به گزارش بازتاب آنلاین، آیا نگاه کردن به آتش فقط یک رفتار انسانی است یا دلیل عمیق تری در ناخودآگاه ما نهفته است؟ دانشمندان با تکیه بر تحقیقات روانشناختی، انسان شناسی و علوم اعصاب به دنبال پاسخ این سوال بوده اند.
به گزارش یورونیوز، مطالعات نشان می دهد که ارتباط انسان با آتش ریشه های عمیقی در تاریخ تکاملی ما دارد. بر اساس این تحقیقات، آتش برای اجداد ما نه تنها یک ابزار بود، بلکه نشانه ای از ایمنی و بقا در زندگی بود.
یک فرضیه این است که انسان ها با غریزه ای به دنیا می آیند که یاد بگیرند آتش بسازند و کنترل کنند. پروفسور دانیل فسلر، استاد مردم شناسی در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس، می گوید: “اگر شما 10،000، 50،000 یا 100،000 سال پیش به دنیا آمده اید، برای زنده ماندن به آتش نیاز دارید و باید کنترل آن را یاد می گرفتید.”
به گفته پروفسور فسلر، مردم به طور غریزی نمی دانند چگونه آتش را ایجاد و کنترل کنند. این مهارتی است که باید آموخت، اما امروزه، به ویژه در جوامع مدرن، بسیاری از کودکان دیگر یاد نمی گیرند که چگونه آتش را در کودکی شروع کنند، حفظ کنند و از آن استفاده کنند.
پروفسور فسلر می گوید به همین دلیل است که این جاذبه آتش تا بزرگسالی ادامه می یابد. او توضیح می دهد: «اگر افراد هرگز این مکانیسم یادگیری را برآورده نکنند، یعنی تجربه کافی در سنین پایین نداشته باشند، این نوعی گرسنگی است که هرگز از بین نمی رود.
از نظر عصب شناختی، مغز ما طوری طراحی شده است که به محرک هایی که آتش را تحریک می کنند، پاسخ دهد. مشاهده شعله های آتش آمیگدال یا مرکز عاطفی مغز را فعال می کند و احساسات را تقویت می کند.
مطالعات نشان داده‌اند که تماشای شعله می‌تواند باعث آرامش، کاهش استرس و کاهش فشار خون، ضربان قلب و سطوح کورتیزول (هورمون استرس) شود. به همین دلیل آتش به ایجاد احساس آرامش کمک می کند.
حتی در دوران مدرن، با وجود پیشرفت های تکنولوژیکی، جذابیت آتش همچنان قوی است. منظره آتش، چه یک شومینه، یک آتش کمپ یا حتی یک شعله کوچک در یک شمع، جذابیتی را در خود جای داده است که فراتر از فرهنگ ها، زمان ها و مکان هاست.
این جاذبه عمیقاً در روان انسان ریشه دارد و در عین حال دلایل زیادی برای آن وجود دارد: تاریخ، جامعه شناسی، علم و تخیل انسان.
از نظر تاریخی، در مورد کنترل آتش در دوران ماقبل تاریخ است یکی این یکی از نقاط عطف در توسعه بشر بود. آتش به اجداد ما اجازه می داد غذا بپزند، گرم بمانند و از خود در برابر شکارچیان محافظت کنند.
آتش علاوه بر کاربردهای عملی، نقش مهمی در مراسم و آیین های باستانی ایفا می کرد و نمادی از حیات و نیرو محسوب می شد. کشف آتش و استفاده از آن نه تنها یک پیشرفت تکنولوژیکی بود، بلکه سرآغاز فرهنگ و تمدن نیز بود.
از این نظر، آتش ارتباط دیرینه ای با گذشته زندگی انسان روی کره زمین دارد. به عنوان مثال، در اساطیر یونانی، پرومتئوس آتش را از خدایان دزدید و آن را به انسان داد، اما در عوض به شدت مجازات شد.
ققنوس پرنده ای افسانه ای است که با سوختن در آتش دوباره متولد می شود و نماد مرگ و تولد دوباره است. این داستان را می توان در فرهنگ های ایران، یونان، مصر، چین و حتی داستان های مدرن مانند هری پاتر یافت.
آتش، با شعله های رقصنده، چوب ترق و زغال های درخشان، اثری تقریباً خواب آور دارد که می تواند توجه ما را جلب کند و واکنش های حسی و عاطفی را برانگیزد.
این جادوی آتش ارتباط نزدیکی با تاریخ، روانشناسی و فرهنگ بشریت دارد و عمیقاً ما را تحت تأثیر قرار داده است. ممکن است وقتی به آتش در محل کمپینگ یا کنار شومینه خیره می شویم به همه این معانی فکر نکنیم، اما آتش همچنان ما را به فکر و آرامش دعوت می کند.
۵۸۵۸