گزارش کردن مبنای تفکر و فرهنگ تبلیغی، حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در روزگاری که ظلم و ستم بر جامعه سایه افکنده بود، نور حضور امام هادی علیه السلام چون چراغی فروزان، راه حق و حقیقت را برای نور طلبان و هدایت گران روشن کرد. امام هادی علیه السلام با علم بی حد و حصر و تقوای بیکران خود همچون ستاره ای درخشان در آسمان امامت و ولایت همواره مرجعی مطمئن و مطمئن برای جامعه اسلامی بوده است. به مناسبت سالروز شهادت دهمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت حضرت امام علی النقی (ع) نظر تعدادی از کارشناسان و متخصصان در مورد محتوا ارائه شد. یکی در ادامه احادیث این پیامبر را می خوانید.
به گزارش ایکنا ؛ امام هادی علیه السلام در کتاب «توحید» شیخ صدوق، صفحه 81 و بحارالأنوار، جلد 13، صفحه 27 می فرماید: «ذکر نام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف جایز نیست». علی فرجه الشریف د) تا اینکه بیرون آید و زمین را پر از عدل و داد کند، همان گونه که از ظلم پر شده بود.
سؤال این است که دلیل عدم ذکر نام حضرت مهدی (عج) چیست؟ آیا این قضاوت فقط در مورد زمان ابهام کوچک صدق می کند یا به زمان ما نیز تعمیم می یابد؟ برای یافتن پاسخ این سوال ابتدا به سراغ حجت الاسلام والمسلمین براتعلی حق شناس، متخصص تبلیغ مؤسسات علمی قم و استاد دانشگاه رفتیم.
وی تصریح کرد: ذکر نام خاص امام زمان (عج) به ویژه نام مبارک محمد از جمله مواردی است که در روایات و نظرات حقوقی مورد توجه قرار گرفته است. این موضوع از جنبه های مختلف روایی، فقهی و تاریخی بررسی شده و دیدگاه های مختلفی در مورد آن بیان شده است. در ذیل به طبقه بندی احادیث در موضوع و دیدگاه های مختلف فقها و علما اشاره می کنم و در پایان خلاصه ای مبسوط ارائه می نمایم.
این فقیه با دسته بندی برخی از احادیث ادامه داد: احادیث نهی از ذکر نام امام زمان (عج) به چهار گروه عمده تقسیم می شود؛ در این میان احادیث نهی از ذکر نام امام زمان (عج) است. اولاً احادیث مطلق (نهی بدون قید و شرط) که در این دسته از ذکر نام امام زمان (عج) به طور کلی و بدون اشاره به شرایطی مانند تقیه یا خوف نهی شده است. ثانیاً احادیث وابسته به ظاهر. در این دسته از احادیث از ذکر نام مقدس امام زمان (عج) تا لحظه ظهور نهی شده است.
وی در خصوص دسته سوم یعنی روایاتی که دلیل می کند، توضیح داد: این روایات دلیل عدم ذکر نام مقدس امام زمان (عج) را به دلایلی مانند تقوا، ترس و سایر دلایل مربوط به آن، شرایط خاص غیبت می کند. دوره مثلاً در روایتی از ابوخالد کابلی دلیل این نهی به طور خاص ذکر شده است و رابعاً در روایات ذکر نام آمده است که در برخی از آنها نام شریف امام زمان (عج) به صراحت حضرات معصومین ذکر شده است. ع) یا راوی و نشان می دهد که شرایط خاصی می تواند در این زمینه استثناء کند.
این استاد حوزه و دانشگاه از قداست مطلق تا ظهور، قداست ناشی از تقوا و خوف، قداست محدود به دوران کم کتمان، قداست ذکر در مجامع عمومی، قداست ذکر نام احمد و محمد و در عوض انزجار را برشمرد. با ذکر این نام افزود: با توجه به اینکه در حال حاضر هیچ شرایطی برای تقیه یا خطری برای جان امام زمان (عج) وجود ندارد، این نام ممکن به نظر می رسد. ذکر کنید. مبارک اینجاست. اما با توجه به تأکید اهل بیت علیهم السلام و نیز علما و فقیهان و پرهیز از ذکر نام شریف امام زمان (عج)، بهتر است از این کار خودداری شود; حتی در دوران معاصر نیز مشاهده می شود که ذکر نام خاص امام زمان (عج) به صورت علنی صورت نمی گیرد و این موضوع به نوعی در بین علما و شیعیان تبدیل شده است.
علی اکبر توحیدیان، پژوهشگر قرآنی و دکتری علوم قرآن و حدیث نیز درباره حدیث منقول از امام هادی (علیه السلام) گفت: این حدیث به دوران ابهام کوچکی اشاره دارد که راهی برای شناسایی پیامبر وجود داشت که خطری برای آن بود. زندگی او؛ اما اکنون که در غیاب غول هستیم و حضرتش در دسترس دشمنان نیست، دیگر موضوعیت و کاربرد ندارد. البته برخی معتقدند بهتر است برای احتیاط به نص حدیث احترام گذاشته و به مفاد آن ادامه دهند.
طاهره دوست، استاد گروه و دانشگاه تصریح کرد: علت تحریم نام حضرت مهدی (عج) به نام محمد، خفقان شدید در دوران حکومت عباسی بوده است. در زمان حکومت بنی عباس با اهل بیت علیهم السلام عداوت و دشمنی بسیار بود و چنان که می دانیم از زمان امام باقر و امام صادق علیه السلام تا امام حسن عسکری علیه السلام. اهل بیت (ع) مورد آزار و اهانت شدید حاکمان ملعون عباسی قرار گرفتند.
وی افزود: برای حفظ جان امام زمان(عج) و عدم شناسایی توسط دشمنان، اهل بیت(ع) در آن زمان دستور دادند که حضرت مهدی(عج) را به نام محمد نخوانند. و از این طریق جان او را حفظ می کرد. اما به گفته علما در زمان ما دیگر نیازی به این کار نیست و حفظ تقیه در آن زمان مقرر شده است و در این مدت علمای شیعه و عامه احادیثی نقل کرده اند که در آن نام حضرت مهدی (عج) آمده است. به عنوان «محمد».
حجت الاسلام والمسلمین مهدی آژه ای، استاد دانشگاه و دانشگاه نیز درباره مضمون این حدیث اظهار داشت: مطالعه حدیث معصوم (علیه السلام) امری خاص است; ابتدا نمایشگاه صادر شده از ناحیه معصوم (ع) را بررسی کنید. ثانیاً راوی اول که از نظر اعتقاد، اعتماد یا اطمینان اولین راوی روایت است. ثالثاً به سلسله راویان، یعنی نفر دومی که از راوی اول روایت می کند، توجه شود و این موضوع در علمیه «رجال» مطرح شده است; احادیث و احادیث نیز در دانشنامه درایه به صورت متنی بررسی می شود; آیا این بدان معناست که متن حدیث مربوط به سخنان معصوم (علیه السلام) است یا غیر معتبر است؟
وی ادامه داد: نکته مهم در فهم روایت، یکی برای امام (علیه السلام) شرط زمانی است. ثانیاً، جایگاه سؤال کننده نیز در فهم احادیث تأثیر دارد; اما در مورد روایات و احادیث مربوط به امام، شرایط سخت مبارزه، ظلم و ستم سخت عصر عباسی بر شیعیان و پیشوایان شیعه، مبارزه مکتبی ائمه اطهار(ع) و سازمان ها یا شبکه های مخفی امام(ره). وکلا خواستار این بودند که اسرار جنبش از چشم ماموران مخفی بماند. سیستم فاسد جبار باید پنهان بماند.
این استاد دانشگاه در پایان گفت: اولین نکته برای درک روایت این است که استفاده از نام خاص امام زمان (عج) به عنوان «محمد» حرام است تا رهبر نهضت بتواند کار رهبری را به دور از آن انجام دهد. چشم جاسوسان دشمن . نکته دوم این است که در دوران غیبت امام، شیعیان نباید به دنبال رهبر باشند، بلکه باید به وکلای امام مراجعه کنند که امروز شبکه عمومی امام، فقهای عظام و مراجع تقلید بسیار مهم است. راه بر مدعیان دروغین مهدویت بسته شود و شیعیان فریب نخورند.