کشف رمز و راز بائوباب، درخت وارونه ای که از آفریقا تا استرالیا شنا کرد / عکس

غزل زیاری: درختان بائوباب یکی آنها از جذاب ترین گونه های درختی روی زمین هستند و بخشی از این جذابیت به دلیل ظاهر غیرعادی آنهاست.

تنه ضخیم این درختان از تاج آنها بزرگتر است و به آنها لقب “درختان وارونه” داده است. این درختان زیبا و خارق العاده می توانند هزاران سال زنده بمانند و جایگاه برجسته ای در سنت های فرهنگی و آثار هنری داشته باشند.

این در حالی است که با وجود داستان ها و ابهامات فراوان، منشأ این درختان هنوز مشخص نیست. سال‌هاست که دانشمندان به این فکر می‌کردند که چگونه درختان بائوباب در مکان‌هایی که ریشه می‌کنند رشد می‌کنند. هشت گونه از این درخت در سرتاسر جهان وجود دارد و پراکنش آنها به اندازه خود درختان غیرعادی است: یک گونه در بیشتر سرزمین اصلی آفریقا، شش گونه در ماداگاسکار و گونه دیگر در هزاران کیلومتر دورتر در شمال یافت می شود. استرالیای غربی وجود دارد.

درختان بائوباب از کجا می آیند؟

فرضیه اصلی ارائه شده این است که منشاء این درختان در سرزمین اصلی آفریقا است. اما نتایج یافته های منتشر شده در مجله نیچر داستان دیگری را بیان می کند. این مقاله خاطرنشان می کند که درختان بائوباب تقریباً به طور قطع اولین بار در ماداگاسکار تکامل یافته اند، جایی که گونه های مختلف این درخت رشد کرده اند، و به تدریج دو گونه مختلف سفرهای طولانی را از طریق دریا به مقصدهای دور آغاز کردند.

تائو وان، گیاه شناس در باغ گیاه شناسی ووهان آکادمی علوم چین و نویسنده این مطالعه گفت: ماداگاسکار یک آزمایشگاه طبیعی شگفت انگیز است. برخی از تاریخ های جغرافیایی بسیار خاص در این جزیره به تنوع گونه های بائوباب کمک کرده است.

دکتر. وان و همکارانش ژنوم هر هشت گونه بائوباب را توالی یابی کردند و از داده ها برای درک چگونگی تکامل آنها برای مطالعه عوامل زیست محیطی مؤثر بر توزیع بائوباب ها در ماداگاسکار استفاده کردند.

نتایج این مطالعه نشان می دهد که جد مشترک بائوباب ها به احتمال زیاد در حدود 21 میلیون سال پیش در ماداگاسکار ظاهر شده است و رقابت با سایر گیاهان و عواملی مانند ارتفاع، دما، بارندگی و فعالیت های آتشفشانی منجر به ظهور گونه های جدیدی از بائوباب ها شده است. در سراسر ماداگاسکار زیرا در دوره های مختلف یخبندان نوسانات سطح دریا را تجربه کرده ایم.

گرده افشانی توسط حیوانات

در همین حال، این درختان احتمالاً رابطه متقابلی با حیواناتی به نام لمور داشتند که به عنوان گرده افشان عمل می کردند. حیوانات نسبتاً بزرگتر مانند روباه های پرنده و گالاگوها برای گرفتن شهد گل های بائوباب از این درختان در آفریقا بازدید می کردند.

اندرو لیچ، متخصص ژنتیک گیاهی در دانشگاه کوئین مری لندن و نویسنده این مطالعه، گفت:یکی یکی از ابداعات تکاملی بائوباب ها استفاده از حیوانات بزرگ قند خوار بود که غیرعادی به نظر می رسد.

حدود 12 میلیون سال پیش، دو گونه بائوباب از ماداگاسکار به سرزمین اصلی آفریقا و استرالیا راه یافتند، جایی که درختان منحصر به فردی شدند که هنوز در این مناطق رشد می کنند.

سفر دریایی طولانی

به نظر می رسد که چندین دانه بائوباب به احتمال زیاد به نوعی سفر طولانی را انجام داده و همراه با جریان در گرداب اقیانوس هند که در خلاف جهت عقربه های ساعت بین استرالیا و جنوب آسیا و سواحل شرقی آفریقا می چرخد ​​به این مناطق رسیده است. به گفته دکتر به نظر می رسد این یک الگوی شگفت انگیز برای لیچ باشد.

پاملا سولتیس، گیاه شناس دانشگاه فلوریدا می گوید: «بائوباب ها درختان شگفت انگیزی هستند. من از خواندن این مقاله هیجان زده شدم. این تحقیق دیدگاه‌های جدیدی در مورد فرآیند تکاملی درختان بائوباب ارائه می‌کند.

نگرانی های موجود

این مقاله نه تنها تکه‌های گمشده پازل تکاملی درخت بائوباب را تکمیل می‌کند، بلکه نگرانی‌هایی را در مورد حفظ آنها نیز افزایش می‌دهد. بر اساس یک مطالعه، دو گونه بائوباب از ماداگاسکار دارای تنوع ژنتیکی نگران کننده ای هستند و به نظر می رسد انعطاف پذیری لازم برای سازگاری با تغییرات آب و هوایی را ندارند. گونه سوم به دلیل آمیختگی با گونه بزرگتر در معرض انقراض است.

این سه گونه قبلاً به عنوان گونه های در معرض خطر در فهرست قرمز اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت قرار داشتند.

ایلیا لیچ، متخصص ژنتیک گیاهی در باغ گیاه‌شناسی سلطنتی کیو و یکی یکی از نویسندگان این مقاله گفت: یافته‌های ژنتیکی جدید نشان می‌دهد که وضعیت حفاظتی این گونه‌ها باید مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد و حتی ممکن است لازم باشد میزان تهدیدات تهدیدکننده این گونه‌ها بررسی شود.

هر شش گونه بائوباب ماداگاسکار تحت تأثیر موج انقراض مداومی هستند که در 2500 سال گذشته در این کشور آغاز شده است. به گفته محققان، درختان بائوباب در درجه اول توسط فعالیت های انسانی تهدید می شوند.

از سوی دیگر، شکار بی رویه چندین گونه از لمورهای غول پیکر که برخی از آنها به اندازه گوریل ها می رسد و نقش موثری در تکثیر این درختان و پراکندگی بذر آنها در طول هزار سال گذشته داشته اند، باعث شده است. از سوی دیگر در دهه‌های گذشته به دلیل توسعه شهری، تقریباً تمام منطقه جنگلی که زمانی زیستگاه درختان بائوباب ماداگاسکار بود از بین رفته است.

دکتر. لیچ همچنین اشاره کرد که در حالی که بسیاری از گونه ها به طور طبیعی در طول تاریخ ظاهر شده و سپس از بین رفته اند. با این حال، این روند با دخالت انسان تقویت می شود.

منبع: نیویورک تایمز

۵۴۳۲۱