به گزارش پی ام آپ به نقل از بازتاب آنلاین به دلیل عشق ایرانیان به اهل بیت علیهم السلام، احادیث بسیاری در زمان امویان برای دوری مردم طبرستان یا ایران از ائمه شیعه جعل شد. یکی یکی از این تقلب ها، جنگی بود که امیرالمومنین و حسن (علیهما السلام) با پارسیان به راه انداختند.
شرکت امام حسن و امام حسین (ع) در جنگ با ایران؟
طبق آنچه طبری نقل می کند، آیا حسن (علیه السلام) در زمان خلیفه دوم در جنگ با ایران شرکت کرده است؟
تبیین این موضوع تاریخی از چند جهت قابل تأمل و بررسی است:
اعتبار یک منبع تاریخی یا روایی به این معنی نیست که تمام مطالب ذکر شده در آن 100% دقیق و تایید شده باشد.
تاریخ طبری نیز از این قاعده مستثنی نیست. تاریخ طبری یکی از کتب معتبر تاریخی و منابع اهل سنت است که در آن به شرکت امام حسن و امام حسین (ع) در جنگ لشکر خلیفه دوم علیه ایران اشاره شده است.
حضور حسنین در جنگ با ایران در هیچ منبع معتبر شیعه ذکر نشده است.
اما در هیچ یک از منابع معتبر شیعه چنین چیزی وجود ندارد. درج نشدن این خبر در متون شیعه نشان می دهد که این موضوع مورد تایید علما و مورخان شیعه نیست.
راویانی که هنگام بیان داستان اصالت ندارند
برخی از راویان؛ یحیی بن معین، یحیی بن زریس و غیره. همین طور راوی این خبر، علی بن مجاهد را تأیید نمی کنند. یحیی بن معین می گوید از او حدیث ساخت. یحیی بن زریس می گوید که او دروغگو و اسناد جعلی است.
علی بن حسن حسنانی می گوید از علی بن مجاهد به اباع کاف جمال یعنی محمد بن مهران خواستم و گفت که او دروغگو است.
پس چگونه می توان خبر چنین شخصی را که علما آن را تایید نمی کنند، قابل اعتماد باشد؟!
با فرض صحت چنین اخباری; به عبارت دیگر، شرکت امام حسن و امام حسین (ع) در چنین جنگی از منظرهای مختلف قابل توجیه است:
اول: با اینکه فرزندان شخصی مانند حضرت علی علیه السلام بودند و آن حضرت به عنوان اولین فرد مخالف حکومت شناخته می شد و به گفته ایشان حکومت خلفای سه گانه مشروع نبود.
اما این بدان معنا نیست که حضرت محمد، فرزندان و عزیزانش از حوادث و رویدادهای جامعه دور بوده و قوانین شهروندی را رعایت نمی کنند.
برعکس، در امور تابعیتی مانند دیگران عمل می کنند و با فرض صحت شرکت فرزندان امام علی (ع) در جنگ ایران یا هر جنگ دیگری، از این جهت قابل توجیه است.
این موضوع در تمام دنیا پذیرفته شده است. هیچ مخالف حکومتی نمی تواند به بهانه مخالفت از قوانین حکومت سرپیچی کند و خود را از مشکلات و حوادث جامعه مستثنی کند.
ثانیاً، با فرض صحت این گونه گزارش‌ها، ممکن است حضور آنها در این جنگ در کنار سایر قدرت‌های متخاصم جنبه فرهنگی نیز داشته باشد.
این بدان معناست که به عنوان سرباز در کنار سایر نیروهای سپاه اسلام باید نیروهای متخاصم را در برابر حملات غیرضروری و غیرضروری که وارد شهرها می شوند و با جان و مال مردم سر و کار دارند، تعدیل کنند.
همانطور که امروز همه نیروهای نظامی دارای نیروهای امدادی و فرهنگی حتی واحدهای فرهنگی و مذهبی هستند. امام علی (ع) نیز مانند مخالفت با حکومت، در بسیاری از موارد برای تسکین خلفا در امور حکومتی با آنان همکاری می کرد.
فرزندان آنها نیز می توانند در این جنگ نقش میانجی داشته باشند تا نیروی جنگنده.
سوم: کشته شدن نیروها و سربازان ایرانی توسط این دو امام در چه تاریخی ثبت شده است؟ حتی در تاریخ طبری که خبر شرکت آنها در جنگ با ایران آمده است، ذکر نشده است که کسی با شمشیر کشته شده است تا ما به دادخواهی آنها برسیم.
/ منبع: خبرگزاری صدا و سیما