دانشمندان دانشگاه استنفورد اخیراً بررسی کردند که چرا موش های آزمایشگاهی یکسان با هم خوشه می شوند. دیناهایی که در شرایط یکسان رشد می کنند، فرآیندهای پیری متفاوتی دارند. برخی از این موشهای غیرقابل تشخیص ژنتیکی در تستهای شناختی به خوبی عمل کردند و همچنان میتوانستند روی تردمیل سریع بدود. برخی حتی انجام کارهای ساده را فراموش کردند و برای رفتن از جایی به مکان دیگر مشکل داشتند.
به گفته روزیاتو، تلاشهای دانشمندان برای کشف آنچه در درون این موشها میگذرد، طرز تفکر ما در مورد پیری را متحول خواهد کرد. این تحقیق صفحه جدیدی در تحقیقات به شرطی که دانشمندان آن را «پیری اندام» می نامند باز کرده است. پیری اعضای بدن شاخه جدیدی است که به بررسی چگونگی پیری اعضای مختلف بدن میپردازد. زیرا به نظر می رسد برخی از اندام ها زودتر از سایرین شروع به پیری می کنند و این بر بیماری هایی که به آن مبتلا می شویم و مدت زندگی ما تأثیر می گذارد.
تحقیقات نشان می دهد که پیری تنها به دلیل گذشت زمان، سال ها و ماه ها نیست، بلکه عوامل دیگری نیز در پیشرفت آن نقش دارند. پیش از این تصور میشد که پیری فرآیندی پایدار و قابل پیشبینی است که همه قسمتهای بدن را به طور یکسان تحت تأثیر قرار میدهد و همه چیز در همان زمان تغییر میکند. اما اکنون می دانیم که روند پیری بسیار تصادفی تر از آن چیزی است که قبلاً فکر می کردیم، زیرا در قسمت های مختلف بدن ما در زمان های مختلف شروع می شود و حتی می تواند مدت ها قبل از اینکه به پیری فکر کنیم شروع شود.
از سوی دیگر، روند پیری یک فرآیند شخصی است که در سطح مولکولی هر فرد به طور متفاوتی رخ می دهد و ممکن است برخی از آن تحت کنترل ما باشد. وقتی متوجه می شویم که بدنمان چگونه پیر می شود، می توانیم با تغییر سبک زندگی، این روند را کند یا تسریع کنیم.
با استفاده از زیست شناسی مولکولی پیشرفته، ژنتیک و داده های بزرگ برای تجزیه و تحلیل نمونه های خون افراد، دانشمندان می توانند تشخیص دهند که آیا برخی از ما دچار «پیری قلبی» یا «پیری مغز» هستیم، به این معنی که قلب ما پیرتر از سایر قسمت های بدن است. مغز از اعضای دیگر پیرتر است. یا، اگر خوش شانس باشیم، ممکن است “جوانی مغز” داشته باشیم، یعنی مغز ما جوان تر از سایر اندام هایمان است. ما همچنین ممکن است “پیری عضلانی” یا “جوانی کبد” را تجربه کنیم.
تقریباً هر عضوی زودتر از سایر اعضای بدن علائم پیری را نشان می دهد. تاثیر این وضعیت بر سلامت ما بسیار مهم است. دانشمندان دانشگاه استنفورد یکی یکی از بزرگترین مطالعات انسانی در مورد پیری اعضای بدن نشان داده است که احتمال ابتلا به نارسایی قلبی در افرادی که قلب های پیری دارند بیشتر از سایرین است، در حالی که افراد با مغزهای جوان تقریباً 80 درصد بیشتر در معرض ابتلا به زوال عقل هستند. مغزهای معمولی یا قدیمی
این نتایج نشان می دهد که پیری بسیار غیرقابل پیش بینی تر از آن چیزی است که اکثر ما انتظار داریم. از نظر تاریخی، سن ما بر اساس سالی که به دنیا آمدیم محاسبه میشد، اما دانشمندان سالهاست که تعریف سن بیولوژیکی را بهصورت جداگانه اصلاح میکنند. این چیزی است که نشان می دهد بدن ما چقدر خوب کار می کند. سن بیولوژیکی ما ممکن است بزرگتر یا کوچکتر از سن تولد ما باشد.
درک نوع پیری می تواند بر تصمیم گیری ما در مورد مسائل مربوط به سلامتی تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، اگر فردی متوجه شود که قلبش سریعتر از سایر اندام ها پیر می شود، باید آزمایشات قلبی بیشتری انجام دهد و تغییراتی در رژیم غذایی و ورزش خود ایجاد کند.
تحقیقات نشان میدهد که دانستن پیری اندامها میتواند جزئیات بیشتری را در مورد چگونگی پیری فرد بر اساس سیستمهای مختلف بدن نشان دهد. با این حال، آزمایش خون برای تشخیص نوع پیری در حال حاضر در دسترس نیست و امید است که در آینده به غربالگری های سالانه اضافه شود. اما در حال حاضر، به نظر می رسد سال ها طول می کشد تا آنها تایید شوند.