Die Welt der Wirtschaft نوشت: این افراد همان خانوارهایی هستند که پس از تکمیل ثبت نام مسکن وجود دارند. مهر اگرچه حدود یک دهه است که متقاضی خرید مسکن بوده اند، اما به دلیل ضعف قدرت خرید و جهش های مکرر قیمت ها، نتوانسته اند مطابق سازوکارهای بازار به خرید مسکن دست یابند. مشروط بر اینکه تا اوایل دهه 90 (زمان تکمیل ثبت نام مسکن). مهر، زنان خانه دار متقاضی مسکن دولتی که تحت این برنامه ثبت نام کرده اند، از زمان تکمیل این ثبت نام ها تا کنون (طی دهه گذشته)، به طور متوسط حدود 500000 درخواست جدید برای خانه دار شدن در بازار مسکن برای خرید پیدا نکرده اند. سال دو سال همزمان با ثبت طرح جدید ساختمان دولتی در سامانه دولتی ثبت نام کردند.
این اولین گزارش از آمار مالکیت مسکن بر اساس تعداد ثبت نام کنندگان طرح نهضت ملی مسکن است که به عنوان غیرمالک برای دولت تایید شده اند. نکته قابل توجهی که در این پیام نهفته است این است که در این سال ها یعنی در دهه اخیر دوره ثبت نام مسکن به پایان رسیده است. مهر تا دو سال گذشته که از ثبت نام متقاضیان مسکن دولتی می گذرد، سالانه تعداد خانواده های جدید تشکیل شده از طریق ازدواج 500 هزار ازدواج در سال و حتی اندکی بیشتر بوده است. این نشان می دهد که عملا از اوایل دهه 90 اکثر خانوارهای جدید قادر به خرید مسکن در بازار نبودند و به محض شروع ثبت نام در طرح نهضت ملی مسکن (ساخت یک میلیون واحد مسکونی در سال) خودشان اقدام به ثبت نام کردند. این اولین خبر از مراحل ثبت نام در نهضت ملی مسکن است.
دومین خبر کاهش نیمی از جمعیت بی خانمان متقاضی مسکن دولتی از آمار متقاضیان فعال جنبش ملی مسکن است. در حالی که از ابتدای اجرای این طرح – در دو سال اخیر، حدود 5 میلیون متقاضی غیرمالک مورد تایید دولت قرار گرفته اند، آخرین آمار نشان می دهد که تنها 2 میلیون و 500 متقاضی (خانوار) در فهرست متقاضیان فعال ثبت نام شده قرار دارند. کاهش متقاضیان فعال نسبت به جمعیت متقاضیان بی خانمان در واقع دومین پیام این ثبت نام ها است. اما داستان چیست؟
بررسی ها نشان می دهد که در دو سال اخیر نیمی از خانوارهای غیر صاحب خانه متقاضی فعال مسکن دولتی شده اند. یعنی تنها 2.5 میلیون خانوار از 5 میلیون خانوار دارای متقاضی واجد شرایط اولیه مراحل ثبت نام را انجام داده و مسیر پرداخت نقدی را طی کرده و در فهرست «ثبت نام قطعی» با عنوان «متقاضی فعال» قرار گرفتند. این کاهش متقاضیان حداقل به دو دلیل است. دلیل اول ممکن است مربوط به مکان های نامطلوب برای ساخت این واحدها باشد. به دلیل محدودیت عرضه زمین، بخش زیادی از واحدهای ساخته شده در این طرح به ویژه در شهرهای بزرگ، حومه این شهرها و مناطقی که مشکلی برای تامین زمین وجود ندارد، قرار گرفتند. این مشکل برای بخشی از متقاضیان این طرح مساعد نبوده و باعث انصراف آنها از ادامه آن شده است.
اما دلیل مهم دیگر مربوط به عدم توانایی مالی گروه دیگری از این متقاضیان است که با اطلاع از شرایط و هزینه های مربوط به ادامه مراحل ثبت نام در طرح مسکن دولتی، به ناچار موفق به ادامه کار نشدند. شرط مهمی که در طرح نهضت ملی مسکن ایجاد شده است، توانایی تامین درآمد اولیه 40 میلیون تومانی و همچنین توانایی مالی برای پرداخت اقساط وام ماهانه 550 میلیون تومانی است.
بر اساس آخرین برآوردها از کل هزینه خانه های ساخته شده توسط دولت در قالب این طرح که اخیراً از سوی برخی مسئولان اعلام شده است، متقاضیان علاوه بر تسهیلات بازپرداخت بانکی باید حدود 500 تا 600 میلیون تومان کمک کنند 550 میلیون تومان (قیمت امروز). این دو گزارش از روند ثبت پروژه مسکن دولتی (ساخت یک میلیون مسکن در سال) که هر دو مربوط به سمت تقاضای این طرح است، از سوی دیگر حاکی از آسیب هایی است که افزایش قیمت ملک در در سال های اخیر باعث شده است که تقاضای مصرف کنندگان برای فضای زندگی افزایش یافته است. از سوی دیگر، عدم تعادل بین سطح درآمد و قدرت خرید خانوارها در یک دهه اخیر نشان می دهد.
علاوه بر حذف دسترسی خانوارها به مسکن در سال های اخیر به دلیل جهش های مکرر قیمت واحدهای مسکونی، عدم رشد درآمد واقعی خانوارها متناسب با نرخ تورم و رشد قیمت ملک نیز عملاً موجب شده است. باعث شد بخش زیادی از خانوارها برای خرید خانه از طریق بازار به بن بست برسند. این خانوارها شامل 5 میلیون خانوار بی خانمان ثبت نام شده در طرح حرکت ملی است که در نهایت 2.5 میلیون نفر از آنها موفق شدند به عنوان متقاضی فعال وارد مرحله بعدی شوند. این نسخه نشان میدهد که چگونه عوامل خارجی و متغیرهای بازار مسکن در دهه گذشته بر دسترسی خانوارها به مسکن تأثیر گذاشتهاند.
اما این پایان کار نیست. آمارها نشان می دهد که از این 2.5 میلیون خانوار، کمتر از 800 هزار خانوار دارای قراردادهای بانکی و اعتباری هستند. در واقع تاکنون تنها حدود یک سوم جمعیتی که بر اساس برآوردهای خود توانسته اند درآمد اولیه 40 میلیون تومانی را پرداخت کنند، قرارداد بانکی و تسهیلاتی منعقد کرده اند. بخش قابل توجهی از این جمعیت تاکنون به طور میانگین بیش از 40 میلیون تومان پرداخت کرده اند. میانگین دستمزد همه آنها زیر 200 میلیون تومان است. این در حالی است که با برآوردهای فعلی از هزینه ساخت این واحدها با قیمت های امروزی، هر متقاضی حداقل باید حدود 500 تا 600 میلیون تومان وجه نقد پرداخت کند. تفاوت این دو رقم بیانگر شرایط سخت متقاضی و دولت در تامین نیمی از هزینه های ساخت این واحدها است.