شناگران آمریکایی مارک اسپیتز و مایکل فلپس ممکن است از بزرگترین قهرمانان تاریخ المپیک مدرن باشند، اما اگر آنها در یونان باستان زندگی می کردند، احتمالاً مهارت های آنها چندان مورد تحسین قرار نمی گرفت. در واقع، در هیچ مقطعی از تاریخ المپیک اولیه، شنا به عنوان یک رقابت در نظر گرفته نمی شد. بیشتر یونانی ها می توانستند شنا کنند و به مهارت های بالای خود در شنا افتخار می کردند.
به گزارش زومیت، بازی های المپیک باستانی بین قرن های 8 و 4 قبل از میلاد برگزار می شد. در قرن اول قبل از میلاد برگزار شد و شامل مسابقاتی مانند کشتی، بوکس و پنج گانه (دو، پرش، پرتاب نیزه، پرتاب دیسک و کشتی) بود.
در آن زمان، اگر می‌خواستند به کسی توهین کنند، می‌گفتند: «او نمی‌تواند بخواند یا شنا کند»، که نشان می‌دهد توانایی شنا کردن یک ویژگی مهم است. بنابراین، برای مورخان یک معما است که چرا شنا هرگز در بازی های المپیک گنجانده نشد.
برخی از محققانی که در تلاش برای حل این معما بودند، این فرضیه را مطرح کردند که دلیل ترک شنا این بود که این ورزش نوعی فعالیت نظامی محسوب نمی‌شد و ورزش‌های المپیک شامل رشته‌هایی بود که در میدان جنگ استفاده می‌شد.
با این حال، هرودوت مورخ معروف توصیف کرد که در طول جنگ با ایران، سربازان یونانی توانستند با شنا از قتل عام فرار کنند، در حالی که گزارش های دیگر نشان می دهد که از شناگران برای آوردن آذوقه به اسپارتی های محاصره شده در طول جنگ پلوپونز استفاده می شد. از سوی دیگر، بسیاری از رویدادهای المپیک باستان ارتباط چندانی با جنگ نداشتند و بخشی از تمرینات نظامی منظم نبودند. اینها شامل پرش ارتفاع و پرتاب دیسک بود.
دکتر. ادوارد کلایتون از دانشگاه مرکزی میشیگان نظریه استفاده نظامی را رد می کند و در مقاله ای جدید پیشنهاد می کند که مسابقات شنا در المپیک باستان گنجانده نشده است، زیرا افرادی مانند ماهیگیران و غواصان صدف که در آن امرار معاش می کنند، احتمالاً در مسابقات برنده می شوند. تبدیل شود
شنا در المپیک باستان گنجانده نشد زیرا طبقه کارگر می توانست در این رقابت ها پیروز شود.
به گفته کلیتون، المپیک چیزی فراتر از ورزش دو و میدانی بود. بازی‌های المپیک باستانی به شرکت‌کنندگان این فرصت را می‌داد تا زیبایی و برتری فکری خود را به نمایش بگذارند (کیفیتی به نام «ارته» به معنای «عالی»). این بدان معنی بود که آنها باید از خانواده هایی می آمدند که می توانستند چنین دارایی را بخرند، که در آتن مطابق با طبقه اشراف بود.
ماهیگیران و سایر افرادی که حرفه آنها شنا بود از طبقه کارگر بودند. بنابراین، طبق تعریف، آنها ویژگی های لازم برای ورزشکار محسوب شدن را نداشتند، بنابراین هر رویدادی که در آن افراد طبقه کارگر می توانستند برتری داشته باشند، ورزش المپیک محسوب نمی شد.
طبق تعبیر بزرگانی چون ارسطو، فعالیت های طبقه کارگر فرد را به کمال نمی رساند بلکه جسم و روح را تنزل می دهد و عموماً پذیرفته شده بود که ورزشکار واقعی نمی تواند از بدن خود برای اهداف اقتصادی استفاده کند. کلایتون می نویسد: «در آن زمان غیرممکن بود که یک رویداد ورزشی را بتوان با فعالیتی که برای جمع آوری پول طراحی شده است مرتبط کرد، بنابراین، هر رویدادی که در آن فردی فاقد شرایط معنوی احتمالاً برنده شود، نمی تواند رقابت ورزشی و شنا در نظر گرفته شود.» در همین دسته قرار گرفت.»
علاوه بر این، یونانیان باستان معتقد بودند که هنر در زیبایی ظاهری فرد منعکس می‌شود و نمایش این کیفیت جسمانی جزء ضروری همه ورزش‌های المپیک است. به همین دلیل ورزشکاران در بازی های المپیک باستانی برهنه به رقابت پرداختند تا برتری آنها برای تماشاگران قابل مشاهده باشد. نمایش جذابیت فیزیکی در مسابقات شنا امکان پذیر نبود، زیرا آنها در آب برگزار می شدند و بدن ورزشکاران تا حد زیادی از دید تماشاگران پنهان بود.
این مطالعه در مجله ورزشی آتن منتشر شد.