این چیزی است که مطالعات جدید دانشمندان نشان می دهد پرورش مار و به‌ویژه پیتون‌ها به‌عنوان یک منبع غذایی با پروتئین بالا و کم‌چرب، ممکن است گزینه پایدارتری نسبت به روش‌های سنتی دام‌داری باشند که تحت تأثیر عواملی مانند تغییرات آب و هوا و کاهش منابع طبیعی قرار دارند.
در حال حاضر، بسیاری از سیستم‌های پرورش دام مرسوم معیارهای پایداری یا انعطاف‌پذیری را برآورده نمی‌کنند و همچنین منجر به بدتر شدن شرایط محیطی می‌شوند. بنابراین، دانشمندان تحقیقاتی را برای یافتن منابع غذایی جدید با اثرات زیست محیطی کمتر آغاز کرده اند.
به گزارش دیجیاتو، بر اساس مطالعه جدید دانشمندان دانشگاه مک کواری استرالیا، یکی این منابع غذایی جدید شامل مارها و به خصوص مارهای پیتون هستند.
رشد پایتون به عنوان منبع غذایی
دن ناتوش، محقق افتخاری دانشکده علوم طبیعی مک کواری و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت:
تغییرات آب و هوایی، بیماری ها و کاهش منابع طبیعی فشار را بر دام های مرسوم و تولید محصولات زراعی افزایش می دهد و تأثیرات منفی بر بسیاری از مردم کشورهای کم درآمد که از کمبود حاد پروتئین رنج می برند، دارد.
محققان الگوهای رشد دو گونه پیتون، “مار پیتون برمه” و “مارپیتون مشبک” را در تایلند و جنوب ویتنام بررسی کردند. ناتوش توضیح می دهد:
«در حالی که پرورش پیتون در مقیاس بزرگ در آسیا به خوبی جا افتاده است، توجه بسیار کمی از سوی کشاورزان به آن جلب شده است. مارها به آب بسیار کمی نیاز دارند و حتی می توانند از شبنمی که صبح روی فلس های آنها می نشیند تغذیه کنند. آنها به غذای بسیار کمی نیاز دارند و جوندگان و سایر آفاتی را می خورند که به محصولات غذایی حمله می کنند. آنها همچنین از لحاظ تاریخی در بسیاری از مکان ها یک غذای لذیذ بوده اند.
آنها با ارزیابی سرعت رشد مارهای جوان و انجام آزمایش های متعدد بر روی برخی از آنها دریافتند که تغذیه بچه پیتون ها با سوسیس های حاوی پروتئین های ضایعات گوشتی و تکه های ماهی باعث رشد سریع مارها می شود و هیچ اثر آشکاری بر سلامت آنها ندارد.
محققان می گویند مطالعه آنها کارایی مارها را در تبدیل ضایعات به محصولات قابل استفاده نشان می دهد و فرصت هایی را برای پرورش مار برای غذا در کشورهایی که خوردن گوشت مار قابل قبول است پیشنهاد می کند. با این حال، آنها امید زیادی ندارند که کشورهای غربی به این زودی ها پرورش مار پیتون را به عنوان منبع غذایی آغاز کنند.
نتایج این تحقیق در مجله Scientific Reports منتشر شد.