نامزدهای دولت های مختلف حتی در شعارهای خود هرگز قولی برای محیط زیست بهتر، جلوگیری از تخریب منابع طبیعی، حفظ منافع بین نسلی یا در یک کلام توسعه پایدار نداده اند.
به گزارش دنیای اقتصاد، ممکن است مشکلی به وجود بیاید که ممکن است ناشی از شرایطی باشد که اقتصاد ایران همیشه با آن مواجه است. اقتصاد وابسته به منابع طبیعی که دائماً با مشکلات و چالش‌های جدی مانند تورم، بیکاری، فقر، عدم توزیع متناسب درآمد و غیره مواجه است، فرصت پرداختن به سایر جنبه‌های سیاست‌گذاری را فراهم نمی‌کند.
شاید به دلیل همین تنوع موضوعات و مشکلات است که بسیاری از دولت ها و نامزدهای ریاست جمهوری، محیط زیست را موضوعی لوکس و غیر ضروری می دانند.
نادیده گرفتن این موضوع که کشوری که گرفتار نفرین منابع شده باشد، تا زمانی که مشکل ساختار اقتصادی منبع محور آن کشور حل نشود، فقر را در آن کشور از بین نخواهد برد.
در آستانه انتخابات دولت چهاردهم، مشکلات و معضلات زیست محیطی متعددی در حال انباشته شدن است، بنابراین هر دولتی که سر کار حاضر می شود باید عاجل و عاجل برای حل این مشکلات و معضلات چاره اندیشی کند. در غیر این صورت باید برای بحران های جدی ناشی از این موضوع از جمله بحران های اقتصادی، سیاسی، امنیتی، اجتماعی و … آماده شود.