ترجیح درونگراها برای ارتباطات اجتماعی عمیق تر اما محدودتر با مفهوم “انقباض اجتماعی” که در طول زمان در افراد رخ می دهد مطابقت دارد. درونگراهایی که دوست دارند فکر کنند، می‌توانند آسان‌تر ابزارهای روان‌شناختی را برای پردازش تغییرات در زندگی توسعه دهند.
به گزارش انتخاب به نقل از Psychologytoday؛ انتخاب محیط های آرام و سطوح پایین استرس مزمن می تواند روند پیری سلولی را کاهش دهد. مکانیسم های مقابله ای مانند خود اندیشی و راحتی با تنهایی در اوایل زندگی ایجاد می شود.
درون گراها ممکن است نسبت به برون گراها مزیتی داشته باشند که نوبت به حرکت در آب های طوفانی پیری می رسد. در حالی که برون گراها به دلیل توانایی شان در اجتماعی شدن تحسین می شوند، گرایش های طبیعی درون گراها در واقع می تواند به عنوان یک سپر درونی در برابر برخی از چالش های رایج پیری عمل کند. این خبر خوبی است زیرا ما به طور جمعی به سال های طلایی خود نزدیک می شویم.
مطالعات طولی توسط سوزان ویتبرن از دانشگاه ماساچوست نشان داد که درونگراها معمولاً سطوح بالاتری از رضایت از شرایط زندگی خود را در سالهای بعد نسبت به همتایان برونگرا خود گزارش می دهند.
ویتبرن می‌گوید: «ویژگی‌های خاصی که درونگرایی را تعریف می‌کنند – ترجیح دادن به محیط‌های آرام، راحتی همراه با تنهایی، و ارتباطات اجتماعی عمیق‌تر اما کمتر – به‌طور شگفت‌انگیزی با تکامل طبیعی دنیای اجتماعی ما با افزایش سن سازگاری دارند.» چه کسی می‌دانست که شب‌هایی که دعوت‌نامه‌های مهمانی را رد می‌کردند، در واقع آموزش قبل از بازنشستگی بود؟
**علم انتخاب اجتماعی**
عنصر کلیدی در چیزی است که “انصراف مثبت” نامیده می شود. لورا کارستنسن، مدیر مؤسس مرکز طول عمر استنفورد، جایی که او نظریه انتخاب عاطفی-اجتماعی را توسعه داد، پیشنهاد می‌کند که با بالا رفتن سن افراد، طبیعتاً در انتخاب تعاملات اجتماعی خود گزینشی‌تر می‌شوند و کیفیت را بر کمیت ترجیح می‌دهند.
این تغییر که می‌تواند برای برونگراها شوکه‌کننده باشد، اغلب برای درونگراهایی که حلقه‌های اجتماعی کوچک‌تر و صمیمی‌تری در طول زندگی خود ایجاد کرده‌اند، به‌طور طبیعی اتفاق می‌افتد.
**دیدگاه های فرهنگی و سطوح اضطراب**
کار جالب هلن فوگ از دانشگاه چینی هنگ کنگ نشان داد که افراد درونگرا نسبت به تغییرات اجتماعی ناشی از افزایش سن کمتر مضطرب هستند. در حالی که برونگراها ممکن است انرژی کمتری برای اجتماعی شدن گسترده یا محدود کردن شبکه های اجتماعی خود را تجربه کنند، درونگراها اغلب متوجه می شوند که چنین تغییراتی با ترجیحات قبلی آنها همسو است.
**قدرت درون نگری**
تحقیقات رابرت مک کری از مؤسسه ملی پیری از این “مزیت درونگرایی” پشتیبانی می کند. یافته‌های تیم او نشان می‌دهد که تمایلات درونگراها به درون‌نگری و خود اندیشی به آنها کمک می‌کند تا جنبه‌های وجودی پیری را پردازش کنند.
در حالی که افراد برون گرا ممکن است برای مقابله با اضطراب های پیری به دنبال عوامل حواس پرتی از بیرون باشند، تمایلات طبیعی درون گراها برای روی آوردن به درون اغلب منجر به سازگاری روانی بهتر و پذیرش تغییرات زندگی می شود.
**ارتباط بیولوژیکی**
وقتی به تحقیقات Elisa Apple نگاه می‌کنیم و به تلومرها نگاه می‌کنیم، که کلاه‌های محافظ کروموزوم‌ها هستند که نشان می‌دهند چگونه در سطح سلولی پیر می‌شویم، همه چیز پیچیده‌تر می‌شود. مطالعه آنها ممکن است نشان دهنده ارتباط بین درونگرایی و مدیریت استرس باشد که ممکن است پیامدهای بیولوژیکی داشته باشد و طول تلومر را حفظ کند.
ترجیح درونگراها برای محیط‌های کمتر محرک و تمایل آنها به پردازش عمیق‌تر تجربیات ممکن است منجر به سطوح پایین‌تر استرس مزمن شود که می‌تواند بر پیری سلولی تأثیر بگذارد. اگرچه تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، اما ممکن است فکر کنید که درونگرا بودن ممکن است واقعاً روی پوست شما تأثیر بگذارد وسوسه انگیز باشد.
**نمای متعادل**
اما همه چیز صلح و تأمل نیست و هیچ چیز در مورد شخصیت و ماهیت افراد ساده و دوتایی نیست. مطالعات دوقلوی مارگارت گاتز در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی این تیپ شخصیتی را به تنهایی به ما نشان می دهد یکی یکی از عوامل معادله پیچیده پیری سالم است.
مزیت فقط در درونگرایی نیست، بلکه در این است که چگونه تمایلات درونگرا با تکامل طبیعی نیازهای اجتماعی و سطوح انرژی در دوران پیری همسو می شوند.
**توسعه مکانیسم های مقابله ای**
شاید جالب ترین کار کلاوس روترموند در مورد تنظیم احساسات در دوران پیری باشد. این مطالعه نشان می‌دهد که درونگراها اغلب مکانیسم‌های مقابله‌ای پیشرفته‌تری را در اوایل زندگی ایجاد می‌کنند. مهارت هایی مانند راحتی در تنهایی، توانایی خود اندیشی و ظرفیت ارتباط عمیق یک به یک با گذشت زمان ارزشمندتر می شوند.
گویی افراد درونگرا ناخودآگاه در حال آماده شدن برای دوران پیری خود هستند.
**نتایج عملی**
پیامدهای این یافته ها فراتر از علاقه صرف علمی است. درک اینکه چگونه تیپ های شخصیتی مختلف از طریق این گذار عبور می کنند، با افزایش سن جمعیت جهانی اهمیت فزاینده ای پیدا می کند.
برای برونگراهایی که این مقاله را می خوانند، ناامید نشوند. آگاهی فقط تا نیمه پیش می رود و بسیاری از راهبردهای مقابله ای که به طور طبیعی برای افراد درونگرا به وجود می آیند، قابل یادگیری و بهبود هستند.
**راه حل**
درونگراها چطور؟ ممکن است بخواهید این را به لیست پیروزی های آرام خود اضافه کنید. زندگی شما با انتخاب پیاده روی های تنهایی و گفتگوهای عمیق تر به جای گفتگوهای سطحی و مهمانی های شلوغ، و کیفیت به جای کمیت در روابط در طول سال ها ممکن است شما را برای سفری آرام تر به سال های آخر خود آماده کرده باشد.