چرا در هوای گرم کمتر احساس گرسنگی می کنیم؟

در روزهای گرم، عرق‌ریز و دل‌گیر تابستان، ممکن است به اندازه هوای خنک‌تر، هوس غذا را نداشته باشید. اما چه ارتباطی بین دما و اشتها وجود دارد؟ چرا در هوای گرم کمتر احساس گرسنگی می کنیم؟

به گزارش بازتاب آنلاین، دانشمندان مدت هاست در حال بررسی تاثیر دما بر اشتها بوده اند. آلیسون چیلدرس، متخصص تغذیه و دانشیار دانشگاه فناوری تگزاس، به LiveScience گفت: ما می دانیم که مردم در محیط های سردتر کالری بیشتری می خورند.

یک دلیل بیولوژیکی اساسی وجود دارد که کالری بیشتری در هوای سرد سوزانده می شود. کالری یک واحد انرژی است. سوزاندن کالری باعث آزاد شدن گرما می شود که می تواند به افراد در حفظ گرمای بدن در هوای سردتر کمک کند.

در اینجا الگویی وجود دارد که Childress آن را نیز در دو کارآزمایی بالینی و در مطالعات مختلف علمی مشاهده کرده است. وقتی زمستان به پایان می رسد و هوای گرمتر شروع می شود، “مردم متوجه می شوند که گرسنه شان بسیار کمتر است.”

بدن ما دائماً سعی می کند شرایط داخلی پایدار را حفظ کند، فرآیندی که هموستاز نامیده می شود. به همین دلیل است که زیر آفتاب سوزان عرق می کنیم یا بعد از ورزش شدید آب می نوشیم.

گرسنگی نیز بخشی از فرآیند هموستاز در نظر گرفته می شود. هنگامی که بدن ما کالری کمی دارد، پس از صرف غذا احساس گرسنگی و سیری می کنیم، که تضمین می کند وضعیت فیزیولوژیکی درونی ما در تعادل باقی می ماند.

بسیاری از فرآیندهای هموستاتیک توسط هورمون ها حفظ می شوند که به عنوان پیام رسان های شیمیایی در بدن عمل می کنند. وقتی صحبت از اشتها و سیری می شود، دو هورمون نقش مهمی دارند:

• هنگامی که معده خالی است، گرلین توسط معده ترشح می شود.
• هورمون لپتین توسط سلول های چربی ترشح می شود و به مغز می گوید که چه زمانی بدن پر است.

هیپوتالاموس (ناحیه ای در مغز) نقش کلیدی در تنظیم گرسنگی، تشنگی و دمای بدن دارد. پس از آزاد شدن، هورمون های گرلین و لپتین به هیپوتالاموس سیگنال می دهند تا بر احساسات و رفتار ما تأثیر بگذارد.

کارتر گفت: “در پایه هیپوتالاموس مجموعه ای از نورون های تخصصی وجود دارد که گرسنگی و سیری را تنظیم می کنند.” این نورون ها شامل موارد زیر است:

• نورون های AgRP: این نورون های تحریک شده توسط گرلین شما را گرسنه می کنند.
• نورون های POMC: لپتین نورون های AgRP را مهار می کند و نورون های POMC را فعال می کند که باعث ایجاد احساس سیری می شوند.

به طور خلاصه، این هورمون ها و مسیرهای عصبی با هم کار می کنند تا تعادل بین گرسنگی و سیری را حفظ کنند و تضمین کنند که وضعیت فیزیولوژیکی ما ثابت می ماند.

کارتر گفت، اما چگونگی تأثیر دما بر سیستم فیزیولوژیکی پیچیده هنوز نامشخص است و به مطالعات بیشتری نیاز دارد. مغز دارای حسگرهای دما است. این حسگرها پروتئین هایی هستند که پس از رسیدن بدن به دمای مشخصی تغییر شکل می دهند.

یک مطالعه در سال 2020 که در مجله eLife منتشر شد نشان داد که در هوای سرد، سلول‌های مغزی خاصی در موش‌ها اطلاعاتی را به نورون‌های AgRP ارسال می‌کنند که باعث افزایش احساس گرسنگی می‌شود.

برعکس، وقتی هوا گرم است، نورون‌های POMC پروتئین حساس به گرما دارند که با افزایش دمای بدن فعال می‌شود و نورون‌های مرتبط با سیری را فعال می‌کند، طبق مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۸ در مجله PLOS Biology.

با این حال، کارتر معتقد است که ارتباط بین دما و اشتها بیشتر از عملکرد نورون‌ها و پروتئین‌های POMC و AgRP است. سایر مدارهای مغز نیز احتمالاً با هم کار می کنند تا بر میزان خوردن ما تأثیر بگذارند.

چایلدرس تاکید کرد: صرف نظر از علائم، نوشیدن مایعات کافی در تابستان مهم است. برای اینکه در تابستان آب کافی به بدنمان برسانیم، یا باید مایعات زیادی بنوشیم یا غذاهای غنی از آب مانند سبزیجات و میوه ها بخوریم.

لازم به ذکر است که برخلاف تصور رایج، غذاهای منجمد در واقع می توانند دمای بدن را افزایش دهند زیرا اغلب کالری بالایی دارند.

صرف نظر از درجه حرارت، اشتها یک تعادل پیچیده و روش بدن ما برای سازگاری با محیط است. کارتر خاطرنشان کرد که به نظر می رسد خوردن و نوشیدن بدون دلیل خاصی اتفاق می افتد. اما در پشت صحنه، مغز در واقع نیاز به کالری، آب و دمای مطلوب بدن را به دقت اندازه گیری می کند.