چای سبز یا چای سیاه! کدام یک سالم تر است؟

تفاوت اصلی بین چای سبز و سیاه در میزان اکسیداسیون آنها در طول فرآوری نهفته است. اکسیداسیون یک واکنش شیمیایی است که زمانی رخ می دهد که برگ های گیاه در معرض هوا قرار می گیرند و باعث تغییر رنگ و ایجاد طعم های متمایز می شوند.

به گزارش بازتاب آنلاین به نقل از زندگی سبز،، چای سیاه یک فرآیند اکسیداسیون طولانی را پشت سر می گذارد، در حالی که چای سبز به طور ویژه برای جلوگیری از این فرآیند پردازش می شود.

برای تولید چای سیاه، ابتدا برگ های تازه چیده شده را گرد می کنند یا خرد می کنند تا سلول هایشان باز شود و آنزیم هایی آزاد شوند که به شروع فرآیند اکسیداتیو کمک می کند.

پس از این مرحله، برگ‌ها در معرض هوا قرار می‌گیرند تا تغییرات شیمیایی بیشتری داشته باشند. در نتیجه این تغییرات، چای سیاه رنگ قهوه ای تیره و طعم قوی خود را پیدا می کند که اغلب با نت های کارامل یا مالت همراه است.

از طرف دیگر چای سبز برای حفظ خواص اولیه و حفظ طراوت از روش فرآوری کاملا متفاوتی پیروی می کند. برگ‌های چای سبز به‌جای قرار گرفتن در معرض هوا، پس از برداشت به سرعت گرم می‌شوند، معمولاً با سرخ کردن، بخارپز کردن یا برشته کردن.

این فرآیند به طور موثری از اکسیداسیون جلوگیری می کند و در نتیجه رنگ روشن تر و طعم ملایم تری نسبت به چای سیاه ایجاد می کند.

با توجه به علاقه روزافزون به درک مزایای سلامتی چای سبز و سیاه، مطالعات مختلفی بر روی این نوشیدنی ها انجام شده است. مطالعات نشان داده اند که هر دو چای دارای خواص آنتی اکسیدانی مختلفی هستند که می توانند به محافظت از بدن در برابر رادیکال های آزاد و کاهش التهاب کمک کنند.

با این حال، توجه به این نکته مهم است که ترکیبات زیست فعال خاص مسئول این فواید ممکن است بین دو نوع چای متفاوت باشد. چای سبز حاوی سطوح بالاتری از اپی گالوکاتچین گالات (EGCG)، یک آنتی اکسیدان قوی با اثرات ضد سرطانی بالقوه است، در حالی که چای سیاه سرشار از تیافلاوین و تآروبیگین است که ممکن است به بهبود سلامت قلب کمک کند.

فواید رایج چای سبز و سیاه

اگرچه چای سبز و سیاه متفاوت هستند، اما ممکن است برخی از مزایای سلامتی مشابهی داشته باشند.

1. می توانند از قلب شما محافظت کنند

چای سبز و سیاه فواید بسیاری برای سلامتی، به ویژه محافظت از قلب دارند. هر دو نوع چای منابع غنی از آنتی اکسیدان ها، به ویژه پلی فنول ها، از جمله اپی گالوکاتچین-3-گالات (EGCG) که در چای سبز فراوان است و فلاونوئیدهایی مانند تافلاوین که در چای سیاه یافت می شود، هستند.

اعتقاد بر این است که فلاونوئیدهای موجود در این چای ها مسئول اثر محافظتی خود بر سلامت قلب و عروق هستند. یک مطالعه حیوانی نشان داد که چای سبز و سیاه هر دو اثرات مشابهی در جلوگیری از تشکیل پلاک در عروق خونی تا 68 درصد در بالاترین دوز و همچنین کاهش سطح کلسترول LDL (بد) و تری گلیسیرید دارند.

علاوه بر این، دو بررسی که مطالعات مختلف را ارزیابی کردند، نشان دادند که نوشیدن چای سبز و سیاه ممکن است فشار خون را کاهش دهد.

مصرف چای سبز، به ویژه 1 تا 3 فنجان در روز، در مقایسه با افرادی که کمتر از یک فنجان در روز می نوشند، با 19 درصد کمتر خطر حمله قلبی و 36 درصد کمتر خطر سکته مغزی مرتبط است. به طور مشابه، نوشیدن حداقل سه فنجان چای سیاه ممکن است خطر بیماری قلبی را تا 11 درصد کاهش دهد.

در نتیجه، هم چای سبز و هم چای سیاه حاوی آنتی اکسیدان های قوی هستند که می توانند به طور قابل توجهی به محافظت از سلامت قلب و عروق شما کمک کنند.

با گنجاندن این نوشیدنی ها در برنامه روزانه خود، می توانید از مزایای بالقوه ای مانند کاهش فشار خون، کاهش سطح کلسترول LDL و کاهش خطر حمله قلبی یا سکته بهره مند شوید.

2. می توانند عملکردهای مغز را تقویت کنند

چای سبز و سیاه هر دو حاوی کافئین هستند که با مسدود کردن آدنوزین، یک انتقال دهنده عصبی بازدارنده، سیستم عصبی را تحریک می کند. این منجر به افزایش هوشیاری، بهبود خلق و خو، افزایش هوشیاری، زمان واکنش و یادآوری کوتاه مدت می شود.

با این حال، چای سبز محتوای کافئین کمتری نسبت به چای سیاه دارد. حدود 35 میلی گرم در هر فنجان (230 میلی لیتر)، در مقایسه با 39 تا 109 میلی گرم برای همان وعده چای سیاه.

علاوه بر این، چای سبز و سیاه هر دو حاوی L-theanine هستند، اسید آمینه ای که در قهوه یافت نمی شود. L-theanine از سد خونی مغزی عبور می کند و باعث آزاد شدن گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) می شود، یک انتقال دهنده عصبی که باعث ایجاد حالتی آرام اما هوشیار می شود.

همچنین باعث ترشح هورمون های تقویت کننده خلق و خو مانند دوپامین و سروتونین می شود.

اعتقاد بر این است که L-theanine اثرات کافئین را متعادل می کند. همانطور که در مطالعه ای نشان داده شده است که در آن افرادی که هم L-theanine و هم کافئین مصرف می کنند، در مقایسه با زمانی که هر کدام به تنهایی استفاده می شد، توجه بهتری نشان دادند، وقتی با هم مصرف شوند، می توانند اثر هم افزایی ایجاد کنند.

به طور کلی، چای سبز و سیاه جایگزین های خوبی برای کسانی هستند که می خواهند خلق و خوی خود را بدون ناراحتی های ناشی از مصرف قهوه بهبود بخشند.

چای سبز سرشار از آنتی اکسیدان قوی EGCG است

چای سبز منبع قابل توجهی از اپی گالوکاتچین-3-گالات (EGCG)، یک آنتی اکسیدان قوی است که به طور گسترده برای مزایای سلامتی بالقوه آن مورد مطالعه قرار گرفته است.

چای سبز حاوی EGCG و همچنین سایر پلی فنول ها مانند کاتچین و اسید گالیک است. با این حال، EGCG قوی ترین این ترکیبات در نظر گرفته می شود و احتمالاً مسئول بسیاری از مزایای سلامتی منتسب به چای سبز است.

در اینجا لیستی از فواید احتمالی EGCG در چای سبز آمده است:

سرطان: تعدادی از مطالعات آزمایشگاهی نشان داده اند که EGCG می تواند از تکثیر سلول های سرطانی جلوگیری کرده و باعث آپوپتوز یا مرگ برنامه ریزی شده سلولی در این سلول ها شود. این باعث شد تا محققان بررسی کنند که آیا EGCG می تواند یک درمان موثر برای انواع مختلف سرطان باشد.

بیماری آلزایمر: EGCG همچنین ممکن است اثر محافظتی بر سلامت مغز داشته باشد. برخی از مطالعات نشان می دهد که این ترکیب ممکن است اثرات مضر پلاک های آمیلوئیدی را که در مغز بیماران آلزایمر تجمع می یابد، کاهش دهد.

ضد خستگی: نشان داده شده است که EGCG دارای مزایای ضد خستگی است. مطالعه‌ای روی موش‌ها نشان داد کسانی که نوشیدنی حاوی EGCG می‌نوشیدند در مقایسه با گروه کنترل می‌توانستند برای مدت طولانی‌تری بدون خستگی شنا کنند.

محافظت از کبد: اثرات بالقوه محافظ کبدی چای سبز نیز بررسی شده است. مطالعات نشان داده‌اند که EGCG می‌تواند رشد کبد چرب را در موش‌هایی که از رژیم غذایی پرچرب تغذیه می‌کنند، کاهش دهد. این نشان دهنده مزایای احتمالی برای افراد در معرض خطر ابتلا به این بیماری است.

ضد میکروبی: EGCG ممکن است خواص ضد میکروبی نیز از خود نشان دهد. مشخص شده است که این آنتی اکسیدان به طور بالقوه انتقال برخی از ویروس ها را با آسیب رساندن به دیواره سلولی باکتری کاهش می دهد.

آرام بخش: می تواند با گیرنده های مغز شما تعامل داشته باشد و اثر آرام بخشی بر بدن شما ایجاد کند.

اگرچه بیشتر تحقیقات در مورد EGCG با استفاده از مدل‌های آزمایشگاهی یا حیوانی انجام شده است، این یافته‌ها شواهد حکایتی طولانی‌مدتی از فواید سلامتی مصرف چای سبز را تایید می‌کنند.

همانطور که تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام می شود، تعیین اینکه آیا این مزایای بالقوه را می توان در مطالعات انسانی تکرار کرد و چگونه ممکن است به رفاه کلی کمک کند، مهم خواهد بود.

چای سیاه حاوی تیافلاوین های مفید است

تیافلاوین ها گروه منحصر به فردی از ترکیبات پلی فنلی هستند که فقط در چای سیاه یافت می شوند و 3 تا 6 درصد از کل پلی فنول های این نوع چای را تشکیل می دهند.

این فلاونوئیدها در طی فرآیند اکسیداسیون درگیر در تهیه چای سیاه تولید می شوند. تیافلاوین ها دارای خواص آنتی اکسیدانی قوی هستند که به انواع مزایای بالقوه سلامت کمک می کند.

یکی از این مزایا توانایی آنها در محافظت از سلول های چربی در برابر آسیب رادیکال های آزاد است که می تواند منجر به تجزیه سلولی و بیماری شود. توفلاوین ها همچنین ممکن است از تولید آنتی اکسیدان طبیعی بدن حمایت کرده و سلامت کلی را بهبود بخشند.

همچنین مشخص شده است که این ترکیبات از قلب و عروق خونی محافظت می کنند. یک مطالعه حیوانی نشان داده است که تیافلاوین ها ممکن است خطر تشکیل پلاک در رگ های خونی را با کاهش التهاب و افزایش دسترسی به اکسید نیتریک کاهش دهند.

اکسید نیتریک نقش مهمی در کمک به گشاد شدن عروق خونی دارد که می تواند به سلامت قلب و عروق کمک کند.

علاوه بر این، تافلاوین ها به طور موثر سطح کلسترول و قند خون را کاهش می دهند. آنها حتی ممکن است تجزیه چربی ها را تحریک کنند و آنها را به یک کمک بالقوه در مدیریت چاقی تبدیل کنند.

در مقایسه با سایر پلی فنول های موجود در چای سبز، تافلاوین ها دارای ظرفیت آنتی اکسیدانی مشابهی هستند که نشان دهنده اهمیت آنها به عنوان ترکیبات زیست فعال با فواید سلامتی امیدوارکننده است.

آیا باید چای سبز بنوشید یا چای سیاه؟

مصرف چای سبز و سیاه به طور گسترده به دلیل مزایای بالقوه سلامتی آن، به ویژه در رابطه با عملکرد عروق خونی و خواص آنتی اکسیدانی مورد مطالعه قرار گرفته است.

در حالی که این دو نوع چای از برخی جنبه ها مشابه هستند، اما از نظر ترکیب پلی فنل نیز با هم تفاوت دارند. علیرغم این تفاوت ها، تحقیقات نشان می دهد که چای سبز و چای سیاه ممکن است فواید قابل مقایسه ای برای سلامت قلب و عروق داشته باشند.

در مورد آنتی اکسیدان ها، بیشتر مطالعات نشان می دهد که چای سبز خواص قوی تری نسبت به چای سیاه دارد. با این حال، یک مطالعه خاص تفاوت قابل توجهی در ظرفیت آنتی اکسیدانی این دو چای نشان نداد.

توجه به این نکته مهم است که هر دو نوع چای حاوی کافئین هستند و چای سیاه معمولاً سطوح بالاتری دارد. اما چای سبز حاوی L-theanine بیشتری است، اسید آمینه ای که می تواند اثرات کافئین را خنثی کند و احساس آرامش را افزایش دهد.

برای افرادی که به کافئین حساس هستند، چای سبز به دلیل محتوای کلی کافئین پایین آن ممکن است انتخاب بهتری باشد. با این حال، برای کسانی که به دنبال تقویت ملایم تری نسبت به قهوه هستند، چای سیاه ممکن است جایگزین باشد.

مهم است به خاطر داشته باشید که چای سبز و سیاه هر دو حاوی تانن هستند که می توانند جذب برخی از مواد معدنی را مهار کنند. در نتیجه، ممکن است مصرف این نوع چای بین وعده های غذایی برای به حداکثر رساندن فواید سلامتی آن مفید باشد.

کلام پایانی

چای سبز و سیاه دو نوع چای محبوب هستند که فواید بی شماری برای سلامت قلب و مغز دارند. علیرغم برخی تفاوت ها در ترکیب آنها، هر دو آنتی اکسیدان هایی ارائه می کنند که به محافظت از بدن در برابر آسیب رادیکال های آزاد کمک می کند. اگرچه چای سبز به داشتن آنتی اکسیدان های قوی تری نسبت به چای سیاه، مانند اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) شناخته شده است، اما فواید کلی سلامتی این دو چای کاملاً مشابه است.

چای سبز و سیاه هر دو حاوی کافئین و ال تیانین هستند که علاوه بر خواص آنتی اکسیدانی خود، به طیف وسیعی از اثرات بر فیزیولوژی انسان کمک می کنند. در حالی که کافئین برای اثر محرک خود شناخته شده است، L-theanine بدون ایجاد خواب آلودگی، احساس آرامش و آرامش را ایجاد می کند. این ترکیب منحصربه‌فرد تعادل بهینه‌ای بین هوشیاری ذهنی و آرامش ایجاد می‌کند و چای سبز و چای سیاه را در بین افرادی که به دنبال بهبود عملکرد شناختی و رفاه کلی خود هستند محبوب می‌کند.

اگرچه برخی از مطالعات نشان می دهد که چای سبز ممکن است به دلیل غلظت بالای EGCG و سایر آنتی اکسیدان ها، مزایای سلامتی کمی قوی تری نسبت به چای سیاه داشته باشد، شواهد نشان می دهد که یک نوع بر دیگری برتری ندارد. به طور کلی، هم چای سبز و هم چای سیاه مکمل های عالی برای یک رژیم غذایی سالم هستند که فواید بالقوه زیادی برای سلامت قلب و عروق و شناختی دارند.