چشمات چند سالشه؟

این کار با استفاده از یک سیستم هوش مصنوعی آموزش دیده بر روی مایع چشمی 46 بیمار سالم انجام شد. در آزمایش‌های بیشتر، هوش مصنوعی توانست سن افراد را بر اساس مایع چشم پیش‌بینی کند.

وینیت ماهاجان، چشم پزشک دانشگاه استنفورد می گوید: «اولین گام در ایجاد یک درمان موفق، درک این مولکول ها است.

با توسعه ساعت پیری چشم، محققان به این سوال پرداختند که چگونه برخی بیماری های چشمی می توانند پیری سلول را تسریع کنند. تجزیه و تحلیل های بیشتر بر روی مایع چشمی 62 بیمار مبتلا به انواع مختلف بیماری های چشمی انجام شد.

برخی از پروتئین ها سطوح بالاتری از پیری را نشان دادند. برای مثال، طبق آزمایش‌ها، انتظار می‌رفت که بیماران مبتلا به رتینوپاتی دیابتی در مراحل اولیه (آسیب به سلول‌های شبکیه به دلیل کاهش عرضه خون) ۱۲ سال بیشتر از افراد سالم زندگی کنند. در بیماران مبتلا به یووئیت (التهاب داخل چشم) این جهش تقریبا 30 سال طول کشید.

پژوهشگران با استفاده از رویکردی به نام TEMPO(ردیابی بیان منشاء پروتئینی متعدد) پروتئین‌های آسیب‌دیده را به RNA(اسید ریبونوکلئیک) که آنها را ایجاد کرده بود، ردیابی کردند و سلول‌های مشکل‌ساز مسئول این بیماری‌ها را برجسته کردند.

سلول‌های مسئول هر بیماری متفاوت هستند و همیشه واضح‌ترین سلول‌هایی نیستند که درمان‌ها معمولاً هدف قرار می‌دهند، و به طور بالقوه اهداف جدیدی را برای درمان این نوع مشکلات در اختیار دانشمندان قرار می‌دهند.

ماهاجان می گوید در سطح مولکولی، حتی بیماران مبتلا به یک بیماری علائم متفاوتی را نشان می دهند. با امضای مولکولی که توسعه دادیم، اکنون می‌توانیم داروهایی را انتخاب کنیم که برای هر بیمار مؤثر باشد.

این تکنیک‌های جدید بر یک مشکل همیشگی در مطالعه بیماری‌های چشم و سایر نواحی مانند مغز غلبه می‌کنند، یعنی برداشتن بافت از این قسمت‌های خاص بدن می‌تواند با دشوارتر کردن بازسازی سلول‌های از دست رفته، آسیب‌های قابل‌توجهی ایجاد کند.

علاوه بر این، محققان بر این باورند که نوآوری‌های نشان‌داده‌شده در اینجا می‌توانند روی انواع دیگر مایعات بدن نیز کار کنند و نشانگرهای زیستی ارزشمندی را برای درمان و احتمالاً حتی پیشگیری از توسعه بیماری‌ها در اختیار کارشناسان قرار دهند.

ماهاجان می گوید: انگار این سلول های زنده را در دست گرفته ایم و با میکروسکوپ بررسی می کنیم. ما بیماران خود را در سطح مولکولی می شناسیم و امکان مراقبت های بهداشتی دقیق و مطالعات بالینی آگاهانه تر را فراهم می کنیم.

این تحقیق در مجله Cell منتشر شده است.

منبع: ایسنا