به گفته پزشک ، بدن ما هنگام خواب در حالت عدم فعالیت است ، اما مغز هنوز کار می کند. این فعالیت شامل کاهش یا بهبود عملکرد قسمتهای مختلف مغز است. به عنوان مثال ، لوب فرونتال ، که مسئول تفکر و استدلال منطقی است ، در خواب کمتر فعال است. این کاهش فعالیت توانایی ما در تشخیص واقعیت و تخیل را کاهش می دهد.
در مقابل ، بخش هایی مانند سیستم لیمبیک ، که شامل هیپوکامپ و آمیگدال است ، فعال تر هستند. این بخش ها مسئول پردازش احساسات و خاطرات هستند و نقش مهمی در مدیریت رویاهای ما دارند.
یکی یکی از ویژگی های حیرت انگیز مغز این است که حتی در خواب کاملاً از دنیای خارج جدا نمی شود. مراکز پردازش شنوایی مانند قشر حسابرسی نیز در خواب فعال هستند. این بدان معنی است که صداهای موجود در محیط اطراف آنها می توانند به رویاهای خود برسند.
به عنوان مثال ، صدای ساعت ، صدای پرندگان یا حتی صدای یک تلویزیون روشن می تواند وارد داستان رویایی شما شود. این صداها می توانند به گونه ای تغییر کنند که مطابق با موضوع رویایی باشد. با این حال ، اگر سر و صدایی بسیار بلند یا ناگهان باشد ، مغز آن را به عنوان یک تهدید معرفی می کند و آن را بیرون می کشد.
صداهای درونی: وقتی مغز صدا را ایجاد می کند
اما تمام صداهایی که در خواب می شنوید از محیط زیست ناشی نمی شود. مغز انسان توانایی فوق العاده ای در شبیه سازی صداهایی دارد که کاملاً داخلی هستند. این صداها می تواند شامل مکالمات ، خنده یا گریه ، موسیقی یا حتی صداهای عجیب و غیرواقعی باشد.
یک مطالعه در سال دوم نشان داد که 2 ٪ از صداها مربوط به افراد رویاهای ثبت شده است. در این میان ، 5 ٪ از رویاها مکالمات خود را با شخصیت های رویایی شامل می شدند. برخی از شرکت کنندگان صداهایی را ناشناخته یا حتی می خندند ، فریاد می زنند و تشویق می کنند.
وقتی یک رویا را می بینیم ، مغز رویاهای خواب دیدن را با خاطرات و تجربیات قبلی خود می بیند. این صداها می توانند از مکالمات واقعی ، موسیقی که شنیده ایم یا حتی صداهایی که یک بار تجربه کرده ایم الهام گرفته شود. هیپوکامپ نقش اساسی در این فرآیند و خاطرات مکرر دارد. با افزودن احساسات ، Amigdal همچنین این صداها را جذاب و معقول ادغام می کند.
تفاوت بین رویاها و توهمات
اگرچه بعضی اوقات رویاها مانند توهمات روانی به نظر می رسند ، اما تفاوتهای مهمی بین آنها وجود دارد. توهمات روانشناختی اغلب قابل شنیدن است و هنگام بیداری ظاهر می شود ، در حالی که رویاها معمولاً بصری و خواب را تجربه می کنند. با این حال ، شرایطی مانند فلج خواب یا تجربیات هیپنوتیزم می تواند مرز بین رویا و واقعیت را پاک کند.
اگرچه مطالعات زیادی در مورد رویاها انجام شده است ، اما بیشتر این تحقیقات بر جنبه های بصری متمرکز شده اند. تحقیقات شنیداری در این زمینه هنوز محدود است. اما آنچه تاکنون مشخص بود این است که مغز انسان از قدرت حیرت انگیز برای شبیه سازی صداها و ترکیب آن با احساسات برخوردار است. این توابع رویاها را به یک تجربه منحصر به فرد و جذاب تبدیل می کند.