به گزارش آنلاین، کشتی تایتانیک در 15 آوریل 1912 (26 آوریل) غرق شد. فروردین 1291) در ساحل نیوفاندلند یکی این یکی از دردناک ترین بلایای دریایی در تاریخ است که بیش از 1500 مسافر و خدمه آن را کشته است.
بیش از یک قرن از بحث تایتانیک و انجام تحقیقات می گذرد. با این حال، بقایای مسافران آن هرگز در محلی که کشتی غرق شد، یافت نشد. این موضوع به حدس و گمان و کنجکاوی دامن زده است. اما علم توضیح خوبی برای این موضوع ارائه می دهد.
به گزارش ایرنا، لاشه کشتی تایتانیک در حدود 370 مایلی (600 کیلومتری) جنوب شرقی نیوفاندلند (جزیره بزرگی در کانادا در نزدیکی ساحل شرقی آمریکای شمالی) در عمق 12500 فوتی (3.81 کیلومتری) کشف شد. این کشف در سال 1985 توسط محقق دریایی Dr. رابرت بالارد از فناوری پیشرفته آن زمان، از جمله وسیله نقلیه از راه دور آرگو، برای یافتن مکان هدایت و استفاده کرد.
تیم اعزامی اقلامی مانند کفش، لباس و وسایل شخصی پیدا کردند، اما هیچ اثری از بقایای انسانی وجود نداشت. توضیح علمی برای این مشکل چیست؟
نبود بقایای اجساد مسافران تایتانیک چندین دلیل اساسی دارد: – جریان های اقیانوسی: جریان های قوی اقیانوس اطلس شمالی احتمالا اجساد بسیاری را در ساعات و روزهای پس از غرق شدن از کشتی دور کرده است. کشتی های نجات، از جمله CS Mackay-Bennett، گزارش دادند که اجساد شناور مایل ها از مختصات تایتانیک را پیدا کرده اند.
– جلیقه نجات و شناور: بسیاری از قربانیان جلیقه نجات به تن داشتند که آنها را برای مدتی شناور نگه داشت. طوفان و امواج به سرعت اجسام شناور را پراکنده کردند و آنهایی که نجات پیدا نکردند به مرور زمان متلاشی یا غرق شدند.
– شرایط شیمیایی و بیولوژیکی لاشه
از سوی دیگر، محل غرق شدن تایتانیک محیطی است که مواد آلی در آن حفظ نمی شود. عوامل متعددی در تخریب بقایای باقی مانده نقش دارند:
عمق تعادل کربنات کلسیم: در اعماق کمتر از 3000 فوت (914.4 متر)، آب دریا با کربنات کلسیم، یک ماده معدنی مهم برای استخوان، اشباع نمی شود. به گفته بالارد، در این شرایط، پس از اینکه لاشخورها بافت نرم را خوردند، «استخوان‌ها» حل می‌شوند و هیچ اثری از خود باقی نمی‌گذارند.
– رفتگران بیولوژیکی: موجودات اعماق دریا، از جمله ماهی، سخت پوستان و باکتری ها، مواد آلی را به سرعت می خورند. حتی در آب‌های عمیق‌تر و سردتر، فرآیند تجزیه توسط این لاشخورها تسریع می‌شود.
۵۸۵۸