به گزارش مگتو، این پژوهش به سفارش صدا و سیمای وقت، مجموعه ای گسترده از یک طرح کلی برای آینده ایران بود که بخشی از آن نظرسنجی از جمعیت ایران در موضوعات مختلف بود. محققین اصلی این نظرسنجی، دکتر. مجید تهرانیان و دکتر. علی اسدی سال ها پیش درگذشت.
عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: «این نظرسنجی با توجه به افزایش قیمت نفت و پر شدن خزانه دولت شاه و همچنین حمایت همه جانبه از سوی جامعه از ابتدا مورد بی توجهی جامعه قرار گرفت و نتایج این طرح حاصل شد. دیگر کشورها.” شاه و اعلام انتقال به تمدن بزرگ و مهمتر از همه، مدیران حلقه شنیده نشد و حتی تفسیر ضعیفی از آنها شد. در نتیجه، سه سال بعد؛ اتفاق افتاد، چه شد.
پس از انقلاب برای اولین بار در سال 1374 به کوشش دکتر دکتر منتشر شد. منوچهر محسنی تحقیقاتی مشابه اما نه کاملاً مشابه انجام داد که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی آنها را در قالب کتاب منتشر کرد و در اختیار جامعه دانشگاهی قرار داد. در ادامه اولین موج جدی و معتبر این نوع پیمایش در سال 1379 بر اساس قانون طرح سوم پهنه بندی انجام شد. سپس در سال 1381 موج دوم انجام شد که هر دو منتشر شد و یادداشت ها و مقالات زیادی در مورد جزئیات آنها نوشته و منتشر شد و ادبیات مربوطه را در فضای اجتماعی برای درک تحولات فرهنگی و ارزشی جامعه تضمین کرد.
با روی کار آمدن اولین دولت محافظه کار در سال 1363، این روند برخلاف قانون برنامه متوقف شد. دلیلش مشخص بود. نیاز این دولت درک افکار مردم است نبود و سعی می کردند مردم را برای رسیدن به اهدافشان متقاعد کنند.
با آمدن روحانی، موج سوم در سال 1393 انجام شد که نتایج آن بازنشر و مورد بحث و بررسی قرار گرفت و نشان از تحولات مهم جامعه داشت. موج چهارم در اواخر دوره ریاست جمهوری روحانی اتفاق افتاد اما اجرایی نشد و به دولت جدید منتقل شد. اما باید قدردان باشیم که مانند دولت احمدی نژاد جلوی این کار را نگرفتند، هرچند در مرحله اجرا به دلایلی مداخله اداری در کار شورای علوم و تحقیقات صورت گرفت که البته اعتبار این شورا را تحت تاثیر قرار داد. نتایج شورا
به عبارت دیگر می توان گفت که نتایج با ارزش های رسمی همسو بوده و واقعیت کمی با نتایج متفاوت خواهد بود. اما این نکته موضوع اصلی این یادداشت نیست.
این نظرسنجی از حدود 20 قسمت تشکیل شده و تاکنون تنها نتایج 4 قسمت که لزوما کامل نیست در فضای مجازی به اشتراک گذاشته شده است. یکی توسط جامعه شناسانی نوشته شده است که به این موضوع اشاره کرده اند مهر محرمانه است، آنها حق انتشار نتایج را ندارند. این گزارش چندی پیش با حضور وزیر محترم ارشاد و بدون حضور ایشان ارائه شد مهر محرمانه باشید
آیا نظرات دیگران می تواند محرمانه باشد؟ با زدن مهر که هیچ چیز محرمانه نمی شود محرمانه بودن یک متن در قانون معنای روشنی دارد. مطابق مقررات مربوط به نگهداری اطلاعات سری و محرمانه دولتی و طبقه بندی شده؛ «اسناد محرمانه اسنادی هستند که افشای غیرمجاز آنها می‌تواند در امور داخلی سازمان اختلال ایجاد کند یا با منافع اداری آن سازمان در تعارض باشد.»
انتشار این نظرسنجی چه آسیبی برای پژوهشکده خواهد داشت؟ انتشار نمونه های قبلی به جز سود ضرری برای آنها نداشت.
تنها یک چیز می تواند منجر به پنهان کاری شود و آن این واقعیت است که نتایج این نظرسنجی با انتظارات ارزیابی های رسمی مطابقت ندارد. با این حال، نتایج واقعی به طور گسترده ای با برآوردها یا انتظارات رسمی متفاوت است.
مشکل این است که صدای مردم را نمی توان و نباید محرمانه نگه داشت. وزارت مستشاری و آقای وزیر باید به الزامات فعالیت علمی پایبند باشند و آنها را منتشر کنند. نقد روشمند و تحلیل نتایج.
گروهی از مردم از آنچه که در مجموع به آن اعتقاد دارند آگاه هستند. به دلیل عدم انتشار این تحقیق، دو گروه از دست داده و در جهل باقی می مانند. دسته اول براندازانی هستند که تصویری رادیکال از جامعه ایران در تضاد با واقعیت دارند و دسته دوم حامیان وضع موجود هستند که برای منافع خود تصویری وارونه یا محافظه کارانه و خوش بینانه دارند. ناآگاهی این دو گروه از واقعیت در نهایت به ملت آسیب می زند و در نتیجه خود نیز متضرر می شوند. آنها هم مانند این دو گروه در دولت قبل، ضرر کردند و از نشنیدن صدای پژوهش در آن زمان سودی نبردند.
صدای مردم خاموش شدنی نیست و اگر در گزارش نتایج نظرسنجی منعکس نشود به اشکال مختلف خود را نشان می دهد. در انتخابات، در مهاجرت، در خودکشی و آسیب های اجتماعی، در اعتراضات و ناامیدی، و بسیاری از پدیده های دیگر منعکس شده است. آیا پس از توقف انتشار آمار طلاق و همچنین انتشار شماره تولد و نام، این پدیده ها از بین رفت؟ “صدای مردم را نمی توان خاموش کرد.”
21302