به گزارش پی ام آپ، حامد مظفری منتقد و روزنامه نگار باتجربه سینما در برنامه سعادت آباد رادیو تهران با بیان این مطلب گفت: «بی تن» فیلمی آسیب شناسانه است که نگاهی نو به روابط نسل جدید جوانان می آورد. وی در مورد انتقام از کسانی که از زندگی جاری و روزمره خانواده قربانیان اطلاعی ندارند انتقاد می کند و می گوید فقط باید رضایت دهید!
مدیرمسئول سایت خبری-تحلیلی «سینما روزان» تاکید کرد: آنچه در سینمای به اصطلاح جشنواره ای در موضوع انتقام می بینیم بیشتر دلسوزی برای کسانی است که انتقام می گیرند و چیزی ندیده ایم. تا اینجا اینطوری شده است.” این فیلمی است که به طور جدی به درد خانواده ای می پردازد که مستحق انتقام است. انتقام می گیرند، صریح و شفاف صحبت می کنند و خوشبختانه در فیلم «بدن بد» هم این اتفاق افتاد.
وی افزود: شاید یکی از دلایل تلاش برای تحریم فیلم و محدود کردن اکران آن این باشد که گروهی از مردم که نمی‌خواهند رویکرد شبه روشنفکری آنها به موضوع انتقام در سینما به کار گرفته شود، ده‌ها و صدها نفر هستند. فیلم ها و سریال های تلویزیونی با موضوع یکسان در سینمای جهان و اغلب شرایط لازم برای پخش را دارند.
حامد مظفری ادامه داد: در کنار کاظم دانشی نویسنده «به بادان» که پیش از این در «الافزار» به روزنامه نگاری تحریک آمیز علاقه نشان داده است، لازم است به تهیه کننده مختلف این فیلم، سید مصطفی احمدی نیز اشاره کرد. درخت گردو بار دیگر با نگاهی نو به مصائب قربانیان بمب های شیمیایی، اقدامی تحریک آمیز ارائه کرد و همانطور که در آنجا از پیمان معادی در نقشی متفاوت استفاده کرد، حالا با تصویری جدید در «به بدین» ظاهر می شود. الناز شاکردوست را می بینم. اگرچه این ریسک‌پذیری مشکلات خاص خود را برای تهیه‌کننده دارد، مثلاً منجر به محدودیت‌هایی در اکران «Disembodied» می‌شود، اما بین تولیدکننده خلاق و سازنده دوز سریال تفاوت ایجاد می‌کند!
این منتقد خاطرنشان کرد: خوشبختانه با وجود محدودیت ها و تعداد نمایش های «بی تن» کمتر از نیمی از فیلم های کمدی، این فیلم همچنان توانسته در چشم مخاطبان باقی بماند و اخیرا به پرفروش ترین فیلم تبدیل شده است. مخاطب پسند بودن فیلم باید عاملی باشد که امنیت بیشتری برای اکران چنین آثاری ایجاد کند.
حامد مظفری تاکید کرد: از نوروز امسال که «به بدین» اکران شد، نقدهای زیادی به فروش کمدی ها توسط قشر خاصی از اهالی سینما وارد شد و اغلب گلایه دارند که چرا فیلم خوبی که کمدی نیست. قدردانی نمی شود. اکران نشده است، اما هیچ کدام از این رقبا حرفی از کیفیت قابل قبول «بی بدن» نمی زنند؛ فیلمی که در کمدی کاملا آسیب شناسانه و کاملا غیر کمدی است. چرا به جای رد کمدی، از آثار آزاردهنده ای مثل «بی بودی» حمایت نمی کنند؟ این فرضیه را توضیح می دهد که انحصارگرایان حتی فیلمی را که کمدی نیست نمایش نمی دهند مگر اینکه از همان کنایه هایی پیروی کند که ده ها بار توسط آنها تکرار شده است و هیچ رحمتی نباید نشان داده شود زیرا این فیلم متعلق به “بی تن ها” نیست. اما در نهایت حکم نهایی برای تماشاگر این است که اقبال کافی در این فیلم به اندازه کافی نشان داده است و به صراحت می گوید: او طرفدار یک دیدگاه جدید است!