اثاثه براساس آمار ، “هفتاد و سی” به کارگردانی بحرام افشاری ، با بیش از 5 میلیارد دلار ، بهترین فیلم ایرانی در سال است.
به گفته بازتاب آنلاین ، این فیلم “هفتاد و سی” داستان خانواده هایی را که جایزه ای برای نجات چشمان خود بوده اند ، روایت می کند. در عین حال ، به همراه این فیلم ، آثار دیگری نیز وجود دارد که علاوه بر موفقیت در گیشه ، ما یک داستان خوب داریم. در این پست ما “هفتاد و سی” و سایر فیلم های برتر را مرور خواهیم کرد.
هفتاد و سی فیلم به کارگردانی بحرام افشاری
بحرام افشاری به خوبی کارگردان را آموخته و در قلمرو صحنه است ، اما هفتاد و سی به ساختار فیلمنامه برخورد کرده و داستان هیچ فرآیند مشخصی ندارد. بعضی اوقات ماجراها به سرعت اتفاق می افتند و صحنه ها خیلی طولانی هستند. بحرام افشاری نگرانی کلیشه ای از فقر را به تصویر می کشد ، اما این داستان را به شانس برنده شدن در این جایزه ، که در جامعه امروز تخیل به نظر می رسد ، مرتبط می کند. از طرف دیگر ، در هفتاد و سی ، فقر زشت تلقی نمی شود و هیچ کس در تلاش نیست از این گاراژ نفرین شده نجات یابد. استفاده از آهنگ های غیرمجاز و رقص برای جذب مخاطبان در این فیلم مانند سایر آثار کمدی این روزها استفاده شده است.
افشاری سعی کرده است مضامین اخلاقی و تقسیمات طبقاتی را در ژانر کمدی سیاه در “هفتاد و سی” به تصویر بکشد ، اما عملاً موفق است نبود و ما فقط فریادهای هاوتان شکیبا و بحرام افشاری را می شنویم. شاید تنها نکته مثبت در مورد فیلم عدم استفاده از جک های بی مزه و شوخی های جنسیتی باشد.
فیلم تمساح خون به کارگردانی Javad Ezzati
این فیلم مانند سایر فیلم های کمدی ، از کلیشه های سینمایی ایران استفاده کرده است ، اما آنچه که جریان خون را متمایز کرده است ، عدم استفاده از شوخی ها و شوخی ها است. در تمساح های خون ، دیالوگ ها باعث خندیدن زمان می شوند ، در حالی که موقعیت ها و صحنه های متناسب با داستان ، شوخی های زیادی را در طول فیلم ایجاد کرده است. در این فیلم از تمام جنبه های فنی و اجرایی برای پیشبرد داستان استفاده می شود. با الهام از فیلم های اکشن هالیوود ، از انواع تکنیک های سینمایی مانند موسیقی ، فیلمبرداری ، ویرایش و طراحی صحنه استفاده کرده است. یکی یکی از نقاط قوت این فیلم Abbas Jamshidifar است. او شخصیت پیمان را روشن کرد.
صبحانه با زرافه ها به کارگردانی Soroush Sehat
صحت لیسانس و جهان برای من گرد و غبار شده است که قادر به ایجاد شخصیت های فانتزی است. او در “صبحانه با زرافه” ، دنیای فلسفی خود را مانند فیلم قبلی خود به تصویر می کشد. داستان از یک سالن عروسی شروع می شود که گروهی از میهمانان از رقصیدن خسته شده اند و شروع به تغییر روحیه در گوشه ای از سالن می کنند ، اما ناگهان رضا (Pejman Jamshidi) ناخودآگاه است و از همه تغییر کرده است. زن در سوروش درست نیست و ما با مردانی که مایل به انجام هر کاری برای نقاشی زندگی مرفه خود هستند ، روبرو هستیم. کارگردان سعی کرده است نشان دهد که مرگ مهم نیست که چقدر غم انگیز و ناراحت کننده زندگی را متوقف می کند. در “صبحانه با زرافه” ، خصوصیات به درستی انجام نشده است ، اما نکته مهم Pejman Jamshidi از نقش های تکراری است. شاید اگر سوره در توصیف و استفاده از عناصری مانند مواد مخدر قوی تر بود ، ما با یک شاهکار مانند جهان می رقصیدیم.
فیلم اولیه جوان Rumbd
رامباد یانگ با تکیه بر علاقه مردم به فیلم دلتنگی دهه 1980 و 1980 ، این فیلم را در ژانر کمدی ساخته است. او شروع به کار و استفاده از نوید محمد زاده در نقش کمدی کرد. حضور Navid در یک نقش کمدی در دقایق اول مربوط به بیننده گنگ و ظریف است ، اما دیالوگ های قوی و بازی Mohsen Tonabandeh پوشش می دهد و ما با او در ارتباط هستیم. در عین حال ، داستان بسیار شبیه به “هزاران” است ، جایی که رضا می خواهد جانباز شود و دو نفر می خواهند از مجازات و حرص و آز که پدرشان در بمب گذاری کشته شده است ، فرار کنند.
بر خلاف سایر فیلم های کمدی ، از گفتگو برای خندیدن استفاده نمی کند ، اما مانند ورود مردان ممنوعه ، از فرصت هایی برای خندیدن استفاده می کند. رامباد جوان و تهیه کننده نیز از همان کلیشه های کمدی ایرانی استفاده کردند تا فیلم خود را به خوبی بفروشند.
