استراتژی بقای شما یک ابرقهرمان چند بعدی است. ابتدا یک پروتئین سرکوبگر از DNA آنها محافظت می کند، حالت “Tune” منجر به کوچک شدن اندام ها و کاهش قابل توجه ذخایر آب داخلی آنها می شود که به طور قابل توجهی توانایی آنها را برای بقا افزایش می دهد و اکنون دانشمندان در حال کشف بعد جدیدی برای این ابرقهرمان هستند.
به گزارش مگتو، گروهی از دانشمندان به سرپرستی زیست‌شناس کورتنی کلارک هوچتل از دانشگاه کارولینای شمالی در اشتون، تاردگرادها را با پرتوهای گاما تابش کردند و واکنش آنها را مشاهده کردند. باب گلدشتاین زیست‌شناس از دانشگاه کارولینای شمالی در چاپل هیل گفت: آنچه دیدیم ما را شگفت‌زده کرد. دیرگرادها کاری کردند که ما انتظارش را نداشتیم.»
برای چندین دهه، مقاومت حیرت انگیز تاردیگرادها در برابر تشعشعات، مردم را شگفت زده کرده است. آنها می توانند حدود 1000 برابر دوز کشنده انسان را تحمل کنند و به زندگی اندک خود ادامه دهند. انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است.
تصور می‌شود که یک پروتئین سرکوب‌کننده آسیب، Dsup، در برخی از تاردگریدها دخیل است، اما همه گونه‌های تاردیگرید Dsup یا مشابهی از آن ندارند، که نشان می‌دهد آنها ابزار دیگری برای بقا دارند. برای یافتن این موضوع، محققان تأثیر تشعشعات گاما را بر روی گونه ای از تاردیگراد به نام «Hypsibius exemplaris» بررسی کردند.
آنها تاردیگرادها را در یک دستگاه تابش رومیزی قرار دادند که موجودات را در معرض پرتوهای گامای تولید شده توسط واپاشی بتا سزیم-137 قرار داد. آنها tardigrades را در معرض دوزهای خاص قرار دادند. دوز قابل تحمل کمتر و دوز کشنده متوسط بسیار بالاتر.
به جای استفاده از یک استراتژی محافظتی در برابر آسیب، tardigrades تولید ژن های ترمیم DNA را افزایش داد. 24 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض، تاردیگریدها بیشتر DNA تخریب شده توسط پرتوهای یونیزان را ترمیم کردند.
در ادامه، محققان برخی از ژن‌های ترمیم‌کننده تاردیگراد را در کشت‌های اشریشیا کلی بیان کردند و نمونه‌هایی از این باکتری را در معرض تشعشعات یونیزان قرار دادند. باکتری های تلقیح شده با ژن های tardigrades توانایی های مشابهی برای ترمیم DNA داشتند.
کلارک هوچتل گفت: “این حیوانات به شدت به تشعشعات حساس هستند و به نظر می رسد که این راز توانایی های شدید آنها برای بقا باشد.”