پروژه «توبه» تندروها علیه دولت پزشکیان

دکتر پزشکیان او با تمام ویژگی های انتخابات ریاست جمهوری که انتخابات زودهنگام هم بود پیروز شد. از جمله مهم ترین ویژگی های این انتخاب است یکی بین اردوگاه اصولگرایی و آنچه از انتخابات سراسری سال گذشته منتقل شد تفاوت اساسی وجود داشت و مشخص شد که برای همیشه باقی خواهد ماند. موضوع مهم دیگر انتخابات دو مرحله ای و دوقطبی شدن بیشتر جامعه بود که منجر به روشن شدن گرایشات دو کاندیدای باقی مانده و به ویژه محافل اطراف آقای سعید جلیلی شد که جامعه را با جزئیات بیشتری از جریان خود آشنا کرد. .

اما پس از هفته ها شور و هیجان، برنده انتخابات مشخص بود و می توان گفت جامعه سال ها سرخوردگی خود را پشت سر گذاشته است. لغو تحریم های انتخاباتی به ویژه در دور دوم نشان دهنده امید امیدوارکننده ای است که در عین حال موتور محرکه همگرایی دولت دکتر است. می تواند باشد. پزشکیان قرار می گیرند و همچنین زمینه ناامیدی بیشتری دارند. این روزها اغلب گفته می شود که این آخرین فرصت برای اصلاحات است و این نشان از وضعیت بدی است که دولت در آن قرار دارد. پزشکیان با توجه به وضعیت سال های اخیر، از درون زاده شد و بنابراین با سختی کار و ترسی که از ابتدا همراه او بود، همراه بود.

در مورد چالش های دولت دکتر پزشکیان لیست های متعددی می تواند ارائه شود. اما از مهمترین این چالش ها که حداقل تا کنون برای ما آشکار شده است، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. کمبود سرمایه اجتماعی مناسب برای نهادهای دولتی در ایران معاصر.
2. گسست و تقسیم اساسی که جامعه را به چند دسته تقسیم کرده است: از ابرانقلابیون گرفته تا اصولگرایان غیرمتعهد، از اصلاح طلبان امیدوار و گاه خشمگین، از اصلاح طلبان و نیز از سرخوردگان خاکستری و در نهایت برانداز.
3. ناامیدی از اختیارات ریاست جمهوری.
4. خشم باقی مانده از وقایع چند سال گذشته،
5. نارضایتی ناشی از شرایط مربوط به تحریم، اقتصاد و سبک زندگی.
6. مقایسه وضعیت کشور با سایر جوامع اطراف،
7. مسئله مهاجرت و ایرانیان خارج از کشور،
8. شکست های دولت های قبلی را بپذیرید.
9. بحث تحریم ها که خروج از آن سخت است، جدی است.
10. احتمال انتخاب مجدد دونالد ترامپ در آمریکا و دشواری مدیریت تنش با آمریکا.
11. تشدید موضع ترویکای اروپایی در قبال ایران.
12. تهدید به استفاده از مکانیسم حل و فصل اختلافات برجام مهر 1404
13. قدرت های نامتناسب با انتظارات، به ویژه در مورد مسائل فیلترینگ، سبک زندگی و احتمالاً سیاست خارجی.
14. اقتصاد به دلیل تحریم ها شکست خورد.
15- عقب ماندگی تکنولوژیک کشور
16. عدم سرمایه گذاری اساسی در 15 سال اخیر در کشور.
17. تمایل به شرکت در جنبش های سیاسی و در نتیجه نزدیک شدن با دولت.
18. جنگ رسانه ای علیه دولت از طرف های مختلف.

اما موضوع یادداشت حاضر چالش‌های اساسی و موروثی در حوزه‌های مختلف نیست، بلکه تهدیداتی است که به طور بالقوه می‌تواند حکومت را به تباهی و نابودی بکشاند و این ساختارها زمینه ساز شکستن آرای شکننده و ذهن‌های متضاد پیرامون دکتر است. پزشکیان پیشنهاد

دولت پزشکیان مانند هر راه حلی، شخص، جنبش و دولت اعتدال در هر دو طرف دشمنانی دارند: اولاً تندروهای داخلی که منتظرند با اولین اهرمی که می توانند رقیب خود و به ویژه حامی ضروری و مؤثر خود جواد ظریف را بکشند. در حال سقوط راست‌گرایان رادیکال داخلی به خوبی می‌دانند که وقتی شور و اشتیاق و مشارکت گسترده در جامعه وجود داشته باشد، احتمال موفقیت سخنرانی‌شان کاهش می‌یابد. بنابراین پیروزی او عمدتاً به عدم رقابت پذیری سبد گزینه ها بستگی دارد یا مستلزم سرخوردگی عمومی حامیان ضعیف اصلاح طلبان و اعتدالیون است که البته اولین راه حل آنهاست. یکی این یکی از قوی ترین مناطق دومی است.

رونق انتخاباتی دشمنان خارجی هم دارد: انقلابیون رادیکال برای پیشبرد جاه طلبی های خود همیشه به یک گسست اساسی در جامعه ایران نیاز دارند. رقیب اصلی براندازانی که گاه از حمله نظامی به ایران حمایت می کنند، البته گفتمان اصلاح تدریجی کشور و علاوه بر آن وجود امید و انسجام در جامعه است.

از آنجایی که این ایجاد شکست و احساس شکست ناشی از آن برای هر دو جناح رادیکال سیاست ایران (داخلی و بیرونی) سودمند و در اولویت است، از صبح روز شانزدهم تیر که برنده انتخابات مشخص شده است، در کانال ها و صفحات شبکه های اجتماعی به ویژه در تلویزیون ایران اینترنشنال و گاه بی بی سی فارسی شاهد بحث های اصلی بودیم:

1. تاکتیک “برانگیختن خیانت صوتی”: اولین حربه ای که باعث ایجاد احساس خیانت صوتی در بین فالوورهای دکتر می شود. پزشکیان گویی آنها و دولتشان اصلاً تمایل و تمایلی به اصلاحات نداشتند، روحیه و گفتمان آنها بعد از انتخابات با قبل متفاوت بود و رأی دهندگان را مبنای تصرف قدرت قرار داده بودند.

2. تاکتیک های «ناکارآمدی»: برانگیختن حس ناکارآمدی و بی کفایتی که با دقت و مبالغه در هر اقدام و نتیجه دولت صرف نظر از نقطه شروع و زمان بندی پیشرفته آن اجرا می شود. مخاطب با این تاکتیک سعی می کند از تاریخ و نقطه شروع حکومت و همچنین شرایطی که دولت در آن قرار گرفته فاصله گرفته و فراموش کند. به تصویر کشیدن عیوب جامعه، صحنه های فقر، تبعیض و… که واقعی هستند اما لزوماً نتیجه کار دولت نیستند، می تواند مخاطبان را نسبت به دولت بدبین کند.

3. تاکتیک «قفل کردن دست و پای دولت و در نتیجه تخریب فکر اصلاح تدریجی کشور از صفر» اشتباه است که در آن حمله به روح و روان مخاطب به این صورت انجام شود. که بدون توجه به دولت ها و افراد، اساساً امکان بهبود وجود ندارد. این واقعیت که عموم مردم معتقدند این بزرگترین مانع برای بهبود تدریجی وضعیت خواهد بود.

4. تاکتیک “تکرارپذیری دولت” که تلاش می کند دولت را به عنوان موجودی تکراری و خسته کننده پس از تمام شکست های گذشته به تصویر بکشد. این تاکتیک بر این تمرکز دارد که مخاطب هر کاری مثبتی را که در گذشته انجام شده فراموش یا انکار کند و ناامید و ناامید شود.

5. تاکتیک «برانگیختن حس فساد و سطحی نگری حکومت» که فاصله روانی مخاطب را از حکومت به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. در تشکیل کابینه دولت چهاردهم برای اولین بار شاهد چنین عزم و اراده ای با سازوکار روشن و همه جانبه به ابتکار جناب آقای دکتر بودیم. ظریف خنثی شد.

6. تاکتیک «فشار و بزرگنمایی هر مصداق از مشکلات دولت» در درجه اول با بزرگنمایی مشکلات واقعی، بی توجهی به روند و نقطه شروع و بالاتر از همه، پمپاژ دروغ و داده های نادرست به جامعه انجام می شود.

7. تاکتیک «ایجاد حس ضد حکومتی» با انتشار ناگهانی یک خبر نه چندان جدید یا مطلبی خلاف آن در قالب بمب خبری که نشان می دهد هرگونه دفاعی بی فایده است.

به طور کلی آنچه مخالفان تندرو دولت از روز شنبه پس از انتخابات در دستور کار خود قرار داده اند، پروژه پشیمانی است. به سبکی که برخی دارند مرداد در سال 2016، اندکی پس از انتخابات که در آن 24 میلیون نفر به برنده رأی دادند. این طرح به سه صورت اجرا و تقویت خواهد شد:

1. تندروهای داخلی که از هر ابزاری برای تولید روزانه محتوای ضد حکومتی بدون هیچ نشانه ای از اصولگرایی استفاده می کنند.

2. براندازان رادیکال عمدتاً در خارج سازماندهی شده اند و منابع مالی و رسانه های حرفه ای قابل توجهی دارند.

3. بدن های شکننده به Dr پزشکیان یا به خصوص تحریم هایی که از سوی مردم عادی می آید،

این سه بدون نیاز به هماهنگی برنامه ریزی شده به صورت هم افزایی با یکدیگر کار می کنند. دو گروه اول به تولید و انتشار محتوا می پردازند و دسته سوم معمولاً این مکانیسم و ​​زنجیره تولید و انتشار محتوا را نادیده می گیرند و به مصرف کننده و ناشر تبدیل می شوند. این سازوکار که در دوره دوازدهم نیز دولت را به شدت تخریب کرد، بدون توجه به مشکلاتی مانند ترامپ و کرونا، هر آمار، صحنه و سخنرانی را به دقت رصد خواهد کرد، به شدت و با استدلال های مشروعیت بخش افکار عمومی، شفافیت و غیره مخالفت خواهد شد. دولت را در ابتدا در وضعیت انفعالی و واکنشی قرار داده و به جایی رسانده اند که این حملات را از نقطه ای بی پاسخ می گذارد و سپس امید جامعه می میرد.

در واقع باید گفت که ناامیدی سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری و ناآرامی های سال بعد، هر موضوع و علتی که باشد، حاصل چهار سال فعالیت این دو جناح ناسازگار اما موقتاً متحد بود که باعث توسعه شد. جامعه را به نقطه ای معطوف کرد که در آن تغییراتی رخ داد. دریابید که اصلاحات شکست خورده است و در موضوع دیگری به دنبال راه خروج از این بن بست باشید.

اکنون که جامعه به شکل شکننده ای به امید بازگشته است، بر عهده نیروهای سیاسی، رسانه ها، فعالان، دولت و سایر نهادهای حاکمیتی است که به چنین روندی واکنش نشان دهند که بزرگترین تهدید را متوجه دکتر دکتر است. می تواند نمایندگی کند. پزشکیان باشد که از این امر آگاه باشند و از این پس از “پروژه پشیمانی” جلوگیری کنند.

مدرس دانشگاه تهران

27218