عشق و ارتباط می بخشد. بدون این تجربیات ، اعتماد به دیگران یا احساس امنیت در روابط برای ما دشوار خواهد بود. این بدان معنا نیست که افرادی که به عنوان کودک مورد استقبال قرار نگرفتند ، نمی توانند روابط نزدیکی ایجاد کنند. با این حال ، ممکن است نیاز به تلاش بیشتری داشته باشد. شناسایی این مدل می تواند اولین قدم برای تغییر آن و ایجاد روابط سالم تر و رضایت بخش تر باشد.
۲بشر مصرف بیش از حد استقلال
ممکن است خانواده شما دوست داشتنی باشند ، اما ممکن است عشق جسمی را به شما نشان ندهند. سپس احتمالاً به بزرگسالی نیاز به استقلال و اعتماد دارید. به نظر می رسید که شما ایده “من نباید به دیگران اعتماد کنم” درونی کرده اید. روانشناسی استدلال می کند که این امر می تواند به دلیل عدم عشق جسمی در کودکی ایجاد شود. استقلال یک ویژگی خوب است ، اما می تواند به انزوا منجر شود. یادگیری درخواست کمک و اعتماد به دیگران همان چیزی است که در صورت لزوم باید با آنها کار کنیم.
3. استرس و اضطراب بالاتر
کمبود عشق جسمی در دوران کودکی اغلب با اضطراب و افسردگی بالاتر در بزرگسالی همراه است. این توسط بسیاری از مطالعات روانشناختی پشتیبانی می شود. یک مطالعه توسط محققان دانشگاه UCLA نشان داده است که عشق جسمی کمتری کورتیزول بالاتر است – هورمون استرس در بدن آنها. این امر با سطح بالای اضطراب و افسردگی کورتیزول همراه است.
4. مشکل در بیان عشق جسمی
افرادی که عشق جسمی کمی به عنوان یک کودک دارند ، اغلب با لمس جسمی مشکل دارند.
5. پشت صحنه و اعتماد به نفس
برخی از عشق جسمی کوچک به عنوان یک کودک می تواند قدرتمندتر و مستقل تر باشد. این افراد اغلب یاد می گیرند که مشکلات را حل کنند و در شرایط دشوار مقاومت کنند. روانشناسی معتقد است که این انعطاف پذیری معمولاً ناشی از قرار گرفتن در معرض زودهنگام تا دشواری و یادگیری راه های مدیر است. با این حال ، چنین استقلال گاهی می تواند به قیمتی مانند احساس انزوا یا عدم اعتماد به دیگران منجر شود.
6. حساسیت بالا به ارتباطات غیر کلامی
هنگامی که عشق جسمی کم است ، مردم به طور ناخودآگاه می توانند راه های دیگری برای برقراری ارتباط با دیگران پیدا کنند. به عنوان مثال ، بسیاری از این افراد توانایی تشخیص زبان بدن ، صورت و لحن را دارند. این حساسیت به ارتباطات غیر کلامی می تواند به آنها کمک کند تا با دیگران رابطه عمیق تری برقرار کنند. با این حال ، گاهی اوقات این حساسیت می تواند باعث سوء تفاهم یا مرتبط شود.
7. سرگرم کننده در ابراز احساسات
افراد با عشق جسمی اندک به عنوان یک کودک ممکن است در بیان احساسات خود در بزرگسالی مشکل داشته باشند.
روانشناسی نشان می دهد که در آغوش گرفتن و لمس کردن لمس جسمی نه تنها به ما راحتی می بخشد ، بلکه ابزاری مهم برای بیان و تجربه احساسات نیز می باشد. بدون تجربه این ابزار به عنوان یک کودک ، برخی از افراد می توانند سردرگم شوند یا از ابراز احساسات خود جلوگیری کنند.
8. به فضای شخصی بسیار نیاز دارد
کسانی که در دوران کودکی عشق جسمی بسیار کمی دریافت می کنند ، به طور کلی در بزرگسالی به زمینه های شخصی احتیاج دارند.
این افراد ممکن است از نزدیکی دیگران و حتی یک لمس ناگهانی ناراحت کننده باشند. این رفتار یک نتیجه طبیعی از کودکی است که در آن آنها تماس جسمی بسیار کمی برقرار می کنند و یاد می گیرند که از مسافت های ناخودآگاه خود محافظت کنند.
9. امکان تغییر و بهبود
یکی یکی از جنبه های مثبت روانشناسی این است که گذشته ما نمی تواند آینده ما را تعریف کند. حتی اگر به عنوان یک کودک عشق بسیار کمی دریافت کرده ایم ، می توانیم به آرامی یاد بگیریم که عشق را در زندگی خود ادغام کنیم. این تغییر ممکن است نیاز به زمان ، تلاش و آگاهی داشته باشد ، اما ما می توانیم به موقعیتی برسیم که با کار کردن بر روی خودمان و ایجاد روابط سالم تر احساسات و عشق را تجربه کنیم. روانشناسان بر این باورند که تمرینات ساده مانند تمرکز روی حال ، صادقانه ابراز احساسات و ایجاد مراقبت می تواند به ما کمک کند این تغییرات را در زندگی خود ایجاد کنیم.