اینکه چقدر احساس تنهایی می کنید می تواند دیدگاه شما را نسبت به واقعیت مخدوش کند. تحقیقات جدید نشان می دهد که تنهایی ادراک اجتماعی را تغییر می دهد
به گزارش انتخاب به نقل از Psychologytoday؛ افراد تنها نمی توانند به تحسین و محبت دیگران نسبت به خود پی ببرند.
• افراد تنها که نمی توانند گرمای عاطفی دیگران را ببینند ممکن است رفتارهایی از خود نشان دهند که به روابط آنها آسیب می رساند.
برای برخی افراد، تنهایی به صورت دوره ای می آید و می رود، اما برای برخی دیگر به آنها می چسبد و رها نمی شود. یک گزارش در سال 2023 توسط جراح عمومی ایالات متحده، تنهایی را به عنوان یک “اپیدمی” در آمریکا توصیف کرد، با شواهدی که نشان می دهد از هر دو بزرگسال یک نفر احساس تنهایی می کند.
تنهایی پیامدهای گسترده ای بر سلامتی و رفاه دارد. می تواند بر خلق و خو، اشتها و انرژی فرد تأثیر بگذارد. اما همانطور که تحقیقات جدید نشان می دهد، تنهایی حتی دیدگاه شما را نسبت به جهان تغییر می دهد.
تنهایی ما را تنهاتر می کند
تحقیقات اخیر در دانشگاه مریلند (Lemay و همکاران، 2024) نشان می‌دهد که تنهایی می‌تواند ادراک اجتماعی را مخدوش کند و نحوه نگاه افراد تنها به تعاملات اجتماعی را تغییر دهد و در نهایت آنها را تنها نگه دارد. محققان پیشنهاد کرده اند که تنهایی ممکن است از تجربه کامل اثرات مثبت تعاملات اجتماعی روزانه جلوگیری کند. به عبارت دیگر، تنهایی می تواند کیفیت روابط افراد را کاهش دهد و او را در یک چرخه دائمی تنهایی گرفتار کند.
توضیح تنهایی مزمن
در سه مطالعه تجربی توسط لمی و همکاران (2024)، که در آن رویدادهای روزانه با استفاده از روش های نظرسنجی ثبت شد و پاسخ های بیش از 1000 داوطلب مورد ارزیابی قرار گرفت، مشخص شد که افراد تنها اغلب دوستان و شرکای عاطفی مهربان و حامی دارند. آنها نمی توانند جنبه های مثبت این روابط را ببینید.
این مطالعه نشان داد که افراد با سطوح بالایی از تنهایی نسبت به افرادی که تنها نبودند، در تعاملات خود با عزیزانشان دلسوزی و مراقبت کمتری احساس می‌کردند، حتی اگر گزارش‌های ناظران و شرکا تفاوتی را نشان نداد – به عبارت دیگر، تنهایی مانع از مشاهده مهربانی آنها شد. مال دیگران خواهد بود.
بدتر از آن، این سوگیری منفی، که افراد تنها را از احساس عشق کامل دوستان و شرکای عاشقانه خود باز می دارد، در نهایت می تواند کیفیت روابط آنها را کاهش دهد. عدم درک عشق و مراقبت از دیگران کیفیت روابط، تعهد، به اشتراک گذاری عاطفی و ارائه حمایت را کاهش می دهد، حتی زمانی که این عشق وجود دارد.
جالب اینجاست که این یافته ها حتی پس از کنترل متغیرهایی مانند دلبستگی و عزت نفس نیز مشاهده شد. به عبارت دیگر، این خود تنهایی است که واقعیت را تحریف می کند و باعث می شود افراد روابط خود را به شیوه های منفی و غیر ارتقا دهنده سلامت رابطه تجربه کنند (مثلاً کاهش حمایت).
داشتن تعاملات اجتماعی ممکن است تنهایی را کاهش ندهد
تصور کنید سنگینی تنهایی را احساس کنید و سپس با یک دوست صحبت کنید یا زمانی را با شریک زندگی خود در برنامه روزانه خود بگذرانید. شاید فکر کنید که این لحظات می توانند سایه تنهایی را از بین ببرند. اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که تنهایی می‌تواند طرز فکر افراد را تغییر دهد، بنابراین حتی مهربانی‌هایی که می‌توانند تنهایی را کاهش دهند، درک نمی‌شوند.
عدم درک صمیمیت و شفقت دیگران نه تنها امکان ارتباط را از بین می برد، بلکه باعث کاهش کیفیت روابط و تداوم تنهایی می شود.
شکستن چرخه تنهایی
از منظر تکاملی، سوگیری شناختی منفی در تنهایی ممکن است یک کارکرد محافظتی داشته باشد: اگر شما را از خود دور کنم (و حتی عشق یا تحسین شما را درک نکنم)، در امان می‌مانم (Cacioppo et al., 2014). این منطق از نظر تهدید کننده شرایط اجتماعی منطقی به نظر می رسد. اما زمانی که افراد مهربان و حامی سعی در کمک به شما دارند و شما از حمایت آنها برخوردار نیستید، تنهایی همچنان تلفات سنگینی را به همراه دارد.
این تحقیق نشان می دهد که سوگیری شناختی منفی مرتبط با تنهایی ممکن است یکی اما این تحقیق با آشکار ساختن اینکه چگونه تنهایی درک ما را تحریف می کند، راهی برای شکستن چرخه تنهایی ارائه می دهد: به چالش کشیدن این الگوهای فکری ناسازگار. از این منظر، درمان شناختی-رفتاری می تواند یک مداخله موثر باشد: افراد می توانند یاد بگیرند که افکار منفی خود را زیر سوال ببرند و تفکر خود را با سایر شاخص های واقعیت بسنجند.