فایننشال تایمز نوشت: تحلیلگران می گویند حمله هوایی انفرادی اسرائیل به تاسیسات هسته ای ایران بدون حمایت آمریکا بسیار خطرناک خواهد بود.
به گزارش انتخاب، این مقاله ادامه داد: «این حمله در بهترین حالت برنامه هسته‌ای را به تأخیر می‌اندازد، نه اینکه آن را نابود کند».
چرا حمله اسرائیل به تاسیسات هسته ای ایران بسیار دشوار خواهد بود؟
اولین دلیل فاصله است. فاصله بین اسرائیل و تاسیسات اصلی هسته ای ایران بیش از هزار مایل است و برای رسیدن به آنها هواپیماهای اسرائیلی باید از حریم هوایی اردن، عراق، سوریه، عربستان سعودی و احتمالا ترکیه عبور کنند.
دلیل دوم سوخت است. بر اساس گزارش سرویس تحقیقات کنگره آمریکا، پرواز به تأسیسات هسته‌ای ایران و بازگشت به آن نیازمند تمام قابلیت‌های سوخت‌گیری هوایی اسرائیل است و تقریباً جایی برای اشتباه برای اسرائیل باقی نمی‌گذارد.
دلیل سوم پدافند هوایی ایران است. تأسیسات هسته ای کلیدی ایران به شدت محافظت می شود و بمب افکن های اسرائیلی به حفاظت جنگنده نیاز دارند.
این امر مستلزم بسته ای از حدود 100 هواپیما است که حدود یک سوم جت های جنگنده 340 نیروی هوایی اسرائیل است.
چرا مین روب های اسرائیل نمی توانند دو تاسیسات کلیدی ایران را نابود کنند؟
انهدام دو تاسیسات اصلی غنی سازی هسته ای ایران بزرگترین چالش اسرائیل خواهد بود.
بزرگترین تأسیسات غنی‌سازی سوخت در نطنز در اعماق زمین قرار دارد، در حالی که دومین تأسیسات بزرگ در فردو در یک کوه حفر شده است.
اسرائیل برای از بین بردن این تاسیسات به سلاح هایی نیاز دارد که بتواند به ده ها متر سنگ و بتن مسلح نفوذ کند.
اسرائیل بمب های خمپاره ای دارد، مانند بمب های 2000 پوندی GBU-31 که نیروی هوایی اسرائیل هفته گذشته برای تخریب چهار ساختمان در بیروت و ترور رهبر حزب الله حسن نصرالله استفاده کرد.
با این حال، گزارش‌های اسرائیل نشان می‌دهد که 80 بمب در آن حمله مورد استفاده قرار گرفته است – و بعید است که چنین حمله‌ای بتواند تأسیسات هسته‌ای ایران را که به شدت محافظت می‌شود، نابود کند.
اسرائیل راه حلی برای تاسیسات هسته ای ایران دارد که باز نمی شود
تحلیلگران گفتند تنها یک سلاح متعارف وجود دارد که به طور بالقوه می تواند از تأسیسات فردو و نطنز عبور کند و کار خود را انجام دهد: بمب GBU-57A/B Massive Ordnance Penetrator (MOP).
این بمب عظیم با هدایت دقیق تقریباً 20 فوت طول، 30000 پوند وزن دارد و می تواند قبل از منفجر شدن 200 فوت در زمین نفوذ کند.
ایهود ایلام، محقق سابق وزارت دفاع اسرائیل، گفت که حتی اگر اسرائیل این بمب را دریافت کند، “جنگنده بمب افکن های اف-15، اف-16 و اف-35 اسرائیل آن را حمل نمی کنند.”
علاوه بر این، هیچ شانسی وجود ندارد که اسرائیل بتواند یک بمب افکن استراتژیک آمریکایی مانند B-2 Spirit را که برای پرتاب چنین بمبی ضروری باشد، خریداری کند.
از نظر تئوری، اسرائیل می تواند در عوض یکی از چندین هواپیمای ترابری C-130J Hercules خود برای پرتاب یک بمب MOP از درها استفاده می کند، روشی ناکارآمد که به عنوان “افت سطح شیب دار” شناخته می شود. با این حال، بمب MOP برای این نوع پرتاب طراحی نشده است.
اسرائیل فقط می تواند موقتاً تأسیسات هسته ای را از کار بیندازد.
وندالیسم آخرین راه حل است. در سال 2021، یک انفجار برنامه ریزی شده ظاهراً باعث قطع برق شد که بر سیستم برق داخلی نطنز که انرژی سانتریفیوژها را تأمین می کرد، تأثیر گذاشت. در سال 2010، ایالات متحده و اسرائیل برنامه هسته ای ایران را با استفاده از ویروس کامپیوتری استاکس نت متوقف کردند. اما چنین حملاتی نتوانست کار ایران را برای همیشه متوقف کند.
در نهایت، به گفته داریا دولزیکووا و متیو ساویل از اتاق فکر Royal United Services، سطح نیروی مورد نیاز برای آسیب جدی به تأسیسات کلیدی ایران «نیاز به حمایت گسترده ایالات متحده، اگر نه مداخله مستقیم»، «برای اطمینان از نابودی کامل» دارد. نه».