بهترین ها: آمریکای دوران مک کارتی در دهه‌های 1940 و 1950، با تجاوز به کمونیسم و نفوذ به فرهنگ عامه. رویای آمریکایی همراه با دوره رشد زندگی از درون و به اشتراک گذاشتن زمان خصوصی در فضاهای عمومی. گفتن اینکه آیا درایوهای تهران شبیه مدل زندگی ایرانی است یا خیر. آیا برای اهداف فرهنگی یا تجاری انجام شده است؟ در حالی که بچه ها بیرون ماشین بازی می کردند و شما می توانستید در حین تماشای «اشک ها و لبخندها» و گپ زدن با دوستانتان، خندیدن و خوش گذرانی فست فودتان را بخورید. صحبت کردن در مورد چیزهایی که دیگر وجود ندارند. روایت تجربیات گذشته.
افتتاح اولین سینمای درایو در جهان
اولین تئاتر درایو در جهان در 23 آوریل 1915 در لاس کروسس، نیومکزیکو افتتاح شد و بخشی از سینمای گوادالوپ بود. اولین فیلمی که به این شکل نمایش داده شد، فیلم صامت «کیسه‌های طلا» ساخته زیگموند لوبین بود. در آن زمان در بیشتر سینما مرز مشخصی بین مخترع و فیلمساز وجود نداشت و لوبین یکی از آن فیلمسازان مبتکری بود که اگر نوآوری مانند سینما نداشت نامش در تاریخ سینما به کلی فراموش می شد. ماشین ها در حرفه خود «دو گوادالوپ» مدتی بعد تغییر نام داد و البته دیری نگذشت که به طور کامل بسته شد، اما در سال 1921 بود که نسخه دیگری از آن در تگزاس افتتاح شد. با این حال، این نحوه نمایش فیلم با مشکلات بزرگی مواجه شد.
در دهه 1920، سالن های سینما در فضای باز به یک سرگرمی تابستانی محبوب تبدیل شد، اما این به معنای پذیرش کامل درایو-این ها بود که بخش کوچکی از سیستم فیلم در فضای باز بود. نبود. سینماهای روباز در سال 1916 در آلمان افتتاح شدند و به سرعت در سراسر جهان محبوب شدند. مشکلاتی که مانع از افزایش استقبال سینمای رانده شد، از ناهماهنگی صدا و تصویر به خصوص در پشت خانه تا نبود دید کافی برای همه خودروها شامل چندین مورد است. در سال 1932 سرانجام مردی به نام هالینساد توانست این مشکلات را حل کند و مکانی برای نمایش فیلم هایی مانند این راه اندازی کند. سینمای درایو در دهه‌های 1940، 1950 و 1960 در ایالات متحده بسیار محبوب بود.
ورود به ایران
جرقه اولین سینمای درایو در ایران در سال 1337 شکل گرفت. پس از ملی شدن صنعت نفت و روابط گسترده صنعتی و فرهنگی با آمریکا. 25 اسفند در سال 1336، پس از موافقت اداره تئاتر وزارت کشور با انتخاب قطعه زمینی در کیلومتر 13 بزرگراه کرج، ایده ساخت اولین تئاتر درایو در ایران مطرح شد. برنامه های کاری و بخشی از عملیات ساختمانی انجام شد. در فروردین در سال 2039 مجوز کار صادر شد اما به دلایل نامعلومی عملیات ساخت متوقف شد!
اما در سال‌هایی که پایتخت از شمال، شرق و غرب در حال گسترش بود، با تأسیس سازمان توسعه و بهره‌برداری تهران و اقداماتی برای گسترش این منطقه، اولین قدم ایجاد مراکز فرهنگی و تفریحی بود. ساخت سینمای کشور در بهترین سرزمین های آن منطقه. پروژه توسط محمدرضا پهلوی دریافت می شود و شخصی به نام ظهرابیان با حمایت سازمان نقشه شماتیک این سینما را ارسال می کند و حیدرقلی خان غیایی شاملو را به عنوان طراح سینما معرفی می کند.
قایی به عنوان طراح و معمار سینما درایوین در تهران پارس، کار اجرا را به مهندس تفتی محول می کند. تفتی با تأسیس بلوک دوم تهران پارس نقش مهمی در گسترش تهران پارس ایفا کرد تا اینکه در اواسط دهه 40 نام این بلوک تفتی بود. با پیچ و خم های فراوان، بالاخره مهر مصوبه نخست وزیری تهران پارس درایو این مجموعه با 3200 متر فضا و ظرفیت 285 خودرو در 6 دستگاه اردیبهشت ماه سال 1339 با نمایش یک فیلم آلمانی آغاز می شود.
اواخر دهه سی و حال و هوای مدرن شهری تهران-پارس و محوطه استخری که تهران از آنجا مثل نگینی در شب می درخشد. ماشین‌های رنگارنگ آمریکایی و فضای پیک‌نیک باکلاسی که در ذهنشان نوشیدنی‌هایی وجود داشت. سینما درایوین برای صاحبان خودرو که محل تجمع آنها در شرق تهران بود، دلنشین بود. در این سال ها فیلم های زیادی توسط استودیو مولن روژ دوبله شد و در سینما درایو به نمایش درآمد. با بلیت های 15 فیلم و فیلم هایی که بخشی از خاطرات آن نسل هاست.
افول سینمای پارس تهران رانده می شود
کم کم دوران افول شتابان سینمای تهران-پاریس فرا رسید. 1348 میدان ونک و پایان ده سال سینمای میدانی تهران. Wenk Drive-In در خیابان Wenk و در محل پاساژ Aine امروزی ساخته شد. درایو ونک مدرن تر بود. معماری ونک جمع و جورتر و دارای امکانات رفاهی اضافی است و از نظر شکل گیری و جانمایی خودروها ونک از درایوین سینما تهران پارس گرفته شده است. در این سینما فضایی برای 236 خودرو وجود داشت. درایو ونک با کانال‌های هوای گرم که از طریق لوله‌های مخصوص به همه خودروها منتقل می‌شد، مخاطب داشت و در زمستان فیلم‌ها پخش می‌شد. پشت درایو این یک ساختمان چند طبقه بود که شامل یک رستوران و کافی شاپ بود. در رستوران سینما یک دیوار شیشه ای عریض این امکان را به مخاطب می داد که در حین غذا خوردن فیلم را تماشا کنند.
از ماجرای دعوای فردین در درایوین و زندانی شدن او و فیلمبرداری بخشی از فیلم خاطره انگیز رضا موتوری در این سینما، یادگارهایی از این سینما در ونک باقی مانده است. Driven Wenk در سال 1952 بسته شد و پس از بسته شدن رستوران سرپوشیده خود به عنوان Wenk Cinema به فعالیت خود ادامه داد. اولین فیلم سینمایی ونک فیلم بنیامین بود و بعد از مدتی این سینما فیلم هایی با 18 صحنه مثبت وارد کشور خواهد کرد. آخرین تانگو در پاریس توسط این سینما وارد می شود اما اکران نمی شود اما فیلم های بزرگ سال مانند پاجاریتا اکران می شوند.
نابودی کامل سینمای رانده شده ونک!
مخاطبان رستوران می توانستند از طریق تلفن های جداگانه به صدای فیلم به زبان فارسی یا انگلیسی گوش دهند. «عباس بهارلو» در کتاب «سینما سوزی در ایران» می نویسد: «انوری در روز نهم به سید ابراهیم صالح، رئیس اداره نظارت و پخش وزارت فرهنگ و هنر وقت دعا می کند. آذر 1354 گزارش می دهد که شب قبل یک بمب ساعتی در صندلی های ردیف 16 کشف شد که مسئولان سینما بلافاصله به مامور امنیتی کلانتری 3 اطلاع دادند و ماموران کمیته ضد خرابکاری بمب را خنثی کردند. با این حال، یک متخصص فیلم رانده اردیبهشت ماه در سال 1355 قربانی آتش سوزی شد.
تاریخ سینماهای Driven چه در ایران و چه در خارج از کشور به تدریج رو به افول گذاشت. در زمان‌های اخیر، زمانی که تلویزیون رنگی و ویدیو وارد شد، سرگرمی‌های خانگی گران‌قیمت را می‌توان بازتعریف کرد و این تئاترهای درایو به تدریج جای خود را به مراکز خرید و فروشگاه‌های بزرگ دادند. شاید تماشای فیلم در این مکان ها در اولویت باشد نبود و این فیلم بهانه ای بود برای یک تعطیلات عاشقانه یا خانوادگی. پس از آتش سوزی در همان خیابان، سینمای درایو ونک بلااستفاده ماند و به مرور زمان برای آن و صاحبش رضا انوری پس از انقلاب مسیری کاملا متفاوت را در پیش گرفت.
در سال 1959 به زندان افتاد و پس از آزادی تصمیم گرفت سینما را تخریب و گذر آینه ها را بسازد. جایی که هنوز جایی بین میدان ونک و بزرگراه کردستان دارد، مکانی خاموش و خاطره انگیز که همان سینمای ونک درایو این است.
داستانی که گفته شد خوانش قسمت دوم «رادیو نه» بود که درباره ماجراهای دو سینمای قدیمی و متفاوت تهران بود. این مطلب به صورت اقساطی منتشر می شود و به سراغ جاهایی می رویم که از چشم ها گم شده اند اما در دل ها جاودانه اند.
منبع:برترینها