به نظر می رسد تایتان به دلیل استحکام ، مقاومت در برابر خوردگی و وزن سبک ، یک ماده ایده آل برای ساخت U -Boat است. با این حال ، نیروی دریایی ایالات متحده به دلایل اقتصادی و پیچیدگی تولید از استفاده گسترده از این فلز جلوگیری کرده است.
در مقابل ، اتحاد جماهیر شوروی تایتان در قایق های U از کلاسهای آلفا استفاده می کرد و به عمق و سرعت بی سابقه ای دست یافت ، اما هزینه های بالای پروژه را محدود کرد. در این گزارش ، دلایل این تفاوت و چشم انداز آینده تایتان ها در قایق های U بررسی شده است.
چرا ایالات متحده تیتان را ترک کرد؟
تیتانیوم از ویژگی های برجسته ای برخوردار است: نسبت به وزن بالا به وزن ، مقاومت در برابر خوردگی عالی و فشار برتر در فشارهای زیاد ، که این امر به گزینه مناسبی برای قایق های عمیق U تبدیل می شود. با این حال ، هزینه های بالای فلز و پیچیدگی آن مانع از استفاده از تایتان در استفاده گسترده از تیتانیوم شده است.
فولاد ، یک ماده مقرون به صرفه و مقرون به صرفه با زیرساخت های صنعتی تثبیت شده ، هنوز هم اصلی ترین انتخابات برای بدن قایق های U آمریکایی است. این فولاد تعادل بین عملکرد و هزینه هایی که تایتان با وجود مزایای آن نتوانست با آن رقابت کند ، ارائه می دهد. فرآیندهای تولید تایتان به تکنیک های ویژه ای نیاز دارند که برای برنامه های بزرگ دریایی که محدود به قسمت های خاصی از قایق های U مانند سیستم های بهداشتی و مبدلهای حرارتی هستند ، مقیاس پذیر نیستند.
تجربه اتحاد جماهیر شوروی با Titan -u -Booten
بر خلاف ایالات متحده ، نیروی دریایی اتحاد جماهیر شوروی در دهه 1970 از قایق های آلفا -کلاس -U استفاده کرد. این قایق های U با توانایی دستیابی به سرعت بیش از 40 گره و شیرجه رفتن تا عمق بیش از 1200 متر عملکردی نسبت به قایق های معاصر فولادی آمریکایی داشتند.
سبک تایتان استفاده از راکتورهای کوچکتر و کارآمدتر را امکان پذیر کرد و فشار در برابر فشار باعث شد این قایق های U برای عملیات Deezer بالا مناسب باشند.
با این حال ، پروژه کلاس آلفا چالش های بزرگی داشت. هزینه های حیرت انگیز برای تولید نهادهای تیتانیوم و مشکلات در حفظ زیرساخت های صنعتی برای تولید و تعمیر برنامه. در نتیجه ، این زیردریایی ها به تعداد کمی تولید شدند و هزینه های بالای آن مانع از گسترش پروژه شد.
برنامه های فعلی و آینده از تایتان در نیروی دریایی
تیتان در حال حاضر در بخش هایی از زیردریایی ها و کشتی های نیروی دریایی ایالات متحده استفاده می شود ، اما برای بدنه اصلی نیست. با توجه به مقاومت زیاد در برابر سالزکروروز ، تایتان در مؤلفه هایی مانند خطوط نعناع تحویل ، دریچه های کروی U -boot ، پمپ های آتش ، مبدل های حرارتی و سیستم های بهداشتی استفاده می شود. پیش از این ، مبدل های حرارتی ساخته شده از آلیاژ مس-نیکل تولید می شدند که نیاز به تعمیرات و مبادله مکرر داشتند ، اما استفاده از تیتانیوم به طور چشمگیری طول عمر این اجزای را افزایش داده و هزینه های نگهداری را کاهش می دهد.
پیشرفت های فن آوری مانند تولید افزودنی (چاپ سه بعدی) می تواند هزینه ها و پیچیدگی های تولید تیتانیوم را کاهش داده و آنها را قادر به استفاده گسترده تر در آینده کند. این پیشرفت می تواند تایتان را به گزینه ای جذاب برای قایق های بعدی برای نسل ها تبدیل کند که می تواند عمیق تر و عملکرد بهتری داشته باشد.
نیروی دریایی ایالات متحده به دلیل هزینه های بالای و مشکلات تولید ، از ساخت قایق های عمیق تایتان مانند کلاس آلفای شوروی و حفظ فولاد به عنوان ماده اصلی خودداری کرده است. اگرچه تایتان از مزایای قابل توجهی برخوردار است ، اما عوامل اقتصادی و صنعتی هنوز هم استفاده گسترده خود را دارند.
منبع: 19 foremfortyfive
۲۲۷۲۲۷