بعد- پسوریازیس یک بیماری پوستی مزمن است که با ضایعات قرمز، پوسته پوسته و برجسته مشخص می شود. این بیماری می تواند هر قسمتی از بدن را درگیر کند، اما بیشتر در پوست سر، آرنج، زانو، سینه، پشت، بازوها، پاها، انگشتان دست و پا و چین بین باسن شایع است. پسوریازیس در اواخر کودکی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود و ممکن است عود کند و در طول زندگی فرد فروکش کند.
علائم شایع:
پلاک های قرمز با لبه های ضخیم و پوشیده از فلس های سفید یا نقره ای
ترک خوردگی و درد در ضایعات
خارش (در برخی موارد)
درد مفاصل
دلایل:
علت دقیق پسوریازیس هنوز ناشناخته است، اما به نظر می رسد ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در شکل گیری آن نقش دارند. افرادی که سابقه خانوادگی پسوریازیس، آرتریت روماتوئید یا عفونت های مکرر دارند، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند. استرس، هوای سرد و برخی داروها نیز می توانند علائم را بدتر کنند.
تشخیص:
پسوریازیس معمولا بر اساس معاینه فیزیکی و سابقه پزشکی تشخیص داده می شود. در برخی موارد، پزشک ممکن است برای تایید تشخیص، بیوپسی پوست را تجویز کند.
رفتار:
هیچ درمانی برای پسوریازیس وجود ندارد، اما راه های مختلفی برای کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری وجود دارد. درمان پسوریازیس به نوع و شدت بیماری و همچنین وضعیت سلامت فرد بستگی دارد.
روش های درمانی رایج عبارتند از:
داروهای موضعی: مانند پمادها، کرم ها و لوسیون های حاوی کورتیکواستروئیدها، مهارکننده های کلسینورین یا قطران زغال سنگ
داروهای خوراکی: مانند متوترکسات، اسیدامین، آپرامیلست یا بیولوژیک
فتوتراپی: استفاده از اشعه ماوراء بنفش برای درمان ضایعات
لیزر درمانی: استفاده از لیزر برای کاهش التهاب و التیام ضایعات
جلوگیری:
هیچ راه مطمئنی برای پیشگیری از پسوریازیس وجود ندارد، اما افراد مبتلا به این بیماری می توانند با اجتناب از عوامل تشدیدکننده مانند استرس، هوای سرد و برخی داروها، احتمال تشدید آن را کاهش دهند.
زندگی با پسوریازیس:
پسوریازیس می تواند یک بیماری چالش برانگیز باشد، اما با درمان مناسب و مدیریت سبک زندگی، افراد مبتلا به این بیماری می توانند زندگی طبیعی و سالمی داشته باشند.