چرا ارتش آمریکا برای یک جنگ بزرگ در آینده نزدیک آماده نیست؟

کمیسیونی که وظیفه بررسی چشم انداز امنیت ملی آمریکا را بر عهده دارد به این نتیجه رسیده است که ایالات متحده آمادگی جنگیدن و پیروزی در یک جنگ بزرگ را ندارد. کمیسیون استراتژی دفاع ملی دریافته است که ایالات متحده به عنوان یک کل برای درگیری در آینده آماده نیست.

بر اساس گزارش روزیاتو، تعداد نیروهای مسلح این کشور برای پیروزی در یک جنگ بزرگ ناکافی است و هزینه های دفاعی آن نیز نامتناسب است. این کمیسیون هشدار می دهد که خطر برای ایالات متحده به حدی است که به مراتب بدتر از کل جنگ سرد است، زیرا قدرت جمعی رقبایی مانند چین، روسیه، ایران و کره شمالی افزایش می یابد.

جهان به سرعت در حال تغییر است – به سمت بدتر

در سال 2022، پنتاگون استراتژی دفاع ملی را منتشر کرد، سندی که چگونگی مقابله با تهدیدات فزاینده علیه منافع حیاتی امنیت ملی ایالات متحده و یک سیستم بین المللی باثبات و باز را توضیح می دهد. این استراتژی به تهدیدهای چین و روسیه – و همچنین ایران، کره شمالی و گروه‌های شبه‌نظامی اصلی ضد غربی – و نحوه برنامه‌ریزی وزارت دفاع برای مقابله با آنها می‌پردازد.

این استراتژی که اندکی پس از تهاجم روسیه به اوکراین منتشر شد، هشدار می دهد که “تجارت طبق معمول در حال حاضر در این وزارتخانه قابل قبول نیست.”

کنگره کمیسیونی را موظف کرده است که بر روی این استراتژی تمرکز کند و در مورد نحوه عملکرد (یا نه) آن در دنیای واقعی گزارش دهد. نتیجه گیری آنها: تنها دو سال بعد، این استراتژی از رویدادهای واقعی عقب مانده است و این تهدید بزرگترین تهدید از زمان جنگ جهانی دوم است.

این گزارش هشدار مهمی است زیرا جنگ جهانی دوم با جنگ سرد 40 ساله و بن بست هسته ای بین ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی همراه شد. کمیسیون بر این باور است که دورانی که ما در آن زندگی می‌کنیم حتی خطرناک‌تر از دوران جنگ سرد است، زمانی که احتمال وقوع یک جنگ بزرگ – یا حتی در چندین بخش از جهان یا جهان – بسیار واقعی شده است.

این گزارش به قدرت نظامی رو به رشد چین، تهاجم غیرقانونی روسیه به اوکراین و تمایل هر دو کشور برای ارعاب و قلدری همسایگان خود در حالی که به دنبال گسترش سرزمینی هستند، اشاره می کند. این گزارش به دوستی “سازش ناپذیر” خودخوانده بین دو کشور اشاره کرد که شامل حمایت چین از جنگ روسیه در اوکراین است. این گزارش کنگره همچنین هشدار می دهد که روابط رو به رشد بین دو قدرت (به همراه ایران و کره شمالی) خطر تبدیل جنگ با یک کشور به جنگ با دو یا چند کشور را دارد که منجر به درگیری در مقیاس جهانی می شود. .

استراتژی «برنده، نگه دار، برنده» دیگر مؤثر نیست

در طول جنگ سرد، ارتش ایالات متحده از نظر تعداد و اندازه طراحی شده بود تا از جنگ با اتحاد جماهیر شوروی جلوگیری کند و در صورت لزوم پیروز شود. پایان جنگ سرد در سال 1991 همچنین به معنای پایان اتحاد جماهیر شوروی و قدرت نظامی آن بود و ارتش ایالات متحده به دو جنگ کوچکتر به طور همزمان علیه قدرت های کوچکتر مانند کره شمالی و ایران کاهش یافت.

این استراتژی بعداً به یک طرح «برد-نگه‌دار-برد» تقلیل یافت، که در آن ایالات متحده انتظار داشت همزمان با دو قدرت کوچک‌تر بجنگد، اما با حفظ خط مقدم یک قدرت تا زمانی که دیگری را شکست داد، این طرح کمابیش ادامه یافت تا به امروز

مشکل این طرح، به گفته کمیسیون ویژه کنگره، همکاری های قابل پیش بینی چین، روسیه، کره شمالی و ایران است. این گزارش به بودجه دفاعی چین 711 میلیارد دلار در سال (نزدیک به بودجه ایالات متحده)، قدرت رو به رشد ارتش آزادیبخش خلق چین و زرادخانه هسته ای رو به رشد چین اشاره می کند.

روسیه در اوکراین درگیر است، اما این جنگ نشان دهنده نیات خصمانه کرملین نسبت به کشورهای همسایه از جمله اعضای ناتو است. کره شمالی از زمان برنامه دو جنگی ایالات متحده هسته ای شده است، ایران یک قدرت نظامی حیاتی در خاورمیانه است که باعث خشم ایالات متحده و برخی از متحدانش شده است و هم کره شمالی و هم ایران از نظر نظامی به روسیه نزدیک شده اند.

به عبارت دیگر، ایالات متحده ممکن است در آینده با یک جنگ قدرت بزرگ یا حتی درگیری با هر چهار قدرت فوق روبرو شود. ارتش ایالات متحده برای جنگیدن و پیروزی در درگیری با قدرت های بزرگتر کوچکتر از آن است. نیروهای مسلح کشور – از جمله تعداد نیروها، بودجه کلی دفاعی و سطح تجهیزات – همگام با تهدیدها نبوده اند.

ارتش بزرگتر و قدرتمندتر

نیروی دریایی ایالات متحده امروزه دارای 297 کشتی است که آن را (از نظر تعداد کشتی) کوچکتر از نیروی دریایی ارتش آزادیبخش خلق می کند. در این گزارش آمده است که نیروی دریایی آمریکا قصد دارد ناوگانی متشکل از 377 کشتی در خدمت داشته باشد، اما این امر تا سال 2045 محقق نخواهد شد.

اگر به هشدار کارگروه کنگره توجه شود، شاهد افزایش سریع تعداد ناوهای نیروی دریایی ایالات متحده خواهیم بود که در حالت ایده آل شامل دو ناو هواپیمابر جدید است که تعداد کل ناوهای هواپیمابر ایالات متحده را به 13 می رساند.

افزایش تولید زیردریایی به سه زیردریایی در سال، 30 زیردریایی جدید را در طول ده سال به نیروی دریایی ایالات متحده اضافه می کند، در حالی که سه ناوشکن اضافی در سال می تواند به کاهش بازنشستگی رزمناوهای تعادلی Ticonderoga کمک کند. نیروی دریایی ایالات متحده همچنین می‌تواند تقویت‌کننده‌های آبی خاکی، به ویژه برای جبران از دست دادن ناو USS Bonhomme Richard در سال 2020 و حداقل 30 ناوچه جدید کلاس Constellation، مستقر کند.

در صورت وقوع یک جنگ بزرگ، نیروی هوایی ایالات متحده با وظیفه دلهره آور دستیابی به برتری هوایی روبرو می شود و همزمان نیروهای نظامی دشمن، قابلیت های تولید صنعتی و دسترسی آن به اقتصاد جهانی را نابود می کند. جنگنده نسل بعدی Air Dominion (NGAD) که برای جایگزینی F-22 Raptor طراحی شده است، احتمالاً در تعداد بیشتری از نسبت جایگزینی 1:1 نیروی هوایی ساخته می شود.

این نیرو همچنین از دوبرابر تعداد بمب افکن های B برای بدترین سناریو تشکیل شده است که در آن باید به طور همزمان ماموریت های متعارف را علیه روسیه و چین انجام دهد و در عین حال تعدادی بمب افکن را برای عملیات بازدارندگی هسته ای حفظ کند. به 21 مهاجم (200 هواپیما) نیاز دارد. در مجموع). در نهایت، نیروی هوایی ایالات متحده باید هواپیمای سوخت‌گیری رادارگریز این سرویس، KC-Z را برای پشتیبانی از هواپیماهای دوست در مناطق مورد مناقشه توسعه دهد.

ارتش ایالات متحده کم کارآمدترین شاخه نظامی در آسیا و اقیانوسیه است، جایی که ممکن است جنگ با چین آغاز شود. نیروهای مکانیزه بزرگ، مجهز به تانک ها و خودروهای جنگی پیاده نظام، فرصت های کمی برای جنگیدن در فضایی که عمدتاً از اقیانوس های وسیع تشکیل شده است، پیدا می کنند.

با این حال، سامانه‌های دفاع هوایی و موشکی این سرویس – مانند سامانه‌های دفاعی منطقه‌ای پاتریوت و تاد – و سامانه جدید سلاح‌های مافوق صوت دوربرد (LRHW) می‌توانند یک حباب محافظ برای همه شاخه‌ها از زمین فراهم کنند و به اهدافی سریع و از نظر استراتژیک حساس برسند. در برد 2900 کیلومتر

گزارش کارگروه کنگره به طور غیرمنتظره ای برای آمریکایی ها ترسناک است – به خصوص که توسط یک تیم دو حزبی متشکل از دموکرات ها و جمهوری خواهان نوشته شده است. آیا ایالات متحده ناآگاهانه وارد جنگ جهانی سوم می شود؟ شاید نه، اما این گزارش نشان می دهد که ایالات متحده در واکنش به روند تروریسم جهانی که در 11 سپتامبر به اوج خود رسید، کند بوده است.

یک جنگ جهانی که احتمالاً شامل استفاده از تسلیحات هسته‌ای می‌شود، بسیار بدتر از آن چیزی است که پیش‌بینی می‌شد، نمی‌توان پیش‌بینی کرد که چه اتفاقاتی برای یک آمریکایی معمولی رخ می‌دهد – اگر آنها آنقدر خوش شانس بودند که زنده بمانند و پایان را ببینند. برای دیدن