عصر ایران؛ پریسا احدیان سومین دوره جشنواره قلم ایران تا شامگاه جمعه 21 دی 1403 در برج آلفا تهران قرار دارد.
در این نشست دو روزه (۲۰ و ۲۱). دی) مجله بخارا و فروشندگان، سازندگان و مجموعه داران قلم (کلکسیونرها)، نویسندگان، خوشنویسان و گرافیست ها حضور دارند و به عبارت دیگر، به دلیل اینکه زمان برگزاری جشنواره تا یک ساعت پس از انتشار به پایان می رسد و مخاطبان پس از آن گزارش را می خوانند. : حضور داشتند.
در سال اول این نمایشگاه که در حوزه هنری برگزار شد، مسابقه روایت و نمایشگاه نقاشی قلم نیز از برنامه های حمایتی بود. اما سال دوم در همان مکان با وقفه به دلیل شیوع ویروس کرونا برگزار شد.
مهدی قائمی، مدیر جشنواره قلم ایران در گفت و گو با خبرنگار عصر ایران درباره سومین دوره جشنواره قلم ایران گفت: به جای نمایشگاه یا حتی جشنواره، بهتر است نام آن را محل اجتماع اهل قلم بگذاریم. کسانی که این کار را انجام می دهند، برای دیدار به اینجا می آیند و در واقع محل ملاقات عاشقان است. «این یک خودکار است. البته، برخی از شرکت‌کنندگان می‌خواهند میزبانی فروش داشته باشند، اما بیشتر آنها فقط برای نشان دادن قلم‌های خود و ملاقات رو در رو با دوستداران قلم حضور دارند. قصد اجرا مشخص می شود.
او در مورد کار با فروشندگان خودکار در شهرها چنین گفت:
پارسال از دو شهر بوشهر و اصفهان آمدند و به ما پیوستند. اما امسال فقط از اصفهان آمدند. دوستان بوشهری به دلیل ممنوعیت تردد نتوانستند خودکار بیاورند. مهمانان اصفهانی یکی از بزرگترین مجموعه های مرکب را دارند و در این امر بسیار آگاه و با تجربه هستند.
وی تصریح کرد: در این جشنواره نه دعوت و تبلیغ کرده ایم، بلکه از کسانی که سال هاست می شناسیم و یا با دوستداران قلم در ارتباط هستیم دعوت می کنیم. در واقع جشنواره قلم، زمان و جلسه ای برای قلم هاست. صاحبان و دوستان قلم.
وقتی صحبت از نویسندگی و فرهنگ می شود، نام مجله بخارا و علی دهباشی که اخیراً هشتصدمین شب بخارا را برگزار کرده و می خواهد به شب 1100 برسد نیز به میان می آید.
مهدی قائمی درباره آشنایی و همکاری خود با مجله بخارا نیز گفت: پدرم حسین قائمی سال ها، حدود هفتاد سال، در حرفه قلم کار بود! متأسفانه ده سال پیش از دنیا رفتند. من 33 سال پیش و پس از اتمام دوره آموزشی شروع به کار کردم. مجله بخارا را از زمانی که تاجر کار می کردم می شناختم و با بخارا و آقای دهباشی اشتراکات زیادی داشتیم.
بعد از آن آقای دهباشی مشتری ما شدند چون اهل قلم بودند و هستند. علاقه شخصی من به بخارا بر اساس بی طرفی و محتوای خوب و مقالاتی در زمینه فرهنگ، هنر، تاریخ، زبان و شعر فارسی است.
یکی از جنبه های خاص و متفاوت جشنواره امسال، استقبال جوانان از جشنواره قلم و قلم ایران است، یعنی در زمانی که جوانان باید سرگرم نویسندگی با فناوری های جدید باشند و جنبه نوستالژیک قلم بیش از همه است. برجسته در نسل های گذشته یافت می شود. به گفته قائمی، اتفاق ویژه و ویژه امسال حضور جوانان و نسل جدید است. حتی در بیست یا بیست و پنج سالگی دوران مداد را می دانستند و کلکسیونر بودند. قیمت ها را می دانستند و قلم همچنان برایشان ارزشمند بود. چون هر جا که می روید می بینید که همه با کامپیوتر و ایمیل و … سروکار دارند و هیچ وقت فکر نمی کنید جوانی که دائما مشغول وسایل الکترونیکی است باز هم به کاغذ وفادار باشد.
امروز یک جوان بیست ساله آمد و گفت من هر روز می نویسم. وقتی از خواب بیدار می شوم چند صفحه می نویسم و بعد بیرون می روم و برایم جالب بود که نوشتن بخشی از زندگی او شده بود. پرسیدم چرا می نویسی؟ گفت بهترین مدیتیشن [مراقبه]اوست که آرامش می آفریند و به من آرامش می بخشد.
وی در ادامه افزود:
میعادگاه دوستداران نامه در جامعه ما کم کم دارد می شود. کتابفروشی‌ها محل گردهمایی کتاب‌خوان‌ها بودند، اما قسمت قلم خالی است و هیچ‌کس در مورد آن صحبت نمی‌کند. اگر این قلم است که با جوهر روی کاغذ می نویسد و تبدیل به اثری بصری یا خواندنی می شود، سعی می کنیم آن را احیا کنیم.
همانطور که قبلاً اشاره شد، حضور مجموعه داران در این جشنواره یکی از جنبه های جذاب جشنواره است و قائمی در توضیح این موضوع می گوید:
سال گذشته بخشی از مجموعه قلم آقای دهباشی را به نمایش گذاشتیم. امسال دکتر اما کامبیز بهنیا خودکارهایش را با خود آورد. کلکسیونرها معمولا خودکار می خرند و هرگز جوهر نمی خرند و به عنوان کلکسیون نگه می دارند. اما دکتر بهنیا کم کم از امضاهایش استفاده می کرد. همیشه 6 یا 7 خودکار با جوهرهای مختلف در جیبش دارد. او استاد دانشگاه است و کتاب های زیادی نوشته است و آرزو می کنم روزی بخشی از این جشنواره به مجموعه داران و تحصیلکردگانی که قلم های زیادی دارند و بخشی نیز به فروشندگان اختصاص یابد.
شخص دیگری که قلم هایش را آورده، آقای مهر اندریاسیان شامل 200 مقاله است. . قفسه مخصوصی دارند و پلکسی گلاس هم دارند تا کثیفی روی آنها جمع نشود و می توان گفت برای خود موزه کوچکی است.
