به گزارش بازتاب آنلاین آنلاین باشگاه خبرنگاران جوان؛ علی محسنی – علی محمدی پژوهشگر حوزه ارتباطات به نقد و بررسی سریال غریبه پخش شده از شبکه یک سیما پرداخت.
در پاسخ به این سوال که چه چیزی توجه او را به این سریال جلب کرد، پاسخ داد: من به عنوان یک محقق در حوزه ارتباطات، همیشه به روایت های سریال توجه ویژه ای دارم ساختار روایی این سریال از ابتدا مرا مجذوب خود کرد. سریال Stranger به دلیل محتوای پیچیده اش در مجموع قابل تامل بوده است.
علی محمدی درباره تحلیل محتوای این سریال گفت:یکی از نکات مثبت این سریال تلاش برای پرداختن به موضوع مهم مدیریت شبکه های فساد مواد مخدر در کشور بود. این تلاش برای نشان دادن اینکه چگونه یک زن می تواند بر مدیریت خود تأثیر بگذارد قابل توجه بود. با این حال، یکی از مشکلات اساسی سریال به روایت های جزئی برمی گردیم. پرداختن بیش از حد به گذشته شخصیت ها و داستان ها، مانند رابطه کارآگاه با والدین جدیدش یا دلایل فرار او، از روایت اصلی می کاهد و تمرکز مخاطب را از موضوع اصلی منحرف می کند.
جزئیات جدید سریال عاشقانه پژمان بازغی، حمید گودرزی و…
وی در ادامه افزود: انتظار داریم اینگونه سریال ها شخصیت مثبت داستان را به گونه ای طراحی کنند که بیننده بتواند با آن همذات پنداری کند یک فرد مثبت است این تلاش به دلیل پرداخت ناقص و نامعتبر با شکست مواجه شد نبود و ذهن مخاطب به راحتی نمی توانست این روایت ها را بپذیرد.
علی محمدی به شخصیت پردازی این سریال نیز اشاره کرد و گفت: به تصویر کشیدن شخصیت ها به ویژه شخصیت هایی مانند گودرزی با بازی پژمان بازغی و مدیر شبکه فساد مواد مخدر در برخی قسمت ها موفق بود اما همچنان ضعف هایی در روایت وجود داشت. و تاریخچه این شخصیت ها را به تصویر می کشد که می تواند اعتبار آنها را تقویت کند.
این پژوهشگر ارتباطات در ادامه تاکید کرد: سریال غریبه علیرغم تلاش های قابل تحسین برای پرداختن به یک موضوع مهم و اجتماعی به دلیل کمبودهای روایی آن چنان که باید و شاید نمی تواند پیام خود را به مخاطبان منتقل کند.
علی محمدی پژوهشگر حوزه ارتباطات در نقد سریال غریبه از شبکه یک سیما به ضعف های روایت و شخصیت پردازی اشاره کرد.
او گفت:یکی یکی از چالش های سریال Stranger این بود که روایت به خوبی انجام نشده بود. حتی وقتی بازیگری مثل پژمان بازغی کارش را به خوبی انجام می دهد، باز هم بازی ناقص این شخصیت نمی تواند مخاطب را به طور کامل درگیر کند. شخصیت کارآگاه که با وجود پتانسیل بالایی که داشت، استاد دانشگاه هم بود، نتوانست اقتدار و اعتبار لازم را در هر دو نقش از خود نشان دهد. ما فرض می کنیم که شخصیتی که در قالب یک استاد دانشگاه ساخته شده است، ادبیات و احترام مناسب با آن موقعیت را دارد. از سوی دیگر، یک کارآگاه باید دارای ویژگی های خاصی از جمله تنش و درگیری باشد. این دو جایگاه ممکن است با هم تداخل داشته باشند، اما کارگردان کار خوبی در هماهنگی این موضوع انجام نداده است.
علی محمدی در ادامه به رابطه شخصیت ها اشاره کرد و گفت: برای مثال رابطه شخصیت زن با اسماعیل محرابی که نقش استاد دانشگاه را بازی می کرد در ابتدا روند خاصی داشت اما در نهایت متوجه شدیم. ، اینکه در ماجرا جاسوسی بوده و این دو خواهر و برادر از آب در آمده اند. چنین پایانی که ناگهان مخاطب را غافلگیر می کند، بیش از آنکه مخاطب را همراهی کند، گیج می کند. روایت داستان باید به گونه ای طراحی شود که مخاطب بتواند شخصیت ها و پیچش های داستان را قدم به قدم دنبال کند.»
وی افزود: در کنار ضعف روایی، شخصیت های انتخاب شده برای سریال با وجود اینکه بازیگران باتجربه ای بودند، نتوانستند به قوام لازم در داستان کمک کنند در واقع این شخصیت ها نتوانستند بعد لازم را برای گرفتن داشته باشند توجه مخاطب را به هیجان می آورد.
علی محمدی در پاسخ به این سوال که مخاطبان این سریال عمدتاً بزرگسالان بودند، اما به نظر می رسد امروزه در جلب توجه این گروه چندان موفق نبوده است افرادی که گزینه های زیادی در حوزه رسانه دارند به دلیل امکانات زیاد و وجود رسانه های مختلف کمتر جذب این نوع سریال ها می شوند. این نشان می‌دهد که سریال‌های تلویزیونی باید روایت‌های قوی‌تر و جذاب‌تری ارائه کنند که بازتاب نیازهای مخاطبان امروزی و سلیقه‌های متفاوت جوانان باشد.»
این پژوهشگر ارتباطات در خاتمه تاکید کرد: «غریبه» با وجود برخی نکات مثبت سریال، به دلیل ضعف در روایت و شخصیت پردازی نمی تواند مخاطب خود را به خوبی درگیر کند و پیام اصلی داستان تحت الشعاع همین ضعف ها قرار گرفته است.
علی محمدی پژوهشگر ارتباطات در بخش پایانی گفت و گوی خود درباره سریال غریبه به مسائل اجتماعی و جایگاه این سریال در تلویزیون پرداخت.
وی تصریح کرد: پرداختن به مسائل مهم اجتماعی از جمله شناخت تاریخ و معضلات اجتماعی یکی از اهداف ارزشمندی است که سریال هایی مانند غریبه می توانند به آن بپردازند. شناخت ماهیت گروه هایی مانند بهائیت و بررسی جنبه های مخرب آنها اقدام خوبی است، اما این مفاهیم باید به درستی گفته شود و به مخاطب منتقل شود. در غیر این صورت این تلاش ها به نتیجه نمی رسد.»
علی محمدی در ادامه افزود: به نظر من لازم است با کارگردان و تهیه‌کننده سریال گفت‌وگو کنیم تا مشخص شود هدف اصلی آنها از ساخت این سریال چه بوده و مخاطبان «سینما و تلویزیون» چه بوده‌اند اگر بتوانند زنان و جوانان را به عنوان مخاطب اصلی خود جذب کنند موفق خواهند بود.»
این پژوهشگر در مقایسه سریال «غریبا» با دیگر آثار تلویزیونی هم رده، گفت: سریال «غریبا» به موضوع مهمی دست زد و سعی کرد روایتی متفاوت ارائه دهد، اما مشکلات ساختاری و ضعف روایت به وجود آمد در این تلاش ها به نتیجه مطلوب منتهی نشد. اگر سریال می‌خواست بر شخصیت زن به‌عنوان عنصر اصلی داستان تمرکز کند و او را در رهبری شبکه فساد مواد مخدر برجسته کند، باید روایتی دقیق‌تر و جذاب‌تر به مخاطب ارائه می‌کرد.»
وی در پایان تاکید کرد: مشکل اساسی بسیاری از سریال‌های تلویزیونی ما این است که ساختار روایی آنها نمی‌تواند پیام اصلی را به خوبی منتقل کند. شخصیت ها با این حال، این سریال نشان داد که تلویزیون زمانی که توجه بیشتری به مسائل اجتماعی و تاریخی داشته باشد، می‌تواند آثار جذاب‌تر و جذاب‌تری تولید کند.»