صدف فاطمی فیلم «گدایان تهران» ساخته محمدعلی فردین اولین بار در 31 آذر 1345 در ده سینما در تهران و شهرستان ها به نمایش درآمد. بازیگران این فیلم در چند دقیقه ابتدایی تیتراژ آنقدر تاثیرگذار بودند که بینندگان را وادار به نشستن روی صندلی‌های خود کرد. محمدعلی فردین، گوگوش، رضا بیک ایمانوردی، شهلا ریاحی، تقی ظهوری، همایون، پوران، جمیلا و… ناظر گویندگی این فیلم سینمایی چنگیز جلیلوند و صداپیشگان همگی حرفه ای هستند. این فیلم داستانی دراماتیک و اجتماعی دارد که با پیچ و خم هایش مخاطب را به خود جذب می کند. بازی های روان، ساده و معمولی. سکانس های خاطره انگیز وقتی فیلم شروع میشه به سکانس آخر برید…
سیلویا پلات در خاطرات خود در نامه ای به ادی کوهن می نویسد: “من باید کارهایی را انجام دهم. می خواهم قبل از اینکه خیلی دیر شود… و چقدر این عبارت آشناست. قبل از اینکه خیلی دیر شود بسیاری از ما می خواهیم کارهای زیادی انجام دهیم. قبل از اینکه خیلی دیر شود همیشه وقتی به پایان می رسد که فکر می کنیم وقت داریم و زمان زیادی برای رفتن به فهرست فیلم ها، سریال ها و کتاب ها برای خواندن نداریم؛ قبل از اینکه خیلی دیر شود
فیلم‌های قدیمی یا شاید فیلم‌های فارسی از آن دسته چیزهایی هستند که خیلی‌ها دوست دارند تا دیر نشده ببینند. نمی‌دانم این جادوی محمدعلی فردین است که هر فیلمی که به نوعی به او مربوط می‌شود در رده‌های پرمورد قرار می‌گیرد یا واقعاً همزمان تصمیماتی گرفته که او را از بقیه متمایز می‌کند. . هر چه که باشد، کارهای محمدعلی فردین، چه کارهایی که او اجرا کرد و چه کارهای دیگری که در آن ها هنرپیشه بود، در میان آثار بسیاری است. در این میان تعداد فیلم هایی که زیاد دیده نشده اند، یعنی در زمان خود فیلم های مطلوب و قابل قبولی بوده اند، اما مثل خیلی های دیگر محبوبیتی پیدا نکرده اند. یکی شان «گدایان تهران» به کارگردانی محمدعلی فردین و تهیه کنندگی محمد کریم ارباب. این فیلم برگرفته از فیلم «معجزه یه عالمه» ساخته فرانک کپراس است که در ایران با نام معجزه سیب نیز شناخته می شود.
داستان فیلم داستان زندگی گل فروش پیری است که دخترش را از کودکی برای تحصیل به شهری دیگر فرستاده و همیشه وانمود می کند که دختر از خانواده ای مرفه و ثروتمند است. یک روز دختر به او اطلاع می دهد که قصد دارد به همراه نامزدش که از خانواده ای ثروتمند است به تهران سفر کند. نمایش از اینجا شروع می شود. یک زن باید تمام تلاش خود را بکند تا آبروی او و دخترش و تاریخی که خلق کرده زمین نخورد و از بین نرود. موضوع این است که همه دوستان و آشنایان به کمک همسایه ها، احترام به پیرزن فراخوانده می شوند. با همه فراز و نشیب ها، در نهایت همه چیز درست می شود و همه چیز سر جای خودش قرار می گیرد. تا اینجا به اواسط داستان رسیده ایم و مخاطب نفس راحتی می کشد که بالاخره آبروی پیرزن حفظ شده و همه چیز آن طور که باید پیش رفته است. اما داستان ها همیشه چیزی دارند که فرد را ادامه می دهد. یک سرنخ تصادفی یک داستان چیزی که عموم را جذب می کند. ماجرای «گدایان تهران» هم همین طور است. درست زمانی که مخاطب فکر می کند همه چیز خوب است، کارگردان ورق را برمی گرداند. اتفاقات به گونه ای است که ماه پشت ابر نمی ماند. واقعیت روی دایره می ریزد. فراز و نشیب های جدیدی آغاز می شود و داستان وارد پیچ و خم های دیگری می شود.
«گدایان تهران» قطعا فیلم کاملی نیست. علیرغم داستان خوب، به گفته بسیاری از مردم، خروجی به درستی کار نمی کرد. بازی ها روان هستند، اما انتقادات زیادی وجود دارد. این که داستان یک نفر را درگیر نمی کند و با تمام شدن فیلم، نقطه پایانی را نیز در ذهن مخاطب به جا می گذارد. یعنی با آن شخص نمی ماند و ذهنش را با خود نمی برد تا اینکه بعد از چند روز یا شاید بعداً مثلاً به یاد شخص بیفتد. اما اگر کسی این طور تجربی به مسائل نگاه کند و آرشیو فیلم‌های قدیمی ایرانی را که در زمان خودش و با توجه به ویژگی‌های سینمای آن زمان ساخته شده و ستاره‌های زیادی در آن جمع شده‌اند، بخواهد، «گدایان تهران» یکی مال آن هاست. وقتی تمام شود، تماشاگران احتمالاً نفس راحتی می کشند که قبل از اینکه خیلی دیر شود یک کار دیگر انجام داده اند.
نیمکت: قسمت بیست و یکم | فیلم: گدایان تهران | کارگردان: محمدعلی فردین نویسنده: حسن صیامیتهيه كننده: محمد کریم ارباب بازیگران: محمدعلی فردین، گوگوش، رضا بیک ایمانوردی، شهلا ریاحی، تقی ظهوری، همایون، پوران، جمیلا و…ناظر گویندگان: چنگیز خلیلوندصبح دی ب: 3.8 از 10