اثاثه چند روز گذشته ، تابوت چوبی ساده پاپ فرانسیس در کلیسای سنت پیتر در میان دریایی از گلها بود. طراحی پیچیده فرش که به طور گسترده ای در زیر پاهای او گسترده بود ، به رنگ قرمز ، نیلی و نارنجی ، هرگز از سنت های هنری ایتالیایی الهام گرفته نشده بود. این فرش بلند ، دوم از سه فرش مورد استفاده در مراسم تشییع جنازه پاپ ، از شمال غربی ایران آمده است.
به گفته بازتاب آنلاین ، به نقل از روزنامه هنر ، استفاده از فرش های ایرانی در مراسم تشییع جنازه پاپ ممکن است یک انتخاب غیر منتظره برای کسانی باشد که از تاریخ طولانی حضور فرش ها در آیین های مسیحی بی خبر هستند. قرار دادن فرش های ایرانی زیر تابوت پاپ خود در کلیسای خصوصی خود ، سپس در کلیسای سنت پیتر و بعداً در مراسم تشییع جنازه وی در میدان سنت پیتر اردیبهشت ماه 1 (1 آوریل) ، كلیسای كاتولیك تداوم سنتی را نشان داد كه بیش از ششصد سال قدمت دارد. اما چگونه می توان زبان بصری فرش ها را که نه ایتالیایی هستند و نه ریشه در سنت مسیحی دارند ، به نمادی از زمین مقدس در آیین های کاتولیک مبارک تبدیل شود؟
از اواخر قرن چهاردهم به بعد ، فرشهای وارداتی از آناتولی (و بعداً از لوانت ، مصر و ایران) گرانترین کفپوش برای خرید بودند. مکان خاص این فرش ها به وضوح در نقاشی های مذهبی دیده می شود ، جایی که آنها اغلب در زیر پای مریم مقدس یا سایر چهره های مهم مسیحی پذیرفته می شوند. یکی یکی از قدیمی ترین نمونه ها ، نشانه “ازدواج مریم مقدس” توسط نیکولو دی این Bouenkorsu است که حدود 5 سال در سینا کشیده شد. در این نقاشی ، یک فرش چشم با طراحی حیوانات با منطقه مبارک روبرو می شود که در آن مریم و یوسف نجار ازدواج می کنند (به گفته مسیحیان ، این ازدواج پس از تولد عیسی انجام شد). فرش مشابه فرش موجود در نقاشی که اکنون در موزه متروپولیتن نیویورک برگزار شده است ، در دهه 1980 کشف شد و احتمالاً محصول قلمرو غربی امپراتوری ایلخانید بوده است.
آندره دل وروکیو همچنین در نقاشی خود با عنوان “مدونا از پیازا” از فرش آناتولی استفاده کرد که در آن مریم و کودک در کنار باپتیست یحیی و اسقف Donato do Medici به تصویر کشیده شدند. این فرش که دارای طراحی عثمانی و نمونه های مشابه باقی مانده است ، فضای مشخصی را ایجاد می کند که در آن مریم مقدس آرام شده است. نزدیکی نسبی دو شخصیت دیگر به مری و کودک روی فرش نشان داده شده است. در حالی که باپتیست یحیی تمام پاهای خود را در حاشیه فرش قرار می دهد ، Donato D Medici فقط با یک انگشت وارد محدوده شده است.
در قرن شانزدهم ، فرش های سرزمین های اسلامی به اروپا رسیدند. برخی به عنوان یک محصول تجاری ، برخی به ترتیب مستقیم خریداران و در برخی موارد بهترین نمونه ها به عنوان هدایای دیپلماتیک. در این قرن ، فرش های عثمانی بر بازار مسلط بودند ، اما در قرن هفدهم ، فرش های صفوی ایران و بعداً هند گورکانی به بازار پیوستند. استفاده از فرش به عنوان یک هدیه دیپلماتیک تا به امروز ادامه دارد. در سال 3 ، هنگامی که حسن روحانی رئیس جمهور ایران با پاپ فرانسیس در واتیکان ملاقات کرد ، او یک فرش کوچک بافته شده در قوم را به عنوان هدیه ای به پاپ ارائه داد.
سه فرش در مراسم تشییع جنازه پاپ فرانسیس عملکرد مشابهی با فرش ها در نقاشی ها داشت. آنها دامنه مقدس را تعیین می کنند که پاپ را از اطرافیان و بازدید کنندگان جدا می کند. در فضای خصوصی تر نمازخانه ، دو محافظ سوئیسی در هر دو طرف تابوت در حاشیه فرش ایستاده بودند -صحنه ای که یادآور نحوه قرار دادن باپتیست در پنل Verkio بود. در کلیسای سنت پیتر ، برای مراسم عمومی ، منطقه مبارک با نرده ها تقویت شد.
یک فرش دیگر ایرانی در مراسم تشییع جنازه وی در میدان سنت پیتر تحت تابوت پاپ فرانسیس گسترش یافت. این فرش یک “فرش هریس” بود که از شمال غربی ایران آمده بود و ظاهراً در دو مراسم تشییع جنازه قبلی مورد استفاده قرار می گرفت: برای پاپ جان پل دوم در سال 2 و پاپ بندیکت شانزدهم در سال 2.
تغییراتی که پاپ فرانسیس در اواخر سال ایجاد کرد ، بسیاری از مراسم پاپ قبلی را از بین برد ، مانند قرار دادن بدن در اوج کلیسای سنت پیتر و سه تابوت مختلف سرو ، سرب و بلوط. با این حال ، حضور جسورانه فرش های ایرانی معنای خاصی دارد.