فرارو نوشت: از ترن هوایی و بانجی جامپینگ گرفته تا تماشای فیلم های ترسناک، بسیاری از ما احساس ترس را دوست داریم. ضربان قلب ما تندتر، قلب ما بی قرار و ماهیچه هایمان منقبض است، اما به دلایلی هنوز از آن لذت می بریم. دلیلش چیست؟ آیا لذت بردن از احساس ترس می تواند یک مشکل روانی باشد؟
به گفته مالکوم شوفیلد روانشناس، این موضوع به سه چیز مربوط می شود: تکامل، زیست شناسی و جامعه.
او می گوید که پاسخ بیولوژیکی ما به ترس – معروف به «جنگ یا گریز» – به طور غریزی طی هزاران سال تکامل یافته است تا ما را برای موقعیت های تهدیدآمیز آماده کند.
از منظر تکاملی، ما به شدت به دنبال ترس هستیم زیرا برای احساس آن تکامل یافته ایم. شاید در گذشته ببرها با دندان های تیز خود جان انسان ها را تهدید می کردند، اما امروزه این تهدیدات به میزان قابل توجهی کاهش یافته است، اما پاسخ بیولوژیکی ما همچنان وجود دارد.
از نظر اجتماعی، این بحث وجود دارد که فرهنگ عامه ما را مشروط کرده است که باور کنیم باید با خطر مواجه شویم تا قوی تر ظاهر شویم. وقتی ترس واقعی نیست، عمل کردن به آن درجهای از کنترل را به ما میدهد و از این طریق میتوانیم کمبود کنترلی را که در زندگیمان داریم جبران کنیم.
از سوی دیگر، هجوم آدرنالینی که هنگام ترس تجربه می کنیم، می تواند از نظر بیولوژیکی بسیار اعتیادآور باشد.
همه این موارد به این معنی است که مواجهه با ترس و رهایی از موقعیت بدون آسیب رسیدن به ما و ذهن ما شادی زیادی به ارمغان می آورد. حداقل برای برخی از ما.
بعضی ها از آن متنفرند
به گفته دکتر شوفیلد میگوید محتملترین توضیح برای افرادی که نمیخواهند بترسند، صرفاً نوع شخصیت آنهاست.
افراد مضطرب و روان رنجور احتمالاً ترسیدن را دوست ندارند. وقتی آنها در چنین موقعیتی قرار می گیرند، اضطراب آنها می تواند به سطوح ناراحت کننده برسد.
مطالعات نشان داده اند که قرار گرفتن در معرض موقعیت های چالش برانگیز در چند سال اول زندگی می تواند سطح اضطراب را در بزرگسالی کاهش دهد. بنابراین لذت بردن از ترس نه نشانه ای از طرز فکر سالم است و نه نشانه ای از مشکل.
اما لذت بیش از حد از خطر، به ویژه زمانی که واقعی باشد، می تواند نشان دهنده روان پریشی یا رفتار پرخطر افراطی باشد.
تد باندی، قاتل زنجیره ای و متجاوز متجاوز متهم به قتل ده ها زن، دارای شخصیت روان پریش توصیف می شود.
دکتر. اسکوفیلد میگوید ترس زمانی که در امنیت باشد مشکلی ندارد، اما قرار دادن خود در موقعیتهای مرگبار بالقوه برای احساس ترس میتواند نشانه چیز پیچیدهتری باشد.
سایکوپاتی یک اختلال شخصیتی جدی است که با فقدان همدلی، دستکاری ذهنی، رفتار تکانشی و بی پروایی مشخص می شود.