“بلاب” حجم بزرگی از آب نسبتا گرم در اقیانوس آرام در سواحل آمریکای شمالی است که اولین بار در اواخر سال 2013 شناسایی شد و در سال های 2014 و 2015 گسترش یافت. حباب نمونه ای از گرم شدن اقیانوس های جهانی است.
به گزارش فرادید، چندی پیش خبری مبنی بر مرگ بی سابقه ای در آلاسکا منتشر شد. تخمین زده می شود که بیش از 4 میلیون پرنده با نوک مدادی سینه سفید یا مورس در کلنی های سراسر ایالت مفقود شده باشند. بر اساس یک مطالعه جدید، این بزرگترین تلفات گونه های جانوری ناشی از “حباب” در تاریخ مدرن است. مجموعه ای از آب گرم در اقیانوس آرام شمالی که تأثیری پایدار و ویرانگر بر گونه های دریایی و ساحلی دارد.
تصویری از دما که نشان دهنده یک “افت” یا حباب در شمال شرقی اقیانوس آرام است. پدیده آب گرم در سپتامبر 2016
والروس ها (Uria aalge) گونه های پرنده ای چشمگیر هستند که در مستعمرات بزرگ زندگی می کنند و در کنار صخره های ساحلی مانند پنگوئن ها تجمع می کنند.
بری دراموند، زیست شناس پرندگان دریایی در پناهگاه حیات وحش دریایی آلاسکا و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: “در ابتدا فکر می کردیم که این پرندگان تولید مثل نمی کنند و سال بعد باز خواهند گشت. تیم بیولوژیکی حفاظتگاه مجبور شد پروتکل های ما را به گونه ای تنظیم کند. با حضور کم و عدم موفقیت در تولیدمثل مقابله کنید.”
در سال 2014، یک رویداد مهم در اقیانوس رخ داد. منطقه ای از آب گرم غیرمعمول (بلب) تشکیل شده بود که گرمای مرگبار خود را از شرق دریای برینگ به خلیج آلاسکا می تابید.
دو عکس از میراث غم انگیز حباب
دو عکس گرفته شده در دو زمان مختلف از یک منطقه صخره ای که در آن زمزمه ها جمع می شود، کاهش قابل توجه جمعیت این پرندگان به دلیل گرم شدن دریا و تشکیل پدیده حباب را نشان می دهد.
حباب دو سال دوام آورد و اکوسیستم ها را تحت الشعاع قرار داد و حیات دریایی را نابود کرد و شبکه های غذایی را مختل کرد. تأثیرات گسترده بود و حتی به ماهی‌های دریایی نیز رسید. زیرا این استادان غواصی دیگر نمی توانستند غذای کافی برای زنده ماندن پیدا کنند.
لاشه آنها در سواحل خلیج آلاسکا سرازیر شد و تا پایان سال 2016 بیش از 62000 کشته گزارش شده بود. گزارش ها ادامه یافت و تیم ها به بررسی های سالانه خود ادامه دادند و می دانستند که پرندگان مرده در سواحل تعداد انگشت شماری حواصیل هستند زیرا بیشتر پرندگانی که در دریا می مردند به خشکی باز نمی گردند.
همین ماجرا در مکان هایی در هزاران کیلومتر دورتر از یکدیگر اتفاق افتاد و همه جا کاهش بسیار زیادی در جمعیت این پرندگان مشاهده شد. به نظر می رسد کمبود غذا تأثیر مضاعفی داشته است. مرگ پرندگانی که دچار سوءتغذیه هستند و بازماندگانی که بیش از حد خسته هستند و قادر به تولید مثل نیستند.
هدر رنر، یکی از نویسندگان این مطالعه و زیست شناس پناهگاه حیات وحش دریایی ملی آلاسکا، می گوید: «ما بلافاصله می دانستیم که این یک مرگ عظیم و بی سابقه است. ما فقط نمی دانستیم چقدر بزرگ است.
آیا جمعیت شیر دریایی آلاسکا دوباره در حال افزایش است؟
هفت سال پس از تسلط “حباب” (2014-2016)، هیچ نشانه ای از افزایش جمعیت شیر دریایی در هیچ یک از کلنی های تحت نظارت مشاهده نشد. پس از سال ها شمارش جمعیت، محققان اکنون یافته های خود را در مورد این مرگ منتشر کرده اند. بر اساس تخمین های آنها، تقریباً 4 میلیون ماهی دریایی به دلیل برخورد بالون از گرسنگی مرده اند که 50 درصد از جمعیت آلاسکا را تشکیل می دهد.
برای در نظر گرفتن این موضوع، تعداد ماهی‌های دریایی کشته شده تقریباً پانزده برابر تعداد پرندگان دریایی کشته شده در جریان نشت نفت اکسون والدز بود – یک فاجعه زیست‌محیطی با ابعاد حماسی! رنر را اضافه کرد.
آینده برای این پرندگان ساحلی جذاب تاریک به نظر می رسد، زیرا با کاهش جمعیت آنها در برابر شکارچیان و فشارهای محیطی آسیب پذیرتر می شوند و از زمان ترکیدن حباب در سال 2016 شاهد رشد کم جمعیت بوده اند.