ایران در مقاله ای نوشت: به نظر می رسد که هیچ کس در دستگاه های صوتی و تصویری گسترده و طولانی برای احترام به مخاطب وجود ندارد.
در تمام روابط و وقایع مهم کشور ، تلویزیون همیشه است یکی این یکی از موارد مداوم است که در بیشتر موارد عملکرد بسیار رضایت بخش نیست. یک نگاه ساده و گذرا ، به خصوص برنامه های سال نو نوروز ، ما فقط می خواهیم از یک دیدگاه بسیار ساده به آن نگاه کنیم.
در شبکه های تلویزیونی ، که امسال راه اندازی شده بود ، مانند سالهای گذشته ، ما همان روندهای ثابت و مکرر را دیدیم ، هر شبکه یک استودیو را اختصاص داد و چندین مدیر ثابت در مقابل دوربین ها با میهمانان مختلف در مقابل دوربین ها ایستادند و تقریباً یک روند کلیشه ای و تکراری را انجام دادند.
حتی اگر آنها می خواستند خلاقیت و نوآوری را صرف کنند ، با حضور میهمانان پانتومیم بازی می کردند!
اما موضوع بحث در مورد این مقاله نه مدیران تکراری و اجراهای دائمی ، نه میهمانان و غیره است ، اما ما به سادگی می خواستیم به طراحی و دکوراسیون این برنامه های ویژه نگاهی بیندازیم.
واقعاً حیرت انگیز است که صحنه همه این شبکه ها فقط یک نفر یا یک شرکت بود! با عناصر ثابت در همه آنها ، مانند صفحه نمایش دیواری ، گلهای طبیعی فراوان ، رنگهای زیاد و صرف نظر از اصولی برای ترکیب و رنگ صحنه ها ، تا شلوغی از شلوغ و بی ربط در سراسر ، استفاده مفید و تکراری از جدول Haft -Sin و غیره.
به نظر می رسد که قانون این بود که هر چه بزرگتر ، شلوغ ، فریاد ، بهتر و بیشتر باشد.
یک قانون مهم وجود دارد که می گوید یک تصویر یا یک تصویر می تواند بیش از هزار کلمه و پیام پیام را منتقل کند ، بنابراین بهترین راه برای یافتن اصل داستان دیدن تصاویر این برنامه ویژه نوروز است.
چه چیزی ناامیدکننده و اتفاقاً این است که به همین دلیل هیچ نظارت بر این رویدادهای مبتدی در صدای آمریکا وجود ندارد؟ چرا هیچ کس در این دستگاه گسترده و صوتی وجود ندارد تا چشم و چشم مخاطب را حس کند.
احترام به مخاطب این نیست که در اولین لحظه به یاد داشته باشید که چنین صحنه ای چندین میلیارد تومانس هزینه شده است و عوامل مختلف در مقابل چشمان او رژه می روند.
سمعی و بصری ، که بودجه آن از بیت لحم است ، واقعاً مسئول چنین رویدادهایی است و باید در پایان طعم یا بی سوادی و بی تجربگی ثبت اختراع باشد!